ตอนที่ 1543 – การโจมตี (1)

ผู้คนจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งมีกำลังใจที่เพิ่มขึ้นหลังจากฟังโอวหยางหยิงเว่ย แม้แต่จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมจากต่างโลกก็ยังมีศรัทธาอย่างหน้ามืดตามัวในตัวของโอวหยางหยิงเว่ย ไม่ใช่เพราะพวกเขานับถือเขา แต่เพราะพลังของเขา

ผู้อาวุโสขอบเขตดั้งเดิมและผู้พิทักษ์เข้าใจโอวหยางหยิงเว่ยจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งรู้เพียงว่าความสามารถในการต่อสู้ของโอวหยางหยิงเว่ยนั้นยอดเยี่ยมเพียงใด แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นอยู่ในขั้นย้อนกลับ แต่เขาก็มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในเส้นทางกระบี่ เขาไม่ได้เข้าใจเส้นทางกระบี่อย่างแท้จริงเหมือนจิตวิญญาณราชันย์ แต่มีความสามารถในการเข้าใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันน่าประทับใจอย่างยิ่ง ผู้พิทักษ์และผู้อาวุโสบางคนเชื่อว่าโอวหยางหยิงเว่ยมีพละกำลังที่จะต่อสู้กับคนที่เพิ่งทะลวงผ่านขั้นแลกเปลี่ยน

สีหน้าของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อยในอวกาศ ทันใดนั้นเขาก็หันหน้าไปทางทวีปเทียนหยวน แม้ว่าจะมองเห็นทวีปเทียนหยวนเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็เห็นโอวหยางหยิงเว่ยได้อย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขามืดครึ้มลง

“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าโอวหยางหยิงเว่ยจะมาได้ในไม่ช้า จิตวิญญาณราชันย์จากต่างโลกต้องปลดปล่อยเขาจากจานผนึก” เจี้ยนเฉินคิด เขาสามารถรู้สึกได้ว่าสถานการณ์นั้นเลวร้ายเพียงใด ในขณะที่อยู่ในสภาพที่พร้อมสมบูรณ์ การต่อสู้กับเฉียงซ่งนั้นยังค่อนข้างตึงมือ แต่ความแข็งแกร่งของโอวหยางหยิงเว่ยนั้นเหนือกว่าเฉียงซ่ง ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าเขายังได้รับบาดเจ็บอยู่ในขณะนี้ เขาอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโอวหยางหยิงเว่ยแม้จะอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์

ทันใดนั้น โอวหยางหยิงเว่ยก็เข้าโจมตี เขาเปิดฝ่ามือของเขาและกระบี่ขนาดนิ้วมือก็ควบแน่นในทันที มันลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเขาและในวินาทีต่อมามันก็ขยายจากขนาดของไม้จิ้มฟันไปจนถึงขนาดของกระบี่มาตรฐาน มันส่องแสงที่แหลมคม

ด้วยการบิดข้อมือของเขา โอวหยางหยิงเว่ยจับกระบี่ ในขณะนั้นกระบี่ก็ปะทุขึ้นด้วยพลังงานอันทรงพลังอย่างมากในทันที สภาพแวดล้อมสั่นสะเทือนและพื้นดินแตกภายใต้พลังงานที่กระเพื่อม เขาก้าวเท้าเพียงก้าวเดียวและพลังในตัวทั้งหมดของเขาก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาแทงออกมา

ปราณกระบี่อันทรงพลัง ออกจากกระบี่ด้วยอานุภาพทำลายล้าง มันเปลี่ยนพื้นที่ที่มันเคลื่อนผ่านเข้าไปในความมืดเมื่อมันพุ่งไปที่เจียงหยางหมิงเยว่

เป้าหมายแรกของโอวหยางหยิงเว่ยไม่ใช่เจี้ยนเฉิน แต่เป็นเจียงหยางหมิงเยว่

เสื้อผ้าของเจียงหยางหมิงเยว่มีสีขาวราวกับหิมะและผมสีเงินของนางปลิวไสวแม้จะไม่มีลม ในขณะนั้น ความดุร้ายทอประกายในดวงตาที่สวยงามของนาง ความสามารถใหม่ปรากฏขึ้นในหัวของนาง มันคล้ายกับเมื่อนางใช้เขตแดนเทพธิดาหิมะก่อนหน้านี้ นางไม่ได้ระแคะระคายเกี่ยวกับมันเลย แต่มันก็ปรากฏขึ้นในหัวของนาง

ก่อนที่เจียงหยางหมิงเยว่จะมีเวลาคิด นางก็ใช้ความสามารถที่ปรากฏขึ้นทันที นางเหยียดนิ้วชี้ซ้ายของนางและเกลียวปราณน้ำแข็งสีขาวนวลก็ลอยออกไป นางรีบวาดวงกลมตรงหน้านางทันทีและทันทีที่วงกลมเสร็จสมบูรณ์ มันก็กลายเป็นกระจกน้ำแข็ง มันพุ่งไปทางโอวหยางหยิงเว่ยผู้ยืนอยู่ใกล้อุโมงค์และปราณกระบี่ที่เข้ามาใกล้

ปราณกระบี่และกระจกน้ำแข็งปะทะกัน กระจกส่องประกายแสงสีขาวทันที รอยแตกปรากฏอย่างเงียบ ๆ บนกระจกซึ่งแผ่ออกไปด้านนอกเหมือนใยแมงมุมครอบคลุมทั้งกระจกในเวลาเดียวกัน ในที่สุดมันก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

