ตอนที่ 1488: อุบาย

บูม !

กระบี่จือหยิงชนกับหอคอยและมีเสียงดังก้องไปมา แต่มันก็ยากที่จะหยุดหอคอย กระบี่จือหยิงถูกกระแทกลงกับพื้น ทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ มันถูกฝังลึกในพื้นดิน

หอคอยไม่ได้ช้าลงเลย มันยังคงตกลงมาบนเจี้ยนเฉินด้วยพลังทำลายล้างของกฎ เฉพาะเมื่อมันสัมผัสกับปราณกระบี่จากกระบี่ฉิงโซว มันจึงช้าลงเล็กน้อย คลื่นค่อย ๆ พันรอบหอคอย มันกำลังจางหายไปด้วยพลังของหอคอย หอคอย อ่อนแอลงอย่างรวดเร็วภายในคลื่น

แต่กระบวนการนี้กินเวลาน้อยกว่าหนึ่งวินาทีก่อนที่หอคอยจะผ่านคลื่น มันลงบนกระบี่ฉิงโซว

กระบี่ฉิงโซวสั่นคลอนและถูกส่งลงสู่พื้นเหมือนกระบี่จือหยิง เกลียวปราณกระบี่ที่เคยทำให้หอคอยอ่อนแอทรุดตัวลงทันที

ถึงตอนนี้ หอคอยอยู่เหนือเจี้ยนเฉินเพียงไม่กี่เมตร

เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะหมดหนทาง เขาสูญเสียกระบี่ม่วงฟ้าไป ทั้งหมดที่เขาสามารถพึ่งพาได้คือพลังของตัวเองที่จะหยุดหอคอย เขาคำรามออกมาอย่างดุเดือดและเคลือบตัวเองด้วยแส. เขารวมหมัดเข้ากับพลังบรรพกาลและพลังของเส้นทางแห่งกระบี่ก่อนที่จะเหวี่ยงมันไปที่หอคอย

ปัง !

ด้วยเสียงที่หนักหน่วง เจี้ยนเฉินก็กระแทกหอคอยอย่างแรงเท่าที่เขาจะทำได้ด้วยหมัดนั้น ร่างกายของเขากระตุกทันที เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขา ส่วนมือของเขาซึ่งได้สัมผัสกับหอคอยก็เปื้อนเลือด เสียงของกระดูกแตกก็แทบจะไม่ได้ยินเลย

มือของเจี้ยนเฉินตกลงด้านข้างอย่างไร้พลัง กระดูกของเขาทั้งหมดหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย มันถูกทำลายจนเขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้อีกต่อไป ในอีกฟากหนึ่ง หอคอยอยู่ห่างจากศีรษะของเขาเพียงสามนิ้ว อย่างไรก็ตาม หลังจากอุปสรรคหลายอย่างก็ไม่มีพลังงานเหลืออยู่ในหอคอยเช่นกัน

เจี้ยนเฉินล้มตัวลงนอนบนพื้นและใช้ร่างกายทั้งร่างเพื่อต่อต้านการโจมตีครั้งสุดท้ายจากหอคอย เขาทำเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บที่ศีรษะ ทำให้อาการบาดเจ็บยังไม่ถึงชีวิต

บูม !

หอคอยกระแทกพื้นอย่างรุนแรง พลังที่น่ากลัวทำให้ทั้งพื้นสั่นสะเทือนและดังก้อง

ร่างของเจี้ยนเฉินมีสภาพนองเลือด ซึ่งถูกซ้ำเติมจากการโจมตีครั้งก่อน เขานอนบนพื้นอย่างหมดแรง และภายในตัวเขา พลังแห่งการทำลายล้างของกฎก็กำลังแทรกซึมเข้าไปสร้างความเสียหายอย่างรุนแรง

เจี้ยนเฉินบาดเจ็บสาหัส กระดูกของเขาหัก ไม่มีส่วนใดบนร่างกายของเขาที่ไม่มีบาดแผล แม้แต่การยืนขึ้นก็เป็นไปไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เขายังคงมีชีวิตอยู่หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

