ตอนที่ 485 – สู่สงคราม (2)

” เป็นไปไม่ได้ นี่ต้องไม่ใช่กองทัพของอาณาจักรฉินหวง อาณาจักรฉินหวงอยู่ห่างไกลเกินไปจากอาณาจักรเกอซุน พวกเขาจะปรากฏตัวที่ด้านนอกเมืองลอร์ของเราโดยฉับพลันได้อย่างไร ? ” เจ้าเมืองลอร์ถามขณะที่เขาพยายามทำความเข้าใจฉากที่ไม่สมจริงนี้ต่อหน้าเขา

ท่านเจ้าเมือง หัวหน้าตู้ฟู่มาถึงที่ด้านข้างของเจ้าเมือง

“ตู้ฟู่ ทหารกลุ่มนี้มาจากไหน? พวกเขาเป็นมิตรหรือเป็นศัตรูกัน ? มีทางลับบางเส้นที่ข้าไม่ทราบในสถานที่นั้นหรือไม่ ? ” สายตาของท่านเจ้าเมืองจ้องไปที่ภาพตรงหน้าเขาขณะที่เขาพูดเบา ๆ กับตู้ฟู่

“ท่านเจ้าเมือง แม่ทัพผู้นี้ไม่รู้ว่าทหารกลุ่มนี้มาจากไหน แต่ข้าสามารถยืนยันได้ว่าพวกเขาเป็นมิตรมากกว่าศัตรู เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่านายน้อยสี่จากตระกูลเจียงหยาง เจียงหยางเซียงเทียนมากับพวกเขา นอกจากนี้ … .” เมื่อมาถึงจุดนี้เสียงของตู้ฟู่ก็หยุดลงทันทีที่ใบหน้าของเขาดูตกใจ

ตาของท่านเจ้าเมืองหันไปมองตู้ฟู่และถามว่า “นอกจากนี้อะไร ? “

ตู้ฟู่ปล่อยลมหายใจอันยาวเหยียดออกไป “นอกจากนี้เซียนสวรรค์ทั้งเก้าคนก็มาพร้อมกับนายน้อยสี่ พวกเขาไม่ได้มาจากอาณาจักรเกอซุนของเรา”

เจี้ยนเฉินพาฉินจี๋ลอยขึ้นไปในอากาศ แต่ตู้ฟู่ไม่ได้สังเกตอย่างใกล้ชิด ดังนั้นเขาจึงเข้าใจผิดว่าฉินจี๋เป็นเซียนสวรรค์

“อะไรนะ ? ” เซียนสวรรค์ 9 คน ! ” ท่านเจ้าเมืองตกใจและไม่เชื่อ เซียนสวรรค์ 9 คนอาจจะไม่มากสำหรับอาณาจักรฉินหวง แต่สำหรับการที่พวกเขาส่งทหารจำนวนมากมายังอาณาจักรที่ห่างไกลเช่นนั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเกินกว่าที่คนส่วนใหญ่จะเชื่อ แม้แต่ในยุคทองของอาณาจักรเกอซุน พวกเขาก็มีเพียงเซียนสวรรค์ 11 คนเท่านั้น

“ข้าต้องไปที่ตระกูลเจียงหยางทันทีเพื่อดูสถานการณ์ด้วยตัวเอง” โดยไม่ชักช้าท่านเจ้าเมืองก็วิ่งลงมาจากกำแพงและขี่ม้าของเขาเพื่อไปที่ตระกูลเจียงหยาง

เมื่อท่านเจ้าเมืองมาถึง เขาก็ได้รับการต้อนรับจากผู้อาวุโสระดับสูงของตระกูลเจียงหยาง

“เจียงหยางฉิง เจ้ากับข้ารู้จักกันมาหลายปีแล้ว เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าจะบอกตัวตนของเซียนสวรรค์ที่เพิ่งมาถึงตระกูลของเจ้า ? ” เจ้าเมืองยิ้มอย่างขอลุแก่โทษกับผู้อาวุโส

ผู้อาวุโสยิ้มเล็กน้อยและตอบว่า “ถ้าท่านเจ้าเมืองรู้มากขนาดนั้น จะบอกกับท่านก็ไม่เป็นไร พวกเขาทั้งหมดมาจากอาณาจักรฉินหวง มีทั้งหมด 9 คนที่มา – หนึ่งในนั้นเป็นองค์ชายแห่งอาณาจักรฉินหวง มีแม่ทัพ 3 คนในขณะที่อีก 5 คนเป็นที่ปรึกษาจักรพรรดิ”

