ตอนที่ 333: ผู้แข่งขันที่เก่งกาจทั้งสิบ (3)

“ผู้เข้าแข่งขัน ก้าวเข้ามาบนสังเวียน ! ” เสียงผู้อาวุโสดังออกมาจากสถานที่ลึกลับ

เจี้ยนเฉินมองดูหมายเลขสามในมือของเขา เขาจะต้องเป็นคู่ที่สาม

วันนี้จะเป็นวันประกาศผู้เข้ารอบสิบคนสุดท้าย ดังนั้นวิธีการแข่งขันต่อไปจะแตกต่างจากเดิม การแข่งขันจะไม่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน แต่จะเป็นการแข่งขันทีละคู่ ท้ายที่สุดผู้คนที่รวมตัวกันที่นี่ตอนนี้เป็นอัจฉริยะของทวีป ไม่มีใครที่อ่อนแอ และแต่ละคนต่างก็มีวิธีการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น

“น้องชาย เจ้าช่วยส่งกำลังใจให้ข้าได้หรือไม่ ? ” เทียนมู่หลิงหัวเราะเข้าไปในหูของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะเดินเข้าไปในประตูมิติ หลังจากนั้นชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งก็เดินไปที่ประตูมิติอีกบาน

การแข่งขันยังคงดำเนินต่อไปทันทีเมื่อเทียนมู่หลิงดึงกระบี่ยาวของนางซึ่งมีสีฟ้าธรรมชาติออกมา มันหมายความว่านางเป็นผู้บ่มเพาะธาตุน้ำ นางต่อสู้กับชายคนแรกด้วยพละกำลังของนางเอง แต่การโจมตีหลายครั้งในภายหลังทำให้นางตัดสินใจใช้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ ชายวัยกลางคนนี้แข็งแกร่งกว่านาง

ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของเทียนมู่หลิงมีความได้เปรียบในด้านความเร็วเนื่องจากแส้สามารถยืดและหดได้อย่างง่ายดาย ภาพสะท้อนของแส้สามารถมองเห็นได้เกือบทุกที่ในสังเวียน ขณะที่มันเข้าใกล้คู่ต่อสู้ของนางและกดเขาไว้ข้างใน พลังของยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ชายกลัว เพราะเขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะต้านมัน เขาจึงทำได้เพียงกระโดดหลบ

เมืองทหารรับจ้างไม่ได้ห้ามการใช้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ แม้ว่าการใช้มันจะเทียบเท่ากับการได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก แต่ก็ไม่ใช่ทุกอย่างจะยุติธรรมในทวีปเทียนหยวน ไม่ว่าผู้เข้าแข่งขันจะใช้อะไร ตราบใดที่เขาชนะนั่นก็เป็นเส้นทางของราชา ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าการใช้ความช่วยเหลือจากภายนอกยังคงเป็นรูปแบบของความแข็งแกร่ง

ชายวัยกลางคนทำได้เพียงหลบหลีกเนื่องจากแส้ของเทียนมู่หลิงสามารถครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ได้ พลังงานจำนวนมหาศาลกระเพื่อมออกมาพร้อมกับเสียงระเบิด ก่อนที่จะให้การป้องกันชายคนนั้น ในทันใดนั้น กระบี่ยักษ์ยาว 10 เมตรก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาก่อนที่จะแทงทะลุช่องว่างของแส้พร้อมเสียงฟ้าร้องดังสนั่น

“นี่จะต้องเป็นทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีขั้นสูง ตัดสินจากสิ่งนี้ มันจะต้องใช้พลังเซียนเป็นจำนวนมาก” ชายสองสามคนข้าง ๆ เจี้ยนเฉินพูดพึมพำ

บนสังเวียน ใบหน้าของเทียนมู่หลิงเริ่มจริงจังขณะที่แส้ของนางเคลื่อนไหว กระบี่ยาว 10 เมตรสามารถรับการโจมตีหลายครั้งจากแส้ หลังจากนั้นมันก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อคลื่นพลังงานรุนแรงระเบิดออกมาด้านนอก

