ตอนที่ 408 – โจมตีป้อมปราการอย่างกล้าหาญ (1)

เซียนสวรรค์ทั้งห้าจากอาณาจักรฉินหวงไม่ได้อยู่ในป้อมปราการนานเกินไป ตามคำสั่งจากผู้พิทักษ์จักรวรรดิ พวกเขาจะต้องช่วยเหลืออาณาจักรเกอซุนต่อการกระทำที่ไม่เป็นมิตร ดังนั้นพวกเขาจะเข้าใจสถานการณ์ของอาณาจักรก่อนที่จะแยกทางกัน หลังจากรู้ว่าจะทำอย่างไร ที่ปรึกษาของจักรวรรดิก็แยกทางกันเพื่อย้ายไปยังป้อมปราการอีก 3 แห่ง

ป้อมปราการทางตอนเหนือของอาณาจักรเกอซุนจะได้รับการปกป้องโดยเจียงหวูจี่และคาเฟอร์ หลังจากใช้ยาจิตวิญญาณธาตุแสงที่มอบให้พวกเขาเพื่อฟื้นฟูสุขภาพของพวกเขา ต้องขอบคุณยา สุขภาพของพวกเขาดีขึ้นอย่างรวดเร็วและร่างกายของพวกเขาหายเป็นปกติในอัตราที่รวดเร็ว

เซียนสวรรค์ของอาณาจักรปิงหยางถูกฆ่าตายทีละคน ซึ่งได้ทำลายขวัญและกำลังใจของกองทัพฝ่ายตรงข้าม เมื่อไม่มีแรงจูงใจใด ๆ เพิ่มเติม กองทัพก็ถอนกำลังออกไป

ในไม่ช้าสถานการณ์ในป้อมปราการทางเหนือก็ได้รับการแก้ไข แต่เมื่อทั้งสี่อาณาจักรยังคงต่อสู้กับพวกเขาอันตรายก็ยังคงใกล้เข้ามา

ในขณะนี้อาณาจักรปิงหยางมีแขกที่ไม่คาดคิด หลังจากนั้นไม่นาน เจี้ยนเฉินก็มาถึงวังในที่สุด

แม้จะมีอาณาจักรที่เกี่ยวข้องกับสงคราม แต่พระราชวังก็ยังคงเต็มไปด้วยผู้คนโดยไม่ต้องกังวล

” หยุดอยู่ที่นั่น ! ” ทันทีที่เจี้ยนเฉินเดินเข้าไปในประตูวัง ทหารองครักษ์สองคนก็ปรากฏตัวขึ้นหยุดเขา

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายครั้งหนึ่งเมื่อปราณกระบี่สีฟ้าและสีม่วง พุ่งออกมาจากนิ้วมือของเขาและยิงทะลุคอของทหารองครักษ์ทันที

โดยไม่มีเสียงทั้งสององครักษ์ล้มลงตายกับพื้น

ผู้คนในพระราชวังมองดูอย่างประหลาดใจทันทีว่า ช่างบ้าเหลือเกิน ! เจ้ามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา จับเขาไว้ ! ” ทหารองครักษ์จักรพรรดิทั้งสามสิบคนปรากฏตัวขึ้นทันทีจากทั้งสองด้าน ไม่มีความลังเลในการกระทำของพวกเขาขณะที่เจี้ยนเฉินรีบไปพร้อมกับอาวุธเซียนของพวกเขา

ด้วยความสงบนิ่ง เจี้ยนเฉินยกนิ้วขึ้นทำให้เกิดปราณกระบี่อีกอันปรากฏขึ้นมา แทงไปที่สามสิบองครักษ์ เขาพยายามที่จะเจาะทะลุลำคอของพวกเขาและทำให้ทุกรูนิ้วขนาดเล็กรูปรากฏในพวกเขา เลือดกระเด็นไปในอากาศเหมือนดอกไม้

องครักษ์ไม่สามารถร้องออกมาได้ ด้วยความเจ็บปวดขององครักษ์ทั้งหมดล้มลงกับพื้นด้วยแสงประกายเลือดและปราณ ขณะที่พวกเขานอนบนพื้น เลือดของพวกเขาก็เริ่มจมลงไปใต้ร่างของพวกเขา

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงนกหวีด ในขณะที่หนึ่งในองครักษ์เริ่มส่งสัญญาณเตือน สัญญาณเตือนนี้ยาวและตื่นตระหนกซึ่งหมายความว่าเป็นคำเตือนภัยสูงสุดไปทั่วอาณาจักร

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงฝีเท้าที่ดังออกมา นั้นได้ยินมาจากในพระราชวังราวกับว่ามีการสู้รบเกิดขึ้นภายใน ในเวลาเดียวกัน ประตูที่ปิดไปยังพระราชวังก็ค่อย ๆ เปิดออกเพราะทหารในชุดเกราะ 2 คนก้าวออกมา แต่ละคนสีหน้าปราศจากอารมณ์ แต่ดวงตาของพวกเขามีแววเยือกเย็นราวกับว่าแทบจะไม่มีจิตสังหารจากพวกเขาในฐานะทหารชั้นยอด