การสัมผัสพลังของกฎที่สร้างความหายนะภายในตัวเขา ปราณกระบี่สี่สายจากนิพพานอมตะเที่ยงแท้ที่ซ่อนอยู่บนแขนของเขาก็ถูกปล่อยออกมาด้วยปราณกระบี่ที่อ่อนแอ ในขณะที่เจี้ยนเฉินต้องการรวมพลังของเส้นทางแห่งกระบี่ ปราณกระบี่ที่อยู่ในตัวเขาไม่ได้ทำอันตรายแก่ตัวเขา มันเข้าไปในหน้าอกของเขาผ่านทางแขน ปราณกระบี่แพร่กระจายอย่างรวดเร็วทั่วร่างกายของเขา ทุกที่ที่ปราณกระบี่ผ่านไป พลังทำลายล้างในเจี้ยนเฉินก็จะจางหายไป

ในไม่ช้าพลังทำลายล้างทั้งหมดในร่างของเจี้ยนเฉินก็ได้ถูกล้างออกด้วยความช่วยเหลือของปราณกระบี่ทั้งสี่สาย ในท้ายที่สุด ปราณกระบี่ก็จางหายไปเพราะถูกใช้ไปจนหมด

อย่างไรก็ตามดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่แคบลงเมื่อปราณกระบี่จางหายไป เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าปราณกระบี่สะสมจุดแสงเช่นแสงดาวภายในตัวเขา ทันทีที่เขาใช้สติสัมผัสสิ่งเหล่านั้น ความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางแห่งกระบี่จึงปรากฏในหัวของเจี้ยนเฉิน

“เส้นทางแห่งกระบี่ ! ” ดวงตาของเจี้ยนเฉินเริ่มสว่างขึ้น มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความสุข แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นรัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้

“การจางหายไปของปราณกระบี่ทั้งสี่สายจริง ๆ แล้วทิ้งจุดลึกลับของแสงที่ประกอบด้วยความเข้าใจของเส้นทางแห่งกระบี่ไว้ในร่างกายของข้า ถ้าข้าดูดซับมัน ปราณกระบี่จะช่วยข้าอย่างแน่นอน” เจี้ยนเฉินคิด อย่างไรก็ตามเขายังเข้าใจด้วยว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ เขาสั่งการด้วยความคิด ทันใดนั้นแสงอ่อนโยนสีขาวก็โอบร่างกายของเขาทันที ในขณะที่เขาอาบท่ามกลางแสงสว่าง บาดแผลของเขาก็ถูกเติมเต็มด้วยควาเร็วที่มองเห็นได้ซึ่งน่าประหลาดใจมาก

ในขณะเดียวกัน พลังบรรพกาลพุ่งทะยานไปทั่วร่างของเจี้ยนเฉิน เขาใช้คุณสมบัติที่ให้ชีวิตของพลังบรรพกาลจนถึงขีดสุด เขารักษาตัวเองเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยใช้พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงและพลังบรรพกาล

หอคอยสูงสิบเมตรจางหายไปหลังจากหมดพลังระหว่างการโจมตี พร้อมกับหอคอย ร่างของเด็กชายชุดแดงก็หายวับไปด้วยเช่นกัน

“เจ้าไม่ได้มีปราณกระบี่ของเจ้าแก่บัดซบนั่นอีกต่อไปแล้ว ! ” เสียงของเด็กชุดแดงดังออกมา จากด้านหลังวังลวงตา มีเด็กชายชุดแดงอีกคนโผล่ออกมา พลังแห่งการมีอยู่ของเขาก็ยิ่งใหญ่กว่าทั้งสองคนก่อน

