ตอนที่ 330 – ภัยคุกคาม (3)

” เรามาจากตระกูลเจียเต๋อ เจ้าอาจเรียกพวกเราว่าผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่ ! ” ผู้อาวุโสคนหนี่งพูด

ยังคงนั่งอยู่บนเตียงของเขา เจี้ยนเฉินป้องมือทักทาย ผู้อาวุโส ท่านมีธุระอะไรกับข้า ?

ผู้อาวุโสสามจ้องมองที่เจี้ยนเฉินอย่างดุร้าย “เจี้ยนเฉิน ข้าขอถามเจ้า เจ้าเป็นคนฆ่านายน้อยเจียเต๋อหวูคังหรือไม่ ? “

“แล้วถ้าข้าทำล่ะ?” เจี้ยนเฉินพูด เขาไม่ได้สร้างปัญหาที่จะปฏิเสธมันตั้งแต่คนหลายคนได้เห็นเขาฆ่าเจียเต๋อหวูคัง แม้ว่าเขาจะปฏิเสธก็ตาม ตระกูลเจียเต๋อจะสามารถค้นหาความจริงจากฉินจี๋หรือเทียนมู่หลิง

ผู้อาวุโสทั้งสองระเบิดจิตสังหารทันทีเมื่อพวกเขาได้ฟังคำพูดของเจี้ยนเฉิน “ช่างบังอาจยิ่งนัก เจ้ากล้าฆ่านายน้อยหวูคัง เจี้ยนเฉิน เจ้ามาจากตระกูลไหน? “

เจี้ยนเฉินเปิดเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ” ข้าอยู่คนเดียวมีปัญหาหรือไม่ ? “

ผู้อาวุโสสามและสี่ทั้งคู่มองหน้ากันสักครู่ก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนหน้านี้พวกเขากังวลว่าเจี้ยนเฉินจะมีพลังที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อสนับสนุน แต่ตอนนี้ความกลัวทั้งหมดของพวกเขาได้หายไป แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะรู้อย่างชัดเจนว่ามีความเสี่ยงที่เจี้ยนเฉินจะหลอกลวงพวกเขา แต่คำตอบของเขาคือสิ่งที่ผู้อาวุโสทั้งสองหวังไว้

“เจี้ยนเฉิน กระบี่ตันหยวนอยู่ในมือของเจ้าหรือไม่ ? ” ผู้อาวุโสสี่จ้องมองเพื่อกดดันเจี้ยนเฉินอย่างหนัก

“กระบี่ตันหยวน? นั่นคงเป็นยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎในมือของเจียเต๋อหวูคังใช่หรือไม่ ? ข้าไม่คิดว่ากระบี่ขนาดเล็กเช่นนั้นจะได้รับชื่อไม่เลวเช่นนี้” เจี้ยนเฉินหัวเราะ แม้ว่าชายสองคนข้างหน้าเขาจะเป็นเซียนสวรรค์ เจี้ยนเฉินก็ไม่กลัว

“เช่นนั้นกระบี่ตันหยวนยังคงอยู่ในมือของเจ้า ถ้าเจ้ามอบกระบี่ตันหยวนมาโดยดีละก็ ข้าจะยอมให้ร่างกายของเจ้าอยู่ในสภาพสมบูรณ์” ผู้อาวุโสสามได้ปล่อยจิตสังหารอย่างรุนแรง

เจี้ยนเฉินแตะที่แหวนมิติบนมือของเขาด้วยรอยยิ้ม” ข้าจะตายไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เจ้าอาจฆ่าข้าก่อนและเอาแหวนมิติของข้าไป แหวนมิตินี้มีสิ่งที่เจ้าต้องการ พยายามทำตามที่เจ้าต้องการ”

“เจ้าเป็นเด็กที่หยิ่ง เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าหรือ ? ” ใบหน้าของผู้อาวุโสสามเริ่มดุร้ายขึ้นทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหาร

“ถ้าเจ้ากล้าก็เข้ามาฆ่าข้า” เจี้ยนเฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็น เขากำลังเดิมพันกับความจริงที่ว่าผู้อาวุโสทั้งสองจะไม่ก่อเรื่องในเมืองทหารรับจ้าง เขาจำคำพูดจากผู้อาวุโสสูงสุดได้: ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าพยายามต่อสู้ในเมืองทหารรับจ้าง มันเสี่ยงที่จะไม่ได้รับความช่วยเหลืออะไรเลย

“เจ้า..! ” ผู้อาวุโสสามร้องด้วยความโกรธ เขาเกือบจะจู่โจมออกไป แต่ท้ายที่สุดเขาก็ควบคุมตัวเองไว้