ข้างหน้าของกองทหารยอดเยี่ยมเหล่านี้ ชายวัยกลางคนชุดเกราะสีขาวกำลังขี่สัตว์อสูรระดับ 3 มาข้างหน้า ดวงตาของเขากวาดไปทั่วร่างที่ตายแล้วของทหารองครักษ์สามสิบคนและจากนั้นก็มองดูเจี้ยนเฉิน เขาโบกมือออกคำสั่งว่า “จับเขาไว้ ! “

ทหารที่อยู่ข้างหลังเขารีบวิ่งไปข้างหน้าทันทีเพื่อพยายามจับกุมเจี้ยนเฉินเข้ามา

เจี้ยนเฉินแค่นเสียงแล้วโบกมือให้ปราณกระบี่รวมตัวกันอีกครั้ง แม้แต่กับจำนวนปราณกระบี่ที่น่าเกรงขามเช่นนี้ ทหารก็ไม่ลังเลและยังดำเนินการต่อไป แต่ก่อนที่พวกเขาจะตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของเจี้ยนเฉิน เขาก็แทงพวกทหารองครักษ์หลายคนเข้าที่ลำคอ

ในทันใดนั้น ทหารอีก 14 นายก็ล้มลงบนพื้น

ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนสัตว์อสูรระดับ 3 หรี่ตาของเขาลง ก่อนที่จะสร้างหอกสีเหลืองยาว 3 เมตร กระโจนลงมาจากหลังสัตว์อสูร เขาพุ่งไปหาเจี้ยนเฉินและแทงด้วยหอกเข้าที่คอของเจี้ยนเฉิน

ชายวัยกลางคนเป็นเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 1 ซึ่งหมายถึงความแข็งแกร่งของเขาอยู่ต่ำกว่าเจี้ยนเฉิน ด้วยการโบกนิ้วของเขา ปราณกระบี่พุ่งไปข้างหน้าและปะทะเข้ากับหอกยาวของชายคนนั้น

“ติ๊ง ! “

หลังจากเสียงที่คมชัด ร่างของชายวัยกลางคนเริ่มสั่นอย่างรุนแรงขณะที่ปราณกระบี่ที่กระแทกเข้าหาเขา ทำให้ร่างกายของเขาสั่นชา ลอยกลับไปในอากาศ เขาหล่นลงบนพื้นและไถลกลับไปหลายเมตร

ใบกระบี่อีกใบหนึ่งถูกสร้างขึ้นที่ปลายนิ้วของเจี้ยนเฉิน และบินไปที่คอของผู้ชายคนนั้นทันทีก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมาได้

“โฮก ! ” เสือดำที่เป็นสัตว์ขี่ของชายคนนั้นคำรามด้วยเสียงอันทรงพลังออกมาทันทีก่อนที่จะพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน

ปราณกระบี่ปรากฏที่นิ้วของเจี้ยนเฉินในขณะที่เขาสังเกตเห็นเสือดำ ทันทีที่มันเข้ามาใกล้ เขานิ้วมือขวาของเขาทอประกายพุ่งเข้าหาหัวของเสือดำด้วยปราณกระบี่บนนิ้วของเขา

มีทหารชั้นยอดประมาณ 200 คนมารวมตัวกันที่นี่ แต่เมื่อพวกเขาเห็นการแสดงความแข็งแกร่งนี้พวกเขาหวาดกลัวในทันที

” เร็ว ลั่นกลองศึก ! “

” ลั่นกลองศึก ! “

ทหารที่เหลืออยู่รู้ตัวทันทีว่าเจี้ยนเฉินไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถป้องกันได้และหันกลับวิ่งเข้าไปในวัง

“ตูม ตูม ตูม ตูม ตูม ! “

เสียงกลองศึกเริ่มดังขึ้นทั่วทั้งพระราชวังพร้อมกับเสียงดังก้องอย่างรุนแรงทำให้ทุกคนในพระราชวังสามารถได้ยินพวกมันได้

เมื่อได้ยินเสียงกลองศึก ทุกคนในพระราชวังก็สับสน พวกเขาลืมไปแล้วว่ามันนานแค่ไหนแล้วตั้งแต่พวกเขาได้ยินเสียงกลองศึกดังขึ้นครั้งสุดท้าย หลังจากผ่านไปหลายวินาที พวกเขาก็เริ่มมีปฏิกิริยากับเสียงกลองศึกและเริ่มตื่นตระหนก

กองทหารม้าหุ้มเกราะเริ่มปรากฏขึ้นทั่วทั้งพระราชวัง ในขณะที่พวกเขารีบไปที่ประตูพระราชวัง แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนอยู่ภายในพระราชวังก็ไม่กล้าที่จะชะลอการเคลื่อนไหวขณะที่พวกเขาเข้าหาประตูวังด้วยเช่นกัน

สิงโตทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่สองตัวที่ยืนอยู่ติดกับประตูวังเริ่มลอยขึ้นสู่อากาศเนื่องจากการควบคุมของเจี้ยนเฉิน ด้วยแสงสีฟ้าและสีม่วง พวกมันบินไปที่กำแพงของพระราชวัง

“ปัง ! ” หลังจากการระเบิดเสียงดัง 2 ครั้ง กำแพงวังก็เริ่มพังทลายหลังจากถูกสิงโตทองสัมฤทธิ์ 2 ตัวทำลายเผยให้เห็นรูขนาดใหญ่ 2 แห่ง