คลื่นน้ำที่เกิดจากพลังเซียนบินออกจากร่างของเทียนมู่หลิงก่อนที่จะล้อมรอบนางเพื่อเป็นเกราะป้องกันต่อคลื่นพลังงาน แต่นางก็ยังต้องถอยหลัง

เช่นเดียวกับที่เทียนมู่หลิงถอยหลังกลับ ทันใดนั้นใบหน้าของนางก็เจ็บปวดเมื่อกระบี่ขนาดใหญ่แทงทะลุหน้าอกของนางจากด้านหลัง

ชายวัยกลางคนย้ายไปด้านหลังของนางระหว่างการระเบิดและใช้อาวุธของเขาแทงเข้าไปที่หน้าอกของนาง

“เจ้าแพ้แล้ว ! ” ชายคนนั้นพูดขณะที่เขาถือกระบี่ผ่านอกของนาง เมื่อกระบี่ของเขาวิ่งผ่านร่างของนาง หากเทียนมู่หลิงไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ พลังงานในอาวุธเซียนของเขาจะระเบิดออกไปด้านนอกทันทีซึ่งจะทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงกับนาง

เทียนมู่หลิงไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้อีกต่อไป นางพยักหน้าอย่างช้า ๆ โดยตระหนักว่านางเป็นฝ่ายแพ้

“อาริเดียเป็นผู้ชนะ ! ” เสียงของผู้ประกาศดังขึ้นในขณะที่ชายวัยกลางคนค่อย ๆ หยิบกระบี่และเดินออกมาจากสังเวียน

เช่นเดียวกับที่เทียนมู่หลิงออกจากสังเวียน เซียนธาตุแสงสองคนก็มาหานางทันทีและเริ่มรักษาบาดแผลของนางด้วยพลังเซียนธาตุแสง นั่นเป็นเพราะคนที่แพ้ 8 คนก็ต้องต่อสู้เพื่อให้ได้อยู่ในสิบอันดับแรก

ดังนั้นถึงแม้ว่าเทียนมู่หลิงจะถูกกำจัดไปแล้ว แต่นางก็ยังมีโอกาสแห่งความหวัง

การแข่งขันรอบที่สองระหว่างซาร์เอี้ยและเทียนฉีเฉิง ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ซาร์เอี้ยเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างง่ายดาย

รอบที่สามคือการแข่งขันของเจี้ยนเฉิน เมื่อเขาเข้าไปในสังเวียน มีหญิงสาวเสื้อคลุมสีดำคนหนึ่งเข้ามาด้วยฝ่ายตรงข้ามของเจี้ยนเฉินคือจื่อ

จื่อถือกริชในมือขวาของนางด้วยสายตาเย็นชาราวกับน้ำแข็งขณะที่จ้องมองเจี้ยนเฉิน ท่าทางของนางดูเย็นชาในขณะที่นางจ้องมอง และแม้ว่านางจะยังคงนิ่งเงียบ นางก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่านางเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง

เจี้ยนเฉินดูสงบมาก เขาเฝ้าดูนางอยู่พักหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าจื่อเป็นคู่ต่อสู้ที่ไร้ความปราณี ด้วยการจ้องมองที่เย็นชา นางจะไม่ยอมให้คู่ต่อสู้ของนางมีชีวิตอยู่ต่อไป และเจี้ยนเฉินก็จะไม่มีผลต่างไปจากคนอื่น

เริ่มได้ ! เสียงผู้อาวุโสร้องผ่านม่านพลัง ในเวลาไม่นานจื่อก็หายตัวไปเป็นแสงสีดำในขณะที่นางพุ่งเข้าใส่เจี้ยนเฉินพร้อมด้วยกริชของนางที่ส่องแสงในขณะที่มันเล็งเป้าแทงไปที่หัวใจของเขา ในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกแปลก ๆ และเย็นยะเยือกก็พุ่งพล่านมาจากกริช ทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกหนาวสั่น

เจี้ยนเฉินแอบรู้สึกแปลกใจบางอย่างในใจ นี่จะเป็นการระเบิดครั้งแรกของหลาย ๆ คน แต่เขาไม่ได้คิดว่าอาวุธเซียนของนางจะสามารถทำให้เขารู้สึกหนาวสั่นได้ แม้เขาจะตกใจแต่เขาก็ไม่ได้ขาดสติ เขาดึงกระบี่วายุโปรยออกมาเพื่อโจมตีกริช