เด็กชากลัวปราณกระบี่ของนิพพานอมตะเที่ยงแท้ เขาต้องการให้เจี้ยนเฉินใช้ปราณกระบี่ให้หมดสิ้น เขาจึงได้ใช้ร่างโคลนแรกของเขา แต่เขาก็ยังกังวลว่าเจี้ยนเฉินจะปกปิดปราณกระบี่บางส่วนไว้ ดังนั้นเขาจึงใช้ร่างโคลนอีกครั้ง เขาใช้พลังงานเพื่อรวมทั้งสองร่างโคลนและร่างโคลนที่สองก็ได้ใช้พลังเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะทำให้ร่างโคลนที่สองดูเหมือนกับร่างกายดั้งเดิมของเขาทั้งร่างกายและพลังแห่งการมีอยู่ แม้ว่าร่างโคลนจะสามารถจัดการการโจมตีขั้น

แลกเปลี่ยนได้ เด็กชายก็เชื่อว่าร่างโคลนที่สองก็เพียงพอที่จะทดสอบว่าเจี้ยนเฉินยังคงมีปราณกระบี่ที่หลงเหลือจากนิพพานอมตะเที่ยงแท้หรือไม่

ในที่สุดเด็กชายก็ยืนยันได้ว่าเจี้ยนเฉินใช้ปราณกระบี่ทั้งหมดที่เขามีกับร่างโคลนที่สองไปแล้ว เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินซึ่งปัจจุบันนอนอยู่บนพื้นเหมือนเนื้อบด

“ฉันต้องจ่ายราคาที่ดีมากเพื่อควบแน่นโคลนในขณะที่การปราบปรามลูกนอกกฎหมายเก่านั้น ฉันจะไม่สามารถกู้คืนได้ ถ้ามันไม่ได้ทำการทดสอบว่าเจ้ายังมีปราณกระบี่ที่บ้า นั่นฉันจะไม่ยอมโคลนนิ่งเขาเลย อย่างไรก็ตามเขาไม่มีปราณกระบี่อีกต่อไป ดังนั้นถึงเวลาต้องใช้ชีวิตของเขาแล้ว” เด็กชายยิ้มอย่างมีชัยและค่อย ๆ เดินไปหาเจี้ยนเฉิน เขาเริ่มเปล่งประกายด้วยปราณกระบี่อันมหาศาลที่อธิบายไม่ได้ มันทรงพลังมากกว่าการปรากฏตัวครั้งที่สองของเขาหลายเท่า รูปของหอคอยย่อตัวเหนือเด็กผู้ชายในเวลาเดียวกัน

ทันทีที่หอคอยปรากฏ สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไป ลมและเมฆปั่นป่วน กฏของโลกดูเหมือนจะถูกรบกวนเมื่ออยู่ต่อหน้าหอคอย หอคอยมีทั้งกฎแห่งการทำลายล้างและการสร้าง และระหว่างกฏทั้งสองนั้นดูเหมือนว่าจะมีกฎของไฟที่แผดเผารุนแรง.

หอคอยอนัตตาที่เด็กชายเพิ่งควบแน่นมีพลังของ 3 กฎ

อย่างไรก็ตามเด็กชายชุดแดงสามารถใช้ได้เพียงเศษเสี้ยวพลังของกฏแห่งการทำลายล้างจากทั้งสามกฏ หอคอย ได้รับความเสียหายและไม่สมบูรณ์อีกต่อไป

ในขณะนั้น เด็กชายดูเหมือนจะได้เห็นความตายของเจี้ยนเฉิน เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ, ” ถ้าเจ้าจะกลายเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในอนาคตแล้วจะอย่างไร ? เจ้ายังไม่โตเต็มที่ วันนี้,ข้าจะฆ่าสิ่งที่เป็นไปไม่ได้นี้ด้วยมือเปล่าของข้าเอง.” ด้วยเหตุนี้,เด็กชายจึงยื่นมือไปหาเจี้ยนเฉินและแสงสีเข้มก็ควบแน่นจากหอคอยลวงตาทันที มันยิงไปทางเจี้ยนเฉินเป็นแนวแสง

