ตอนที่ 488 – การบุกรุกของกองทัพ (1)

หลังจากเดินทางไปครึ่งวัน กองทัพที่เข้มแข็งกว่าหนึ่งล้านคนจากอาณาจักรเกอซุนและอาณาจักรฉินหวงก็มาถึงป้อมปราการของอาณาจักรอันเดรียสในที่สุด ซึ่งมองเห็นได้จากประมาณระยะ 20 กิโลเมตร ผู้คนจำนวนมากได้มารวมตัวกันที่ด้านบนสุดของกำแพงป้อมปราการ มีธงหลายผืนที่มีสัญลักษณ์ของอาณาจักร อันเดรียสลอยอยู่เหนือลม

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าพวกเขา หมิงตงก็ขี่สัตว์อสูรไปหาเจี้ยนเฉินและชี้ไปที่ภาพที่มองเห็น ” น้องชาย เจ้าคิดว่าผู้คนของอาณาจักรอันเดรียสคิดว่าเรามาที่นี่เพื่อต่อสู้กับพวกเขาหรือไม่ ? “

เจี้ยนเฉินเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าพวกเขามาเป็นเวลานานแล้วและส่ายหัวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ ไม่อย่างแน่นอน พวกเขามาที่นี่เพื่อต้อนรับเรา”

“ต้อนรับเรา ? ” หมิงตงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะปิดบังอารมณ์ของเขา “ฮ่าฮ่า นั่นมันสมเหตุสมผลแล้ว ดูเหมือนว่าอำนาจทางทหารของอาณาจักรฉินหวงนั้นพิเศษมากพอที่จะสร้างความหวาดกลัวแม้กระทั่งป้อมปราการอันแข็งแกร่งของอาณาจักรอันเดรียสในการต้อนรับพวกเรา

“ฮ่าฮ่า แน่นอน อาณาจักรฉินหวงเป็นหนึ่งในแปดมหาอำนาจ พวกเขาไม่มีคำถามอย่างแน่นอน ในทางตรงกันข้าม อาณาจักรอันเดรียสนั้นยังเทียบไม่ได้กับอาณาจักรเกอซุนของเรา พวกเขาจะไม่กลัวอาณาจักรฉินหวงได้อย่างไร ? ราชาองค์นี้เชื่อว่าหนึ่งในผู้ที่มาต้อนรับเราจะเป็นราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียส” ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนพูดด้วยเสียงหัวเราะและสีหน้าที่แสดงออกถึงความภาคภูมิใจ

ทั้งกลุ่มเดินอย่างสนุกสนานไปยังป้อมปราการของอาณาจักรอันเดรียสด้วยความเร็วสูงสุด ในไม่ช้าพวกเขาก็อยู่ห่างออกไป 100 เมตรจากระยะทางต้อนรับจากอาณาจักรอันเดรียส

ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนนั้นคาดเดาไม่ผิด ท่ามกลางกลุ่มที่รอรับพวกเขา พวกเขาประมาณ 100 คนเป็นบรรดาขุนนางและแม่ทัพที่สวมชุดเกราะของราชา ที่นำหน้าพวกเขาคือชายสูงอายุในวัย 60 ปีเศษที่มวยผมสูงและสวมเสื้อคลุมมังกร ชายคนนี้เป็นราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียส ทุกคนดูอ่อนล้า – ซึ่งบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขารีบรุดมาจากพระราชวังโดยไม่ได้หยุดพักสักครั้ง

ราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียสก้าวมาข้างหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึมก่อนที่จะป้องมือคำนับ ” ตัวข้านี้เป็นราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียส ข้ามาที่นี่เพื่อรับแขกจากอาณาจักรฉินหวงด้วยตัวเองในการเข้าสู่อาณาจักรอันเดรียสของข้าในฐานะแขกผู้มีเกียรติ” ราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียสมองดูกลุ่มทั้งหมดก่อนที่จะมองตรงไปที่เจี้ยนเฉินผู้ซึ่งอยู่ในตำแหน่งด้านหน้าของกลุ่ม ในใจของราชาคิดว่า ” นี่จะต้องเป็นบุคคลสำคัญอย่างยิ่งจากอาณาจักรฉินหวง” ราชาจ้องมองที่เจี้ยนเฉินด้วยความเคารพนับถืออย่างเปิดเผย

ในที่สุดกองทัพหนึ่งล้านคนก็เริ่มชะลอความเร็วลง หลังจากนั้นไม่นานระยะทางระหว่างพวกเขากับอาณาจักรอันเดรียสก็ห่างกัน 20 เมตร

