ตอนที่ 1739: ขอบเขตจิตวิญญาณกระบี่

ในพริบตาเดียวอีกครึ่งเดือนผ่านไป แสงแวววับส่องประกายในดวงตาของปรมาจารย์เฉินหลง ผู้อุทิศตนเพื่อศึกษาค่ายกลที่อยู่นอกสุสานของราชาเทพต้วนมู่ เขาพูดว่า “ตรงนี้ ทุกคนโจมตีตรงนี้ด้วยพลังทั้งหมด”

ขั้นเหนือเทพหลายสิบคนโจมตีโดยไม่ลังเลในจุดที่ปรมาจารย์เฉินหลงระบุ

แม้ว่ามันจะเป็นจุดอ่อน ค่ายกลก็เป็นสิ่งที่ราชาเทพต้วนมู่วางด้วยตัวเอง การทำลายมันในฐานะขั้นเหนือเทพไม่ใช่เรื่องง่าย

ขั้นเหนือเทพหลายสิบคนโจมตีจุดที่อ่อนแออย่างบ้าคลั่งเป็นเวลาสิบวันสิบคืนติดต่อกัน หลังจากนั้นค่ายกลจึงถูกทำลาย อย่างไรก็ตาม ประตูหินยังคงปิด แสงจากค่ายกลยังคงสั่นไหวอยู่ข้างนอก มีมากกว่าหนึ่งค่ายกลที่นั่น

“ประตูหินมี 18 ค่ายกล เหลืออีก 17 ค่ายกล ปล่อยให้ข้าศึกษาและพยายามคาดเดาคุณสมบัติของค่ายกลที่สองเอง” ปรมาจารย์เฉินหลงสะบัดแขนเสื้อและศึกษาค่ายกลโดยการนั่งยอง ๆ ต่อไป

“คนผู้นี้ประสบความสำเร็จในด้านค่ายกล หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ค่ายกลที่ต้วนมู่วางไว้จะถูกทำลายจะถูกทำลายไม่ช้าก็เร็ว” ลุงฉินกล่าวอย่างสงบจากระยะไกล

………

อีกหนึ่งปีต่อมา ค่ายกลแปดในสิบแปดค่ายกลได้ถูกทำลายไปแล้ว เหลือเพียง 10 ค่ายกลเท่านั้น ปิดกั้นไม่ให้ใครเข้ามา

ในเวลาเดียวกัน เฉินเจี้ยนตื่นขึ้นจากสภาวะการทำความเข้าใจในสุสานของราชาเทพต้วนมู่ ในช่วงเวลาแห่งความเข้าใจ, เส้นทางแห่งกระบี่ของเขาก็มาถึงความสมบูรณ์แบบของต้นกำนิดกระบี่ ในทางกลับกัน เจี้ยนเฉินยังคงอยู่ในการทำความเข้าใจและยังไม่ได้ตื่นขึ้นมา

เฉินเจี้ยนไม่ได้รบกวนเจี้ยนเฉิน เขาเดินออกจากกระท่อมหินอย่างเงียบ ๆ ยิ่งใช้เวลาในการทำความเข้าใจนานเท่าไหร่ก็ยิ่งได้รับประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น เส้นทางแห่งกระบี่ของเจี้ยนเฉินได้มาถึงความสมบูรณ์แบบของต้นกำเนิดกระบี่ เขาทำความเข้าใจเป็นเวลานานมาก ดังนั้นเมื่อรวมกับพรสวรรค์ของเจี้ยนเฉิน เฉินเจี้ยนก็ตระหนักว่าเจี้ยนเฉินอาจจะตัดผ่านเส้นทางแห่งกระบี่

หลังจากนั้นเฉินเจี้ยนก็นั่งลงที่ด้านนอกเรือน จากนั้นเขาวางกระบี่หมอกเมฆไว้บนหัวเข่าของเขาและสร้างผนึกด้วยมือของเขา เขาเริ่มบ่มเพาะอีกครั้ง

โดยไม่ชักช้า พลังลึกลับก็เริ่มเปล่งประกายจากเขา ในท้ายที่สุด มันค่อย ๆ กลายเป็นจุดแสงโปร่ง กะพริบขณะที่มันหมุนรอบตัวเขา แสงระยิบระยับแวววาวดูเหมือนจะสร้างแผนภูมิดาวของท้องฟ้ายามค่ำคืน

เฉินเจี้ยนเป็นยักษ์ใหญ่ที่ปัจจุบันนั่งอยู่ในจักรวาล !