“หากข้ามีพลังสมบูรณ์ เพียงโจมตีครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะกำจัดส่วนทั้งหมดของจักรวาล ตอนนี้พลังของข้าลดลงอย่างมาก แต่ก็ยังเป็นเกียรติสำหรับเจ้าที่จะตายจากการโจมตีครั้งนี้” เด็กชายหัวเราะเบา ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อแสงสีดำพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินด้วยพลังจากกฎแห่งการทำลายล้าง ปราณกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวเพียงพอที่จะทำให้เด็กชายสั่นเทาปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง บนแขนของเจี้ยนเฉิน ปราณกระบี่แปดสายก็พุ่งออกมาในเวลาเดียวกัน ปราณกระบี่แต่ละเส้นนั้นทรงพลังอย่างยิ่งและมีพลังของกฎ กฏจากเส้นทางแห่งกระบี่

“ปราณกระบี่ของไอ้แก่นั่น ! เจ้ายังมีมันได้อย่างไร ! เจ้ายังมีปราณกระบี่อยู่ ! เจ้าเต็มใจที่จะตายแทนที่จะใช้พวกมันหรือ ? ” สีหน้าของเด็กชายเปลี่ยนไปอย่างมาก ใบหน้าของเขาท่วมท้นไปด้วยความไม่เชื่อ

ปราณกระบี่เคลื่อนไปอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกมันสามารถเจาะทะลุมิติได้ พวกมันทะยานเกินความเร็วแสงที่มืดสนิท

ปราณกระบี่เส้นแรกชนกับแสงมืด มันแยกย้ายกันไปเงียบ ๆ พลังของแสงมืดนั้นยิ่งใหญ่กว่าปราณกระบี่ใด ๆ แต่หลังจากถูกบดบัง แสงจึงหยุดและชะลอความเร็วลงเล็กน้อย ปราณกระบี่อีกเจ็ดสายพุ่งไปที่เด็กชายชุดแดง ความเร็วสูงสุดของปราณกระบี่ล็อคเด็กชายชุดแดง ทำให้เขาไม่มีตัวเลือก เขาไม่สามารถหลบหนีหรือปิดกั้นได้

ในชั่วขณะเดียว ปราณกระบี่ทั้งเจ็ดเส้นก็ผ่านเข้ามาในเด็กชาย ทำให้เขาส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน ใบหน้าของเขาดุร้ายและหวาดกลัวอย่างยิ่ง มันเป็นความหวาดกลัวต่อนิพพานอมตะเที่ยงแท้

แม้ว่าเด็กชายคนนี้จะมีพลังอย่างมากบนชั้นเก้า เขาอยู่ในระดับขอบเขตพระเจ้า ปราณกระบี่ทั้งเจ็ดอยู่ในระดับแลกเปลี่ยนมีพลังของกฏจากเส้นทางแห่งกระบี่ เพียงพอที่จะจัดการการบาดเจ็บร้ายแรง เด็กชายคนนั้นเริ่มจางหายไปทันทีหลังจากถูกปราณกระบี่โจมตี เขาเกือบจะต้องแยกย้ายไป

แม้ว่าเด็กชายจะยังไม่เลือนหายไป พลังแห่งการมีอยู่ของเขาก็เริ่มรั่วไหลออกมาจากเขาเหมือนบอลลูนที่ร่วงหล่น หลังจากทรมานบาดแผลที่ร้ายแรง เขาอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว ลดลงต่ำกว่าขอบเขตพระเจ้าในพริบตา ปราณกระบี่ดูเหมือนจะถูกนำไปฝากไว้ในร่างภาพลวงตาของเขา ทำให้เด็กชายมีสีหน้าเจ็บปวด เขากรีดร้องอย่างต่อเนื่องขณะที่ร่างกายของเขาสั่น

กระบวนการทั้งหมดเกิดขึ้นในชั่วขณะเดียว ปราณกระบี่เคลื่อนไหวเร็วมาก ทำให้เด็กชายบาดเจ็บมากขึ้น อย่างไรก็ตาม แนวแสงมืดจากหอคอยกำลังขยับเข้ามาใกล้กับเจี้ยนเฉินมากขึ้น.