ใบหน้าของเจ้าเมืองเริ่มแสดงให้เห็นถึงความตื่นตะลึงจากข้อมูลดังกล่าว ในขณะนี้หัวใจของเขาเริ่มเต้นรัวอย่างไม่น่าเชื่อ ความจริงที่ว่ามีเซียนสวรรค์หลายคนรวมตัวกันในเมืองลอร์ทำให้เขาประหลาดใจจนไม่เชื่อ เซียนสวรรค์แต่ละคนมีสถานะอันยิ่งใหญ่ – หากพวกเขาไม่ใช่องค์ชาย พวกเขาก็เป็นแม่ทัพหรือที่ปรึกษาจักรพรรดิ หากคนเหล่านี้อยู่ในอาณาจักรเกอซุน ปริมาณแรงกดดันที่พวกเขาแผ่ออกมาก็สามารถฆ่าคนเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ในขณะนี้ด้วยผู้คนระดับสูงจำนวนมากในเมืองลอร์ ท่านเจ้าเมืองก็รู้สึกถึงความหวาดกลัว

ตอนนี้เขาได้เสร็จสิ้นการสอบถามแล้ว ท่านเจ้าเมืองไม่ได้เลือกที่จะอยู่ต่อและจากไป คราวนี้ด้วยขุนนางระดับสูงของอาณาจักรฉินหวง เจ้าเมืองรู้สึกว่าเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เห็นพวกเขา

เมื่อย้อนกลับไปในคฤหาสน์ของเขา ท่านเจ้าเมืองลอร์ก็ไปที่ห้องหนังสือ หลังจากนั้นไม่นานนกสายฟ้าระดับ 2 ตัวหนี่งก็บินออกมาจากห้องหนังสือของเขาพร้อมกับจดหมายพุ่งตรงไปยังพระราชวังของอาณาจักรเกอซุน

หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง ที่ปรึกษาจักรพรรดิทั้งห้าและแม่ทัพทั้งสามนายก็ถูกเจียงหวูจี่พาไปยังห้องของพวกเขา ขณะที่ฉินจี๋ถูกเจี้ยนเฉินพาไป

ไป๋หยุนเทียนผู้สง่างามเดินไปหาจี้ยนเฉิน ด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความรักขณะที่นางพูดว่า” เซียงเอ๋อ แม่ของเจ้ามีเรื่องที่ต้องจัดการ รับรองแขกให้ดี เข้าใจหรือไม่ ? ” ไป๋หยุนเทียนยิ้ม ความสุขได้กลับมาหานาง การกลับมาของเจี้ยนเฉินทำให้นางมีความสุขอย่างมาก ขณะที่สมาชิกทุกคนในตระกูลเจียงหยางแทบจะมองเห็นว่าอารมณ์ของนางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง นางค่อย ๆ หวนกลับไปเป็นฮูหยินสี่ของตระกูลเจียงหยางอย่างเหมาะสม

“ท่านแม่ ไปทำในสิ่งที่ท่านต้องทำ บุตรชายของท่านรู้ว่าต้องทำอะไร” ต่อหน้าแม่ ไป๋หยุนเทียน เจี้ยนเฉินเป็นเหมือนเด็กที่เชื่อฟัง เมื่อเห็นสิ่งนี้เป็นครั้งแรกฉินจี๋ก็อ้าปากค้างเมื่อเห็น – มันเกือบจะเหมือนกับว่าเจี้ยนเฉินตรงหน้าเขาเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

หลังจากไป๋หยุนเทียนจากไปแล้ว เจี้ยนเฉินก็นำหมิงตง, ฉินจี๋และคนอื่น ๆ ออกจากโรงเตี๊ยมเพื่อไปยังตระกูลเจียงหยางที่สร้างขึ้นใหม่

การก่อสร้างดำเนินไปอย่างรวดเร็วด้วยช่างฝีมือประมาณพันคนซึ่งทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อสร้างมันขึ้นมาใหม่ วัสดุคุณภาพสูงทุกประเภทถูกนำเข้ามาอย่างไม่สิ้นสุดด้วยการเปลี่ยนซากปรักหักพังของตระกูลเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในเวลาหลายวัน

ตระกูลเจียงหยางที่สร้างใหม่จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย แต่ขนาดของพื้นที่ที่มันจะครอบคลุมจะขยายออกเป็น 2 เท่าในขณะที่ถนนจะวนไปรอบ ๆ

ฉินจี๋มองไปรอบ ๆ ตระกูลเจียงหยางที่สร้างใหม่ก่อนถามว่า” เจี้ยนเฉิน นี่คือบ้านของเจ้าหรือ ? “

เจี้ยนเฉินพยักหน้า “ใช่ นี่คือบ้านของข้า แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมาอาณาจักรอินทรีสวรรค์ทำลายมัน”

“อาณาจักรอินทรีสวรรค์ช่างทำตัวน่ารังเกียจยิ่งนัก พวกเขาไม่ควรได้รับการอภัยสำหรับเรื่องนี้ เจี้ยนเฉิน เจ้าวางแผนที่จะรับมือกับอาณาจักรอินทรีสวรรค์อย่างไร ? ” ฉินจี๋พูดด้วยท่าทางที่น่ากลัวเป็นพิเศษ

“รอจนกว่ากองทัพเทพดาบตะวันออกจะมาครบ จากนั้นเราจะเดินทัพไปยังอาณาจักรอินทรีสวรรค์” เจี้ยนเฉินพูดโดยไม่คิดสักวินาที

“เจียงหยางเซียงเทียน ข้าหวังว่าเจ้าจะแจ้งให้เสด็จพ่อของข้าทราบถึงเรื่องนี้” ทันใดนั้นองค์หญิงพูดกับเจี้ยนเฉิน ในสายตาของนางนั้นมีความขมขื่นเล็กน้อยจนสามารถมองเห็นได้

“ฮ่าฮ่า องค์หญิงโหยวเยว่ เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ข้าได้แจ้งไปแล้ว ข้ามั่นใจว่าฝ่าบาทจะเสด็จมาในเร็ว ๆ นี้” เจี้ยนเฉินยิ้ม

องค์หญิงเบ้ริมฝีปากของนางขณะที่นางดูไม่มีความสุขที่จะมองเจี้ยนเฉิน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งนางก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “เจียงหยางเซียงเทียน ขอให้ข้าไปกับเจ้าด้วยตอนที่ไปยังอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ! ” องค์หญิงรู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นเสาหลักของกลุ่ม ตราบใดที่เขาเห็นด้วยแม้แต่เสด็จพ่อของนางก็ไม่คัดค้าน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของเจี้ยนเฉินขมวดเข้าด้วยกันแล้วมองใบหน้าเล็ก ๆ ขององค์หญิง ด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวเขาพูดว่า “ครั้งนี้จะมีการนองเลือด เจ้าไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนเช่นนี้ เจ้ายังเต็มใจจะไปอีกหรือ ? “

ดวงตาองค์หญิงสะท้อนออกมาโดยไร้ซึ่งความกลัวเมื่อนางจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน นางพูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “นั่นเป็นเพราะข้าไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ข้าจึงอยากไป ไม่สำคัญว่านี่จะเป็นครั้งแรกของข้าหรือไม่ นี่คือสิ่งที่ข้าต้องทำเพื่อให้จิตใจเข้มแข็งขึ้นและฝึกฝนตัวเอง”

“เยี่ยม ! ” ด้วยสิ่งนี้เจี้ยนเฉินจึงไม่สามารถหาเหตุผลที่จะปฏิเสธนางได้ นางพูดถูกต้องเช่นกัน เมื่อมันมาถึงการต่อสู้ในสงครามนองเลือด นี่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงต้องผ่านการขัดเกลาด้วยตัวเอง

นอกเมืองลอร์ ชายวัยกลางคนสองคนขี่สัตว์อสูรระดับ 3 จำนวน 2 คนได้มุ่งสู่กำแพงเมือง หนึ่งในนั้นคือชายร่างใหญ่ที่มีร่างกายกำยำล่ำสัน ในขณะที่อีกคนเป็นชายวัยกลางคนที่ดูอ่อนแอ

