ตอนที่ 428: เปิดฉากรบ

นิกายหยางจิแข็งแกร่งอย่างยิ่งในอาณาจักรฉินกาน ชื่อเสียงของพวกเขาสามารถกดดันราชวงศ์ได้ พวกเขามีเซียนสวรรค์ 2 คนซึ่งเท่ากับจำนวนเซียนสวรรค์ของพระราชวัง นอกเหนือจากเซียนสวรรค์ พวกเขาก็มีเซียนปฐพี 20 คนรวมถึงสาวกหลายพันคน

“เจ้ารู้ตัวคนที่ฆ่าอาจารย์สามแล้วหรือไม่ ? ” ชายวัยกลางคนถาม

“ข้าถามเสี่ยวเอ้อของโรงเตี๊ยมและคนอื่น ๆ อีกหลายคน ตัดสินเบื้องต้นคือคนที่ฆ่าคนของเราเป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 20 ปี แต่ข้ายังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ชายหนุ่มคนหนึ่งตอบ

ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างและจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าเขาอย่างจริงจัง ” ชายหนุ่มอายุ 20 ปี..เฟยเอ๋อ เจ้ารู้หรือไม่ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาเป็นเช่นไร ? “

ท่าทีของชายวัยกลางคนทำให้ทุกคนรอบตัวเขาสับสนในสิ่งที่เขาคิด

เด็กหนุ่มไม่ได้โง่และสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในทันที เขามองลงต่ำและพูดว่า “ท่านพ่อ ข้าไม่ได้เห็นเขา แต่เสี่ยวเอ้อบอกว่าผู้ชายคนนี้รูปงามและมีผมสั้นมาก ๆ ยาวประมาณ 1 นิ้ว”

“ผมยาว 1 นิ้ว” ชายวัยกลางคนส่งเสียงต่ำ ๆ ขณะที่ใบหน้าของเขายิ่งน่ากลัว “ใช่เขาแน่ ๆ เขาตรงกับคำอธิบายที่ผู้อาวุโสบอกเรา ข้าไม่คิดว่าหลังจากสร้างปัญหาให้กับพระราชวัง เขาจะมาสร้างปัญหากับนิกายหยางจิของเรา ดูเหมือนว่าเขาจะมาจากอาณาจักรเกอซุน”

ชายวัยกลางคนยืนขึ้น “เฟยเอ๋อ เจ้าไปได้ ข้ารู้แล้วว่าเขาเป็นใครตอนนี้ เป็นไปได้ว่านิกายหยางจิของเราจะต้องเผชิญกับอันตราย ภายใน 2 วันนี้ เจ้าควรไปกบดานและรอให้เรื่องสงบลง ข้าต้องไปเตือนบรรพชนอาวุโสให้รู้ล่วงหน้าก่อน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เด็กหนุ่มก็หน้าซีดทันที เขาไม่คิดว่าสถานการณ์จะเลวร้ายขนาดนั้น เขายกมือขึ้นพูดว่า “ขอรับท่านพ่อ ! ลูกจะรีบไป ! “

ทันทีที่เด็กหนุ่มออกไป ชายวัยกลางคนมองดูรอบ ๆ ตัวเองด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม ” ทุกคนควรระวังชายคนนี้ให้ดี เตรียมตัวให้พร้อม ไม่ว่าเขาจะโจมตีนิกายหยางจิของเราหรือไม่ก็ตาม เราต้องเตรียมการรับมือ”

ข่าวของเจี้ยนเฉินเรื่องการก่อความวุ่นวายในพระราชวังของอาณาจักรฉินกานถูกเก็บเงียบ แต่เนื่องจากนิกายหยางจิมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับราชวงศ์ พวกเขาจึงรู้รายละเอียด ดังนั้นแม้จะไม่เคยเห็นเจี้ยนเฉิน แต่เจี้ยนเฉินก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเขา และเขาก็สามารถคาดเดาได้ว่าเป็นเจี้ยนเฉินจากรูปร่างหน้าตา