ช่วงเวลาที่กระจกแตก เจียงหยางหมิงเยว่ก็ทำเสียงฮึดฮัดเช่นกัน เลือดกระอักออกมาจากปากของนาง

ในเวลาเดียวกัน ปราณกระบี่ก็ดูเหมือนจะกระเด้งออกมาจากกระจก มันพุ่งกลับไปที่โอวหยางหยิงเว่ย แต่มันมีพลังครึ่งหนึ่งของเมื่อก่อน

แสงเจิดจ้าทอประกายผ่านดวงตาของโอวหยางหยิงเว่ยเมื่อเขายิ้ม เขากล่าวว่า “น่าสนใจ ข้าไม่เคยเห็นการโจมตีเช่นนี้มาก่อน สะท้อนปราณกระบี่ของข้ากลับมาที่ข้า” จากนั้นโอวหยางหยิงเว่ยก็พุ่งปราณกระบี่ชุดที่สองออกมา มันมีพลังมากกว่าครั้งแรกเล็กน้อย ดังนั้นเมื่อมันปะทะกับปราณกระบี่ที่มีสะท้อนกลับมา มันทำให้เกิดเสียงดังมาก ปราณกระบี่ที่สะท้อนกลับมาแตกกระจายไป ในขณะที่ปราณกระบี่ที่สองยังคงพุ่งไปยังเจียงหยางหมิงเยว่โดยไม่ทำให้ช้าลงเลย

เจียงหยางหมิงเยว่กัดฟันของนางและสร้างกระจกน้ำแข็งอีกอัน แต่คราวนี้มันล้มเหลวในการสะท้อนปราณกระบี่ มันแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและปราณกระบี่ก็ทะลุผ่านเจียงหยางหมิงเยว่

เจียงหยางหมิงเยว่กระอักเลือดออกมา 3 ครั้งเมื่อนางปลิวกลับไป นางบาดเจ็บสาหัส

โอวหยางหยิงเว่ยยกกระบี่ของเขาขึ้นเหนือศีรษะของเขาและพลันยิงลำแสงออกมาเป็นแนวยาวหลายพันเมตรในทันที มันถูกแทงขึ้นไปบนฟ้า ดังนั้นเมื่อมองจากระยะไกลมันดูเหมือนเสาหลักขนาดใหญ่ มันทำลายมิติ สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยรอยร้าวสีดำสนิท มันแยกออกไปด้านใดด้านหนึ่งราวกับว่าหยุดไม่ได้มุ่งหน้าไปยังเถี่ยต้า

เถี่ยต้าก็ตึงเครียดขึ้นมา พลังของเขาเพิ่มสูงขึ้นเป็นเจตจำนงค์ในการต่อสู้ที่มีประสิทธิภาพรวมตัวกันในร่างกายของเขา มันควบแน่นเป็นขวานลวงตาเหนือหัวของเขา ขณะที่เขายกขวานที่เปล่งประกายในมือขึ้นมันก็หลอมรวมกับภาพลวงตาเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่

“ความลึกลับของสงคราม ทำลาย ! ” เถี่ยต้าตะโกน เขาเหวี่ยงขวานของเขาไปยังแนวแสงของโอวหยางหยิงเว่ย ด้วยแสงสีทองอันน่าตื่นตา พลังของการโจมตีนั้นเกินความแข็งแกร่งส่วนตัวของเถี่ยต้าแม้แต่จอมยุทธขั้นย้อนกลับช่วงกลางก็ต้องรับมือกับการโจมตีอย่างจริงจัง

บูม !

การปะทะกันของการโจมตีทั้งสองเกิดขึ้นทันทีพร้อมกับระเบิดอย่างรวดเร็ว ระลอกคลื่นที่น่าสะพรึงกลัวกวาดผ่านสิ่งรอบตัวราวกับพายุพลังงานทำให้พื้นที่รอบ ๆ การโจมตีสั่นและบิดเบี้ยว ทั้งทวีปได้รับผลกระทบ หลังจากถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วนแล้ว ภูมิภาคที่ยิ่งใหญ่ของทวีปก็พังทลายลงทันทีทำให้เกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่เป็นพิเศษทั่วทั้งทวีป เมืองหลายเมืองพังทลายห่างออกไป 1 ล้านกิโลเมตร

อย่างไรก็ตาม การโจมตีของโอวหยางหยิงเว่ยไม่ได้ถูกแยกออกด้วยการโจมตีของเถี่ยต้า เศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของมันลอยอย่างอ้อยอิ่งตอนนี้มันมีความยาวเพียง 3 เมตร มันพุ่งเข้าหาเถี่ยต้าด้วยแสงที่เรืองโรจน์

ตาของเถี่ยต้าหรี่แคบลง เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีในระยะประชิดเช่นนี้ มันสายเกินไปที่เขาจะโต้กลับได้ เขาป้องกันมันด้วยขวานทองคำทันที

พร้อมกับเสียงอันดัง เถี่ยต้าปลิวไปด้วยคลื่นอันทรงพลัง ก่อนที่เขาจะทำให้ตัวเองมั่นคงในขณะที่บินกลับมาแสงสีทองอันแวววาวปรากฏขึ้นที่มือซ้าย เขาชกออกไปหาโอวหยางหยิงเว่ยในระยะไกลและร้องออกมาว่า” ความลึกลับของสงคราม หมัดอเวจี ! “