การบ่มเพาะของเขาถึงขั้นเทพ ดังนั้นเขาจึงทำตามเงื่อนไขที่จำเป็นเพื่อให้เข้าใจถึงกระบวนท่าที่สองของเจตจำนงค์แยกสวรรค์ แม้ว่าเขาจะใช้กระบวนท่าในการต่อสู้กับจิตมารครั้งหนึ่งในอดีต เขาได้จ่ายราคามหาศาลเพื่อใช้มัน ไม่เพียงแต่พลังลดลง แต่มันไม่ได้มีแก่นแท้ของกระบวนท่า เขาใกล้ที่จะเข้าใจแก่นแท้ของกระบวนท่าในตอนนั้น

เป็นผลให้เขาต้องเข้าใจกระบวนท่าที่สองอย่างรอบคอบหลังจากเป็นขั้นเทพ

“ทักษะการต่อสู้นี้มีระดับค่อนข้างสูง ดูเหมือนว่าเฉินเจี้ยนจะสืบทอดมรดกของใครบางคนที่ยอดเยี่ยม ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ระดับสูงได้ ในขณะเดียวกัน กระบี่ของเขาก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด” นางฟ้าเฮายู่จ้องเฉินเจี้ยนจากระยะไกลและแสงในดวงตาของนางก็สั่นไหว

อีกครึ่งปีผ่านไปอย่างว่องไว ทันใดนั้นเจตจำนงกระบี่อันทรงพลังก็ปรากฏขึ้นภายในเรือนกระบี่ ปัจจุบันปราณกระบี่นั้นโคจรรอบเจี้ยนเฉินซึ่งยืนอยู่ในกระท่อมหิน ปราณกระบี่มีขนาดเท่านิ้วมือและมีสีขาวเงิน มันวนเวียนอย่างมีความสุขเหมือนปลาตัวเล็ก ๆ

เมื่อเปรียบเทียบกับปราณกระบี่ที่เจี้ยนเฉินใช้ก่อนหน้านี้ ปราณกระบี่นี้ไม่แข็งแกร่งอีกต่อไป แต่ดูเหมือนว่ามันฉลาดกว่าเดิมราวกับว่าปราณกระบี่แต่ละสายมีชีวิตเป็นของตัวเอง

ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็ได้ตัดผ่านในเส้นทางแห่งกระบี่ของเขาหลังจากช่วงเวลาแห่งความเข้าใจนี้ พัฒนาไปสู่ขอบเขตจิตวิญญาณกระบี่

“นั่นคือความเข้าใจในกฎของโลกของขั้นเหนือเทพ ” แสงที่เปล่งประกายผ่านดวงตาของนางฟ้าเฮายู่เมื่อนางสัมผัสกับสิ่งรบกวนในเรือนกระบี่ นางค่อนข้างประหลาดใจ

ความเข้าใจของเจี้ยนเฉินเกี่ยวกับกฎของโลกได้กลายเป็นสิ่งที่เทียบเท่ากับขั้นเหนือเทพในขณะนี้

“ความสัมพันธ์กันของเจี้ยนเฉินกับความเข้าใจทำให้ข้าอิจฉา” นางฟ้าเฮายู่กล่าวด้วยอารมณ์อ่อนไหว เจี้ยนเฉินยังคงเป็นผู้บ่มเพาะขอบเขตเซียนเมื่อนางพบเขาครั้งแรกในทวีปเทียนหยวน เขายังไม่เข้าใจกฎของโลกเลยในเวลานั้น ตั้งแต่ตอนนั้นเวลาก็ผ่านมาสักพัก ถึงกระนั้นเขาก็ก้าวขึ้นทีละขั้นจนสามารถเทียบเท่ากับขั้นเหนือเทพได้ในตอนนี้

สิ่งเดียวที่เขาขาดคือการบ่มเพาะด้วยตัวเอง มันต่ำเกินไป ร่างบรรพกาลขั้นที่เก้าเทียบเท่ากับขั้นศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น

แม้ในมุมมองของโลกเซียน แต่อาจมีเพียงเจี้ยนเฉินที่ครอบครองการบ่มเพาะของขั้นศักดิ์สิทธิ์และความเข้าใจของขั้นเหนือเทพ