ชายที่มีกล้ามเนื้อใหญ่แข็งแรงถือไก่ต้มตัวโตและเคี้ยวมันอย่างช้า ๆ บนเนื้อมัน เขายังพูดพร้อมกับเคี้ยวอาหารในปากว่า “เมืองที่อยู่ข้างหน้าเราต้องเป็นเมืองลอร์ หลังจากเดินทางมานาน ในที่สุดเราก็มาถึง ช่างเหน็ดเหนื่อยเสียจริง”

“ใช่แล้ว เราจะไปที่เมืองลอร์ให้เร็ว เช็ดคราบน้ำมันบนปากของเจ้า นี่เป็นเมืองใหญ่ ดังนั้นเราต้องระวังการปรากฏตัวของเรา” ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะบ่นเรื่องบุคลิกท่าทางของชายอีกคน

“ข้ารู้แล้ว” ชายร่างใหญ่เริ่มฉีกไก่ที่เหลือและยัดเข้าไปในปากของเขา จากนั้นโยนชิ้นส่วนที่เหลือลงบนพื้น เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากเข็มขัดมิติของเขาเพื่อเช็ดคราบน้ำมันออก

ชายสองคนนี้เป็นศิษย์พี่อันและหยุนเจิ้งที่เดินทางมายังอาณาจักรเกอซุนในช่วงตลอดเวลานี้ การเดินทางและการหยุดในหลาย ๆ จุด มันใช้เวลาหลายวันก่อนที่พวกเขาจะมาถึงเมืองลอร์

ในขณะที่ทั้งสองเข้ามาใกล้เมืองลอร์ ศิษย์พี่อันก็สังเกตเห็นกองทัพเทพดาบตะวันออกอยู่ไม่ไกลออกไป ด้วยเสียงร้องที่น่าตกใจเขาพูดว่า “โอ้, หยุนเจิ้ง, ดูนั่น ! มีฐานทัพอยู่บริเวณใกล้เคียง”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หยุนเจิ้งก็มองไปที่จุดที่ศิษย์พี่อันชี้ไปทางกลุ่มคนที่อยู่ห่างออกไป 5 กิโลเมตร มีทหารประมาณ 56,000 คนที่อยู่เต็มค่ายและมีธงมากมาย

เมื่อดวงตาของหยุนเจิ้งมองไปที่ธงที่ปลิวอยู่เหนือศีรษะ เขาก็ตกใจเหมือนกัน “อ๊ะ ? พวกเขาเป็นกองทัพจากอาณาจักรฉินหวง

“อะไรนะ ? อาณาจักรฉินหวง ? หยุนเจิ้ง เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าไม่ได้ดูผิด อาณาจักรฉินหวงที่อยู่ห่างไกลจะส่งกองทัพของตนมาที่นี่ได้อย่างไร ? ” ศิษย์พี่อันพูดอย่างไม่เชื่อ

“ถูกต้อง นั่นเป็นธงของอาณาจักรฉินหวงแน่นอน ไม่ต้องสงสัยเลย” หยุนเจิ้งพูดอย่างจริงจัง

ลืมไปเถอะ ใครจะสนใจว่าอาณาจักรพวกเขามาจากไหน ? มันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า เราก็ต้องรีบเข้าไปในเมืองเช่นกัน”

ชายสองคนเข้าแถวเพื่อเข้าเมือง เนื่องจากตระหนักว่าการรักษาความปลอดภัยในการเข้าเมืองนั้นเข้มงวดมาก ไม่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นใครพวกเขาจะถูกสอบปากคำ ก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเมือง

“การเข้าไปในเมืองดูเหมือนจะค่อนข้างน่ารำคาญ” ศิษย์พี่อันบ่นอย่างใจร้อน

“อาณาจักรเกอซุนในเวลานี้ค่อนข้างไม่ปลอดภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองลอร์เมื่อไม่กี่วันก่อน การรักษาความปลอดภัยของพวกเขาก็สมควรแก่เหตุผลแล้ว”

อย่างรวดเร็วมันเป็นคราวของพวกเขาที่จะถูกสอบปากคำ ทหารปิดกั้นเส้นทางของพวกเขาทั้งสองขณะถามว่า “เจ้าเป็นใครและเจ้ามีธุระอะไรในเมืองลอร์ ? “