ไม่มีใครสักคนที่ส่งเสียงในขณะที่เจี้ยนเฉินบ่นพึมพำกับตัวเอง จากนั้นเขาก็หันไปหาราชาที่อยู่ข้างหลังเขา “ฝ่าบาท พระองค์สามารถเจรจากับเขาได้”

ได้ ได้ ได้ ! ราชายิ้มทันทีด้วยสีหน้าร่าเริง การกระทำของเจี้ยนเฉินแสดงให้เห็นว่าราชามีสถานะสูงเพียงใด

ราชสีห์ทองคำสัตว์ขี่ระดับ 3 ของราชาค่อย ๆ เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ เพื่อพบกับราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียส

การกระทำของเจี้ยนเฉินยืนยันความคิดของราชาอาณาจักรอันเดรียส ผู้เยาว์คนนี้ที่เป็นผู้นำทั้งกลุ่มนั้นเป็นบุคคลที่มีสถานะสูงมากและมีอำนาจมากในอาณาจักรฉินหวง

การเจรจาระหว่างสองอาณาจักรเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว ปราศจากคำพูดใด ๆ ที่เกี่ยวกับความคุ้นเคยระหว่างราชาทั้งสอง ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนก็บอกต่ออีกฝ่ายทันทีว่ากองทัพจะข้ามผ่านพรมแดนของอาณาจักรอันเดรียสไปยังอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียสได้คาดการณ์ไว้แล้วว่ามันจะเกิดขึ้น เขายินดีและเห็นด้วยอย่างกระตือรือร้นในทันที ทำให้ดูเหมือนว่านี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่เริ่มต้น

ราชาทั้งสองไม่มีความคิดที่จะพูดคุยกันและกลับไปที่กลุ่มของตน ในไม่ช้ากองทัพก็เริ่มผ่านเข้าไปในดินแดนของอาณาจักรอันเดรียส

เมื่อเห็นกองทัพขี่ผ่านเขาไป ราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียสก็อดไม่ได้ที่จะเปิดเผยความกังวล รีบวิ่งไปหาเจี้ยนเฉินที่ยังอยู่ใกล้เขาป้องมือของเขาแสดงความเคารพ “ท่านผู้ทรงเกียรติ..ท่านผู้ทรงเกียรติ” ราชารู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นตัวแทนของอาณาจักรฉินหวงและมีสถานะที่สูงกว่าที่ปรึกษาจักรพรรดิของอาณาจักร ด้วยบุคคลที่สง่าผ่าเผยที่ข้ามชายแดนของเขา ราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียสจึงเห็นว่านี่เป็นโอกาสครั้งสำคัญในชีวิตที่ไม่ควรพลาด เขาต้องการที่จะสร้างความประทับใจที่ดีต่อเจี้ยนเฉินเพื่อที่อาณาจักรอันเดรียสจะได้ประจบประแจงอาณาจักรฉินหวงเหมือนที่อาณาจักรเกอซุนทำ

แต่ความหวังของเขาก็หลุดลอยไปเมื่อเจี้ยนเฉินไม่ได้แม้แต่จะเหลือบมอง เขายังคงเร่งความเร็วอย่างต่อเนื่องและในพริบตาเสียงของฝีเท้าม้าก็ดังกลบคำพูดของราชาก่อนที่เจี้ยนเฉินจะพบว่าตัวเองขี่อยู่ด้านหลังกองทัพ

เมื่อเห็นกองทัพของเกอซุนและฉินหวงรวมเข้าด้วยกัน ราชาแห่งอาณาจักรอันเดรียสก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก มีเพียงความชื่นชมยินดีในหัวใจของเขา มันเป็นสิ่งที่ดีที่สงครามกับอาณาจักรเกอซุนได้ข้อสรุปที่รวดเร็วมาก พวกเขายอมแพ้อย่างรวดเร็ว ชดเชยให้พวกเขาสำหรับการกระทำของพวกเขาและแก้ปัญหาใด ๆ หากพวกเขาไม่ได้ทำมัน มีความเป็นไปได้ที่กองทัพนี้ซึ่งมาถึงในวันนี้เพื่อจัดการกับอาณาจักรอินทรีสวรรค์อาจมาที่นี่เพื่อจัดการกับอาณาจักรอันเดรียสแทน

แม้จะเป็นความจริงที่ว่าอาณาจักรอันเดรียสมีทหารมากกว่าสิบล้านคน แต่ทหารของพวกเขาห่างไกลจากกองทัพที่เป็นหนึ่งในแปดมหาอำนาจ แม้แต่ทหาร 50 ล้านนายก็แทบจะไม่เพียงพอแล้ว