“ขอรับผู้อาวุโส ! ” ทุกคนตอบกลับก่อนจะออกไปข้างนอก

หลังจากนั้นหัวหน้าของนิกายหยางจิก็ออกจากภูเขาเพื่อรายงานเรื่องนี้แก่บรรพชนอาวุโส ทันทีที่เขาได้ฟังเรื่องนี้ เขาก็ออกจากห้องพร้อมกับผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่ใบหน้าซีดเซียว อาวุโสคนนั้นมีสถานะที่ทุกคนนับถือในฐานะผู้อาวุโสสูงสุด

“จากคำอธิบายของเจ้า ข้ารู้แล้วว่าเจ้าหนูลึกลับคนนี้คือใคร เขาไม่ได้มาจากอาณาจักรเกอซุน เขามีความสัมพันธ์กับพวกนั้น อาณาจักรวายุครามและอาณาจักรของเราได้ส่งเซียนสวรรค์รวม 11 คนเพื่อต่อสู้กับอาณาจักรเกอซุน แต่หลังจากการปรากฏตัวของเขา พวกเราก็ต้องถอยกลับไปอย่างพ่ายแพ้ เขาฆ่าตายไป 7คนก่อนที่พวกเราจะสังเกตเห็นได้ว่าพลังของเขาไม่ได้มีไว้เพื่ออวดอ้าง” ผู้อาวุโสสูงสุดพูด ผู้อาวุโสท่านนี้เป็นหนึ่งในผู้โชคดีที่เคยหนีรอดจากเจี้ยนเฉินมาก่อน

“ผู้อาวุโสเกา ท่านก็ผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชน ท่านคิดว่าเราจะสามารถป้องกันตัวเองจากเขาได้สำเร็จหรือไม่ ? ” บรรพชนอาวุโสของนิกายหยางจิพูดอย่างสงบราวกับว่าเขาไม่สนใจเรื่องนี้

“ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นก่อเรื่องที่พระราชวังเมื่อวานนี้ แม้แต่เฉียนหยุนซึ่งอยู่วัฏจักรที่ 5 ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ข้าไม่คิดว่าเราจะมีโอกาสเลย” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว

เมื่อได้ยินอย่างนี้บรรพชนอาวุโสก็พูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “ถ้าเขาแค่ก่อเรื่อง ข้าก็จะไม่กังวลเลย หากเขากล้าพยายามก่อเรื่องที่นี่เขาจะต้องเสียใจ อืม เขาเป็นเพียงกบในกะลาที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเพียงหนูตัวเล็กสำหรับนิกายหยางจิ”

“ผู้อาวุโสหยาง อะไรทำให้ท่านพูดเช่นนั้น ? เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านมีวิธีจัดการกับจอมยุทธ์ผู้นั้น ? ” ผู้อาวุโสสูงสุดมองบรรพชนอาวุโสด้วยท่าทางประหลาดใจ

บรรพชนอาวุโสหัวเราะ “เราจะมุ่งหน้าไปยังทางเข้าภูเขา”

……..

ภูเขาศักดิ์สิทธิ์หยางจิเป็นที่ตั้งของนิกายหยางจิ หลายร้อยปีที่ผ่านมา เทือกเขามีทิวทัศน์ที่งดงามแต่มันเป็นเทือกเขาที่ซ่อนเร้นในอาณาจักรฉินกาน หลังจากที่นิกายหยางจิครอบครองมัน เทือกเขาก็เป็นที่รู้จักในนามภูเขาศักดิ์สิทธิ์หยางจิ เมื่อนิกายหยางจิเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ภูเขาก็ค่อย ๆ โด่งดังขึ้นเรื่อย ๆ วันนี้ภูเขาศักดิ์สิทธิ์หยางจิได้รับการประกาศให้เป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรฉินกานและมีเหล่าสาวกจำนวนมากมาเยี่ยมชมด้วยความหวังว่าจะได้เป็นสาวก

เจี้ยนเฉินพาแม่และลูกชายบินสูงขึ้นไป 1,000 กิโลเมตรจากพื้นดินก่อนที่จะถึงทางเข้าที่ยอดเขา