“ติ๊ง ! ” สามารถได้ยินเสียงดังกราวจากโลหะเมื่อกริชของจื่อปะทะกับกระบี่ของเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตามกระบี่ของเจี้ยนเฉินก็เริ่มได้รับการเคลือบที่เย็นจัด เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าเขาถูกเปลือยกายอยู่ในโลกน้ำแข็งและหิมะ

เมื่อดูด้วยความตกใจ เจี้ยนเฉินก็ตระหนักได้ว่าเขาประเมินจื่อต่ำเกินไป ในขณะที่อาวุธเซียนของพวกเขาปะทะกัน กระบี่ของเขาก็เหมือนโดนผลึกน้ำแข็ง

“นี่เป็นวรยุทธ์การป้องกันตัวแบบใดที่มีผลเช่นนี้ ? ” เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเอง

แต่จากนั้น จื่อก็โจมตีเป็นครั้งที่สองและสามเนื่องจากกริชของนางพร้อมที่จะทะลุหัวใจของเจี้ยนเฉิน

กระบี่ของเจี้ยนเฉินชนกับกริชทั้งสองครั้ง แต่ละครั้งกระบี่วายุโปรยจะหนาขึ้นด้วยน้ำค้างแข็ง ความเย็นยะเยือกทำให้แขนของแข็งขึ้นอย่างเหนียวแน่นจนเกือบเหมือนกับว่ามันแช่แข็งกระแสเลือดที่แขนของเขา

“วรยุทธ์ของนางค่อนข้างแปลก ยิ่งสู้นานเท่าไหร่ข้าก็ยิ่งเสียเปรียบ ข้าต้องยุติการต่อสู้ให้เร็วที่สุด ! ” เจี้ยนเฉินใช้ความคิด เขาโบกมือ กระบี่วายุโปรยก็กระแทกลงไปกับพื้นทำให้น้ำค้างแข็งบนพื้นแตกกระจาย ทันทีที่เจี้ยนเฉินขยับแขนพื้นที่ทั้งหมดก็ถูกปกคลุมไปด้วยภาพสะท้อนของกระบี่ของเขา

นัยน์ตาของจื่อกระพริบอย่างอันตรายขณะที่แสงสีขาวเย็นพุ่งออกมาจากตัวนาง ทำให้ดูเหมือนว่าบริเวณรอบตัวนางถูกแช่เป็นน้ำแข็ง สังเวียนได้รับผลกระทบทันที มันกลายเป็นลานน้ำแข็ง แม้แต่ม่านพลังก็ยังปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็ง

การแทงของเจี้ยนเฉินถูกปิดกั้นทันทีเนื่องจากได้ยินหลายเสียงดังกราว เกือบจะเหมือนปลาในน้ำ จื่อ สามารถก้าวไปข้างหน้าและแทงหัวใจของเจี้ยนเฉินอีกครั้งด้วยกริชของนาง

เมื่อเห็นกริชบินมาที่ตัวเอง เจี้ยนเฉินก็นึกถึงทักษะการต่อสู้มายาพริบตาโดยไม่รู้ตัว ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาก็บินไปข้างหน้า ทิ้งภาพลวงตาที่สมบูรณ์แบบไว้ในที่ของเขาก่อนที่เขาจะพุ่งออกมาด้วยกระบี่วายุโปรย

จื่อหันไปรอบ ๆ ทันที กริชของนางปิดกั้นกระบี่ของเจี้ยนเฉิน จากนั้นโดยไม่ถอยห่าง นางเข้าไปใกล้ร่างของเจี้ยนเฉินและแทงไปที่หัวใจของเขา ในเวลาเดียวกัน แผ่นน้ำแข็งปกคลุมขาของเจี้ยนเฉิน มันทำให้เขาเคลื่อนไหวไม่ได้

เจี้ยนเฉินตกใจมากเมื่อตระหนักว่าการเคลื่อนไหวของเขาถูกตัดทอน กระบี่วายุโปรยของเขาบินเข้ามาโดยไม่ลังเลในขณะที่มันบินออกมาเป็น 3 เล่ม หนึ่งเล่มเพื่อปิดกั้นกริช เล่มที่สองและสามมีจุดมุ่งหมายเล็งไปที่หัวใจและลำคอของจื่อ เพื่อพยายามและบังคับให้นางถอย