กองทัพของมดสามารถกัดช้างจนตาย แต่การกระทืบครั้งเดียวจากช้างจะฆ่ามดจำนวนมาก หากมดต้องการฆ่าช้าง ใครจะรู้ว่าต้องมีมดกี่ตัวที่จะต้องตาย ราคาที่ต้องจ่ายจะสูงขึ้นโดยเฉพาะกับช้างที่ดุร้าย

ประตูของป้อมปราการเปิดอยู่นาน เจี้ยนเฉินขี่สัตว์อสูรของเขาไปที่แถวหน้าและนำกองทัพเข้าสู่ดินแดนของอาณาจักรอันเดรียส พร้อมกับเสียงฝีเท้าสัตว์ขี่ที่สั่นระรัวของเขาที่มุ่งหน้าไปทางตอนใต้ซึ่งเป็นที่ตั้งของอาณาจักรอินทรีสวรรค์

ในช่วงเวลานี้นั้น ภายในพระราชวังของอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ราชากำลังนั่งอยู่ในสวนของเขาพร้อมกับผู้อาวุโสที่มีผมมวยสูง

ทันใดนั้นทหารก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาคุกเข่าลงบนพื้นแล้วพูดว่า “ทูลฝ่าบาท หนึ่งในสายลับของเราเพิ่งส่งข่าวที่เป็นความลับอย่างยิ่งให้เรา”

ดวงตาของราชาจ้องมองที่กระดานหมากล้อมตรงหน้าเขาอย่างต่อเนื่องโดยไม่หันไปมอง ส่งมันมา !

ทหารส่งจดหมายในมือไปยังมือของราชาโดยไม่ลังเล ราชาก็หยิบกระดาษสีขาวผืนเดียวออกมาจากด้านใน

อีกไม่กี่นาทีต่อมา ใบหน้าของราชาก็ซีดลงอย่างรวดเร็ว มือที่ถือจดหมายเริ่มสั่น ด้วยเสียงพึมพำ เขาประหลาดใจว่า “เป็น..เป็นไปได้อย่างไร ? “

เมื่อสังเกตสีหน้าของราชา ผู้เฒ่าที่มวยผมสูงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามด้วยความสงสัยว่า “ฝ่าบาท เกิดอะไรขึ้นกับพระองค์จึงทำให้ดูไร้วิญญาณแบบนี้ ? “

ใบหน้าของราชาาซีดก่อนที่ในที่สุดเขาก็ตอบว่า “มีบางอย่างน่ากลัวเกิดขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักรเกอซุนและอาณาจักรฉินหวงนั้นใกล้ชิดกันยิ่งกว่าที่เราจินตนาการไว้ ในขณะที่เราพูดคุยกัน อาณาจักรฉินหวงได้ส่งทหารมาแล้วกว่าครึ่งล้านคนพร้อมทหารอีกครึ่งล้านจากอาณาจักรเกอซุนเพื่อเดินทางมายังอาณาจักรอินทรีสวรรค์ของเรา”

“อะไรนะ ! ” ผู้อาวุโสที่นั่งอยู่ร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนที่จะส่ายหัวอย่างรุนแรงในเชิงปฏิเสธ ” นั่นเป็นไปไม่ได้ นั่นเป็นไปไม่ได้ ระยะทางระหว่างสองราชอาณาจักรต้องอยู่ห่างกันอย่างน้อย 1 ล้านกิโลเมตร ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปีในการเดินทางมายังอาณาจักรเกอซุน พวกเขาจะมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็วได้อย่างไร พวกเขามีทหารจำนวนมากที่ประจำการที่นี่ล่วงหน้าหรือ ? “

“ข้าคิดว่ารายงานเป็นจริงมากกว่าที่จะไม่ แม้ว่าข้าจะพูดเกินจริง อาณาจักรฉินหวงเป็นหนึ่งในมหาอำนาจทั้งแปด – เป็นหนึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนี้ นอกเหนือจากสามมหาอำนาจแล้ว เราไม่ทราบว่าพวกเขามีวิธีพิเศษในการเคลื่อนทัพของพวกเขาอย่างไร ไม่ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก มันมีความอยู่รอดของอาณาจักรอินทรีสวรรค์เป็นเดิมพัน ข้าจะขอให้เจ๋อเจี้ยนตรวจสอบและดูว่าอาณาจักรฉินหวงเข้าร่วมในเรื่องนี้จริงหรือไม่” ราชาแห่งอาณาจักรอินทรีสวรรค์เพิกเฉยต่อกระดานหมากล้อมที่อยู่ตรงหน้าเขาและวิ่งออกจากสวนทันที

ภายในอาณาเขตของอาณาจักรอันเดรียส กองทัพร่วมของอาณาจักรเกอซุนและอาณาจักรฉินหวงได้เดินทางไปแล้ว 1 ชั่วยาม พวกเขาผ่านพื้นที่ตอนกลางของอาณาจักรอันเดรียสไปแล้วและตอนนี้ก็อยู่ไม่ไกลจากชายแดน