ทันทีที่เจี้ยนเฉินมาถึง นิกายหยางจิได้เตรียมตนเองพร้อมกับสาวกกว่าหนึ่งร้อยคนที่ยืนเฝ้าอยู่ที่ปากทางเข้า

เมื่อสาวกคนแรกสังเกตเห็นเจี้ยนเฉิน เขาร้องออกมาว่า “เซียนสวรรค์มาถึงแล้ว แจ้งบรรพชนอาวุโสเดี๋ยวนี้ ! “

มีเสียงนกหวีดดังขึ้นในไม่ช้า มันสะท้อนไปทั่วทั้งภูเขา

นิกายหยางจิดูโกลาหลในขณะนี้เนื่องจากสาวกทุกคนทั่วภูเขามุ่งหน้าไปในทิศทางของเสียงนกหวีด

เจี้ยนเฉินยิ้มเย็นชา นิกายหยางจิได้เตรียมตัวไว้แล้วสำหรับการมาถึงของเขา

ทั้งแม่และลูกชายมองดูด้วยความตกใจและหวาดกลัวเบื้องหลังเจี้ยนเฉิน แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งและเป็นเซียนสวรรค์ แต่นิกายหยางจินั้นมีพลังมากเกินไป ทั้งสองได้เลิกคิดเรื่องชัยชนะมานานแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกกังวลว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถปกป้องตัวเองจากนิกายหยางจิได้อย่างไร

ลูกเสือขาวที่เชื่อฟังนั่งบนไหล่ของเจี้ยนเฉินและยังคงกระพริบตาอย่างต่อเนื่อง มันกระโดดจากไหล่ขวาของเจี้ยนเฉินไปทางซ้ายด้วยการกระโดดที่คล่องแคล่วและคว้าคอของเขาด้วยกรงเล็บของมัน

เจี้ยนเฉินมองกลับไปที่สองแม่ลูก “ท่านป้า, ซาน อยู่ตรงนี้และไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกท่านได้รับอันตราย”

“ท่านผู้มีพระคุณ โปรดระวังตัวท่านด้วย” ซานพูดกับเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินหัวเราะและเดินไปข้างหน้า เจี้ยนเฉินเริ่มเรียกธาตุไฟในอากาศรอบ ๆ มือของเขาโดยสร้างกระบี่ยักษ์ 2 เล่มซึ่งทำมาจากไฟ ด้วยอุณหภูมิที่ลุกโชติช่วง กระบี่จึงบินไปที่ประตูของนิกายหยางจิ

วิ่ง !

คนที่คุ้มกันประตูนั้นถูกลวกทันทีและบินหนีกระบี่ไฟซึ่งมุ่งหน้าไปยังนิกาย

ปัง ! เสียงดังกราวดังสนั่นเมื่อประตูสู่ภูเขาถูกไฟลุกลามและพุ่งไปทั่วทั้งท้องฟ้ากลายเป็นทะเลแห่งเปลวเพลิง ขณะที่ไฟลุกลามไปทั่ว สาวกสิบกว่าคนที่ไม่ทันวิ่งหนีก็ถูกไฟไหม้และเจ็บปวดอย่างสาหัส

โลกทั้งใบดูเหมือนจะปะทุขึ้นเมื่อไฟลุกลามไปทั่ว แม้แต่ใบหญ้าก็ลุกเป็นไฟด้วยแสงจ้าที่มองเห็นได้จากระยะไกล ไม่นานอาคารไม้ที่อยู่ห่างออกไปจากประตูก็เริ่มไหม้และมีควันดำลอยขึ้นไปในอากาศ

มือของเจี้ยนเฉินเหวี่ยงไปในอากาศในขณะที่เขานำกระบี่ทั้งสองมารวมกันให้เป็นหนึ่งเดียว เขาผลักกระบี่ยักษ์ออกไป มันฝังลึกเข้าไปในบริเวณอาคารและลุกเป็นไฟ

ทันใดนั้นรัศมีอันทรงพลังที่เต็มไปด้วยความโกรธก็พุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน ในเวลาเดียวกันการโจมตีของปราณกระบี่ที่เจิดจ้าและคมชัดก็บินผ่านอากาศตรงไปยังเจี้ยนเฉิน