เจี้ยนเฉินส่งเสียงฮึดฮัดแสดงความไม่พอใจ เขากระทืบพื้นโดยใช้พลังเซียนเข้ามาช่วย มันทำให้เขาสามารถละลายน้ำแข็งที่ผูกขาของเขาไว้กับพื้น เมื่อการเคลื่อนไหวกลับมาเป็นปกติ เขาจึงใช้ทักษะมายาพริบตาเพื่อเคลื่อนย้ายราวกับสายฟ้าเข้าไปหาจื่อทันที กระบี่วายุโปรยบินตรงเข้ามาเพื่อปราบปรามนาง

ในขณะที่การจู่โจมของจื่อนั้นมาอย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินกลับเร็วกว่านาง นางป้องกันตัวเองจากการโจมตีของเจี้ยนเฉินด้วยความเจ็บปวด กระบี่วายุโปรยถูกน้ำค้างแข็งเคลือบอีกครั้งทำให้มันชะลอตัวลง

เมื่อถึงจุดสำคัญที่สุด ปราณกระบี่จำนวนหนึ่งก็พุ่งออกมาจากกระบี่ มันช่วยขจัดน้ำค้างแข็งบนใบมีดให้เป็นผงก่อนที่จะบินตรงไปที่จื่อ

มันบินไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว อากาศเย็นแข็งพุ่งออกมาจากร่างของจื่อก่อนที่จะล้อมรอบบริเวณรอบตัวนาง

เจี้ยนเฉินแสยะยิ้ม เขาใช้ทักษะการต่อสู้ขโมยชะตาสวรรค์ทันทีเพื่อให้ความแข็งแกร่งและความเร็วของเขาทวีคูณขึ้น 3 เท่า กระบี่วายุโปรยของเขาระเบิดปราณกระบี่ มันทะลุผ่านน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นในพื้นที่ก่อนที่จะจ่อตรงไปยังลำคอของจื่อ

เมื่อเห็นการโจมตีที่คอ จื่อจึงหยุดการจู่โจมและจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงออกถึงความรู้สึก แต่ดวงตาของนางก็ยังคงสะท้อนพลังเย็นฉ่ำโดยไม่มีอารมณ์แปรปรวน

“เจี้ยนเฉินเป็นผู้ชนะ ! ” เสียงดังออกมาเมื่อประตูมิติทั้งสองถูกเปิดออก

เมื่อกระบี่วายุโปรยของเขาหายไป เขาก็เริ่มเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว จื่อหันออกไปเช่นกันโดยไม่พูดจา

“เจี้ยนเฉิน ทำได้ดีมาก ! ” หมิงตงตะโกนด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขาเดินไปทักทายเขา ในขณะที่มือของหมิงตงตบลงบนไหล่ของเจี้ยนเฉิน เขาก็รีบดึงมือของตัวเองออกมาทันทีและอุทานออกมาด้วยความตกใจว่า ” สวรรค์โปรด เจี้ยนเฉิน เจ้าเพิ่งออกมาจากถ้ำน้ำแข็งหรือ ? ทำไมเจ้าถึงตัวเย็นเช่นนี้”

เจี้ยนเฉินฝืนยิ้มและตอบว่า “คงจะใช่ บนสังเวียนเย็นกว่าถ้ำน้ำแข็งเสียอีก ข้าเกือบจะแข็งติดกับพื้น จื่อไม่ใช่คนธรรมดา วรยุทธ์ของนางค่อนข้างมหัศจรรย์และแปลกมาก นางสามารถควบคุมพลังเย็นเช่นนี้ไปพร้อมกับความแข็งแกร่งในการต่อสู้ แม้แต่คนที่แข็งแกร่งกว่านางก็คงจะติดกับดักของนางได้อย่างง่ายดาย”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉิน หมิงตงเริ่มจริงจังขึ้นเมื่อเขาบ่นว่า “ดูเหมือนว่าในอนาคต เราจะต้องระวังนางมากขึ้น”