กองทัพจะหยุดพักเพื่อกินอาหารสำเร็จรูปที่มีอยู่อย่างมากมาย พวกเขาอยู่ในรัศมีสิบกว่ากิโลเมตรและอาณาจักรเกอซุนก็ส่งกองทหารขนาดเล็ก 100 คนไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุดภายในระยะ 20 กิโลเมตรเพื่อซื้ออาหารเติมเต็มพลังงานของทหารของอาณาจักรเกอซุน

ทหารแต่ละคนจากกองทัพเทพดาบตะวันออกมีเข็มขัดมิติซึ่งบรรจุน้ำดื่มจำนวนมากและอาหารสำเร็จรูปที่สามารถทำให้พวกเขาอยู่ไปได้ครึ่งปีโดยไม่ต้องกังวล อาณาจักรเกอซุนไม่ได้ร่ำรวยเหมือนอาณาจักรฉินหวง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถที่จะแจกจ่ายเข็มขัดมิติให้กับทุกคน ดังนั้นอาหารสำเร็จรูปจึงเป็นข้อจำกัดสำหรับอาณาจักรเกอซุน

หลังจากกองทัพหยุดพักประมาณ 1 ชั่วยาม พวกเขาก็เดินทัพต่อไปอีกครั้ง ในพริบตา พวกเขาก็ข้ามเขตแดนของอาณาจักรอันเดรียสและข้ามไปยังดินแดนที่ไม่มีแม้แต่หญ้าเติบโต

ในขณะนั้นดวงตาของเจี้ยนเฉินนั้นจ้องมองไปที่ท้องฟ้า มีเมฆสีขาวปกคลุมอยู่บนท้องฟ้าเท่านั้น แสงอาทิตย์ไม่สามารถส่องผ่านได้ นอกเหนือจากจุดสีซีดนี้ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้ว

เซียนสวรรค์แต่ละคนก็เริ่มรู้สึกเช่นเดียวกัน เงยหน้าของพวกเขาไปบนท้องฟ้า ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกก่อนหน้านี้เผยให้เห็นแววตาอันน่าสะพรึงกลัวในสายตาของพวกเขา

เจี้ยนเฉินเผยรอยยิ้มเย็นชาขณะที่เขาพูดว่า คนจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาลาดตระเวนดูความแข็งแกร่งของเรา เซียวเทียน เชิญพวกเขาลงมา”

“ขอรับ ! ” เซียวเทียนตอบก่อนพุ่งขึ้นไปบนฟ้าเหมือนสายฟ้า ในไม่ช้า เขาก็หายเข้าไปในก้อนเมฆสีขาว

“บูม ! “

ในช่วงเวลาต่อมาก็ได้ยินเสียงระเบิดจากท้องฟ้า ในขณะที่คลื่นพลังงานพัดผ่านไปทั่วโลก ผลจากเมฆที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดกระจัดกระจาย ทำให้เกิดเปลวไฟขึ้นบนท้องฟ้าเพื่อย้อมสีพื้นดินข้างใต้ให้เป็นสีแดง

หลังจากเมฆแยกย้ายกันไปแล้ว ร่างบนท้องฟ้าก็ชัดเจนสำหรับทุกคน รัศมีสีน้ำเงินและสีแดงทำให้เห็นขนาดเท่ามดที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาจะปะทะกันด้วยเสียงระเบิดที่ดัง

หลังจากการปะทะกันหลายครั้ง แสงสีฟ้าก็ตกลงมายังพื้นดินในขณะที่แสงสีแดงเรืองแสงไล่ตามมันอย่างไม่ลดละ ในไม่ช้าแสงทั้งสองของแสงก็ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้น เผยให้เห็นว่าพวกเขาเป็นมนุษย์มาโดยตลอด

คนที่เป็นสีน้ำเงินก็คงตัวอยู่ครึ่งทางเมื่อตกทันทีทันใดเขาก็รีบไปที่กองทัพเบื้องล่าง

ในอีกไม่นานก็มีเสียงระเบิดของปราณอีก 10 เสียงที่ดังมาจากกองทัพ เซียนสวรรค์ทั้งสิบคนที่อยู่ด้านข้างของเจี้ยนเฉินเริ่มแสดงตนก่อนที่จะลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อปกป้องกองทัพที่อยู่ข้างใต้ แม้ว่ากองทัพเทพดาบตะวันออกจะมีความแข็งแกร่งมาก หากเซียนสวรรค์โจมตีพวกเขาแม้แต่ยอดทหารก็จะกลายเป็นเต้าหู้ได้เนื่องจากความแตกต่างของความแข็งแกร่ง