เมื่อเห็นนี้ เจี้ยนเฉินก็ยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา การคาดเดาของเขานั้นถูกต้อง แม้แต่ตระกูลเจียเต๋อก็ไม่กล้าโจมตีในเมืองทหารรับจ้าง

“ดูเหมือนว่าเมืองทหารรับจ้างแห่งนี้มีผู้คนที่แม้กระทั่งเซียนสวรรค์ก็หวาดกลัว” เจี้ยนเฉินคิด

เมื่อได้ยินเสียงดังโวยยายภายในห้องของเจี้ยนเฉิน หมิงตงก็เดินเข้ามาในห้องและมองดูเจี้ยนเฉิน “ข้าได้ยินเสียงดังเอะอะในห้อง พวกเขาเป็นใคร ? “

“พวกเขามาจากตระกูลเจียเต๋อ” เจี้ยนเฉินตอบอย่างใจเย็น

หมิงตงตระหนักได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้ว่าเจี้ยนเฉินฆ่าเจียเต๋อหวูคังและยึดครองยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของเขา เมื่อหมิงตงได้ยินว่าพวกเขามาจากตระกูลเจียเต๋อ ไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบายใด ๆ

“เจี้ยนเฉิน เจ้าต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ ? ข้าเรียกท่านลุงเทียนออกมาช่วยได้” หมิงตงพูด

เจี้ยนเฉินส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ไม่จำเป็น นี่คือเมืองทหารรับจ้าง พวกเขาไม่กล้าโจมตีข้าที่นี่ มิฉะนั้นพวกเขาคงพยายามทำก่อนหน้านี้แล้วโดยไม่พยายามข่มขู่ข้า”

หมิงตงสีหน้าที่ว่างเปล่า “ข้าเกือบลืมไปแล้วว่าที่นี่ห้ามใช้ความรุนแรง” เมื่อหันไปมองผู้อาวุโสตระกูลเจียเต๋อทั้งสอง เขาพูดด้วยความสัตย์ซื่อว่า “ผู้อาวุโส เจ้าควรจะไป การรั้งอยู่ที่นี่ก็จะไม่ทำอะไรได้มาก นอกจากจะเสียเวลา”

ผู้อาวุโสทั้งสองเกือบเสียชีวิตจากความโกรธเนื่องจากคำตอบของเขา ขณะที่แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธ พวกเขาไม่มีทางระบายความโกรธของพวกเขา เพราะพวกเขาไม่กล้าทำอะไรในเมือง

“เจ้าทั้งสองคน ข้าเป็นคนฆ่าเจียเต๋อหวูคังและเอายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของเขาไป สิ่งที่เจ้าอยากรู้ ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้ว เจ้าคงต้องจากไป” เจี้ยนเฉินพูดราวกับว่าเขาเป็นจักรพรรดิสั่งการ ความบาดหมางที่ตระกูลเจียเต๋อมีกับเขาจะไม่ได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดาย

เมื่อไม่ได้รับความสนใจจากคนทั้งสองเช่นนี้ ผู้อาวุโสทั้งสองจากตระกลูเจียเต๋อสีหน้าก็เป็นสีขี้เถ้า หากพวกเขาไม่ได้อยู่ในเมืองทหารรับจ้าง พวกเขาคงฆ่าเจี้ยนเฉินไปนานแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาโกรธเช่นนี้

“เจี้ยนเฉิน เจ้าจะต้องเสียใจกับสิ่งนี้” ผู้อาวุโสสี่กัดฟัน

“เจี้ยนเฉิน คืนกระบี่ตันหยวนมา ไม่เช่นนั้นตระกูลเจียเต๋อจะตามล่าเจ้าไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหน” ผู้อาวุโสกล่าวอาฆาตอย่างมืดมน

ด้วยการแค่นเสียง เขาชี้ไปที่ทางออก “เจ้าสองคน เชิญออกไป” ตอนนี้เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจคำอื่นใด

ใบหน้าของผู้อาวุโสทั้งสองเปลี่ยนเป็นน่าสะพรึงกลัวในขณะที่ผู้อาวุโสสามเอ่ยปากอีกครั้ง “เจี้ยนเฉิน เจ้าต้องการที่จะล่วงเกินตระกูลเจียเต๋อของเราหรือ ? “

เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดอะไร

ผู้อาวุโสสี่พูดว่า” เจี้ยนเฉิน ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งสุดท้าย ส่งกระบี่ตันหยวนคืนมาและเราจะไม่รบกวนเจ้าอีกต่อไป แม้ว่าเจ้าจะออกจากเมืองทหารรับจ้าง เราก็จะไม่ไล่ล่าเจ้า” ผู้อาวุโสสี่คิดว่าการใช้กำลังจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง ดังนั้นหากวิธีการที่ยากลำบากไม่ได้ผลก็จำเป็นต้องใช้วิธีที่นุ่มนวลกว่า

“เจ้าทั้งสอง เชิญออกไป” เจียนเฉินเริ่มหมดความอดทนมากขึ้น ตระกูลของเจียเต๋อหวูคังไม่ใช่คนชั้นต่ำและ ด้วยการที่เขาฆ่าเจียเต๋อหวูคังไป ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมรามือแต่โดยดี มีเพียงคนปัญญาอ่อนเท่านั้นที่จะคืนยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎไปเพื่อเพิ่มพลังให้กับศัตรูของเขามากขึ้น

“เจ้ามั่นใจว่าเจ้าจะไม่คืนกระบี่ตันหยวนหรือ ? ” ผู้อาวุโสสามกำหมัดแน่นเมื่อความโกรธที่ไม่สามารถทนได้เริ่มเข้ามาในใจเขา

เมื่อมาถึงจุดนี้เจี้ยนเฉินก็แค่หลับตาและไม่มองผู้อาวุโสทั้งสองอีกต่อไป มารยาทของผู้อาวุโสหมดไป เจ้าของบ้านบอกให้พวกเขาออกไป แต่พวกเขายังคงอยู่

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินกำลังดื้อรั้น ผู้อาวุโสสี่ก็ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะพยายามทำใจให้สงบ ตอนนี้เขารู้ดีว่าการพยายามเอายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎคืนจากเจี้ยนเฉินนั้นเป็นไปไม่ได้

“พวกเราจะจากไปแล้ว ! ” ผู้อาวุโสสี่คำรามก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ผู้อาวุโสสามจ้องมองอย่างอาฆาตก่อนที่จะแค่นเสียงเมื่อเขาออกจากห้องเช่นกัน

ด้วยโบกมือของเขา เขาสร้างแรงลมปิดประตู นั่งข้างขวาของเจี้ยนเฉิน เขาพูดออกมาอย่างจริงจัง “เจี้ยนเฉิน เจ้าวางแผนอะไรในตอนนี้? ผู้อาวุโสทั้งสองคนนั้นเป็นเซียนสวรรค์ ไม่ใช่ฝ่ายตรงข้ามที่ง่ายต่อการจัดการด้วยวิธีใด ๆ “

ราวกับว่าเขาไม่มีความสนใจในโลก เจี้ยนเฉินหัวเราะ “ไม่ต้องกังวลในขณะที่อยู่ในเมืองทหารรับจ้าง พวกเขาจะไม่กล้าเคลื่อนไหว ถัดไปเป็นรอบชิงชนะเลิศในการแข่งขัน ดังนั้นเราจะอยู่ในเมืองสักพัก แม้เมื่อเราจากไป ข้าก็มีวิธีหลบเลี่ยงหูตา”

หมิงตงหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากแหวนมิติของเขาและมอบมันให้กับเจี้ยนเฉิน “เจี้ยนเฉิน นี่เป็นทักษะการต่อสู้ชั้นสวรรค์ ท่านลุงเทียนไว้วางใจฝากกับข้าให้เจ้า เดิมทีข้ากำลังวางแผนที่จะมอบมันให้กับเจ้าก่อนหน้านี้ แต่เมื่อได้เห็นว่าเจ้าทำการศึกษาอย่างยากลำบากกับทักษะขโมยชะตาสวรรค์ ข้าก็กลัวว่ามันจะส่งผลกระทบต่อการศึกษาของเจ้า อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ตอนนี้ ดูเหมือนว่าข้าควรให้สิ่งนี้กับเจ้าเพื่อให้เจ้าสามารถเรียนรู้ได้โดยเร็วที่สุด ถ้าเจ้าเจอเซียนสวรรค์ ผู้ซึ่งจะตามล่าชีวิตของเจ้า สิ่งนี้จะช่วยเจ้าได้อย่างมาก”

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์’ หัวใจของเจี้ยนเฉินก็เต้นผิดจังหวะอีกครั้ง ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์เป็นสิ่งที่เขาต้องการอย่างแท้จริง เขาไม่คิดว่าเขาจะเจอกับทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ 3 ทักษะที่ต่างกันอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาเอาไว้ได้ หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า มายาพริบตา มันเป็นทักษะการต่อสู้ที่เชี่ยวชาญพิเศษในเรื่องการเคลื่อนไหวไม่ใช่การโจมตี