นี่เป็นเพราะมันยากเกินไปที่ร่างบรรพกาลของเขาจะก้าวหน้าไปสู่ขั้นใหม่ เขาต้องการทรัพยากรในการบ่มเพาะจำนวนมหาศาล

ปราณกระบี่ในสภาพแวดล้อมของเจี้ยนเฉินสงบลงในไม่ช้า อย่างไรก็ตาม,เขาไม่ได้เดินออกจากเรือนกระบี่. เขากลับไปที่ชั้นสองโดยตรง

ชั้นสองกว้างขวางมากเช่นกัน มีโต๊ะหินอยู่ตรงกลางพร้อมกับม้วนกระดาษบนนั้น.

เจี้ยนเฉินมาถึงหน้าโต๊ะหินและมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง. หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอันตรายเขาหยิบม้วนกระดาษขึ้นมาแล้วค่อย ๆ คลี่มันออก

ทันใดนั้นดวงตาของเจี้ยนเฉินก็หรี่แคบลงเมื่อเขาคลี่ม้วนกระดาษออก เขารู้สึกเหมือนว่าม้วนกระดาษขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา มันไร้ขอบเขตในพริบตา มันเปลี่ยนเป็นโลกที่เต็มไปด้วยภูเขาและแม่น้ำ ในขณะที่ตัวเขาเองยืนอยู่ในโลกแบบนั้น

ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีเขียวปรากฏตัวเงียบ ๆ ต่อหน้าเขา ชายวัยกลางคนยืนตัวตรง เขาสูงและรูปร่างหน้าตาดูดี เขามีขนคิ้วยาวตรงเหมือนกระบี่และมีดวงตาที่ส่องประกายเหมือนดาว เขาเปล่งประกายด้วยเจตจำนงกระบี่ที่พุ่งพล่าน

เจตจำนงกระบี่นั้นทรงพลังมาก แม้แต่เจี้ยนเฉินที่ไปถึงขอบเขตจิตวิญญาณกระบี่ก็รู้สึกกดดันอย่างมาก

“ราชาเทพต้วนมู่ ! ” เจี้ยนเฉินสะดุ้ง แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นชายคนนั้นมาก่อนเขาก็มั่นใจอย่างยิ่งว่าชายผู้นี้เป็นเจ้าของสุสาน ซึ่งก็คือราชาเทพต้วนมู่

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของราชาเทพต้วนมู่ มันเป็นเพียงภาพที่เขาทิ้งไว้

“ ราชาเทพต้วนมู่อาจใช้ม้วนกระดาษนี้สำหรับสอนลูกศิษย์ของเขา” เจี้ยนเฉินคิด

ในเวลานี้ราชาเทพต้วนมู่เริ่มร่ายรำเพลงกระบี่ในพื้นที่ว่างเปล่า เพลงกระบี่ของเขารวดเร็วและโหดร้าย ทุก ๆ การโจมตีมีปราณกระบี่คม การโจมตีทั้งหมดนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง เมื่อใดก็ตามที่เขาแทงออกมา ดูเหมือนกระบี่จะเดินตามเส้นโคจรธรรมชาติของโลก ดูเหมือนจะหลอมรวมกับโลก ครอบครองพลังของกฎ

นี่เป็นม้วนกระดาษที่ราชาเทพต้วนมู่ทิ้งไว้ให้เพื่อถ่ายทอดเส้นทางของเขา เขาสลักความเข้าใจทั้งหมดเกี่ยวกับกฎของกระบี่ลงในม้วนกระดาษ เขาต้องการส่งผ่านมันให้กับผู้สืบทอด

คนที่เขาต้องการถ่ายทอดให้ไม่ใช่เจี้ยนเฉินแต่เป็นลูกศิษย์ของเขา มันเป็นเพราะเจี้ยนเฉินได้สัมผัสกับลูกศิษย์ในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงถูกนำตัวเข้าสู่โลกแห่งภาพลวงตาแทน เขาย่อมได้รับการปฏิบัติในฐานะลูกศิษย์ของราชาเทพต้วนมู่เป็นธรรมดา

ม้วนกระดาษก็เป็นเพียงม้วนกระดาษ มันไม่ได้มีสติใด ๆ โดยทั่วไปมันจึงไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร

เจี้ยนเฉินยังคงอยู่ในโลกแห่งภาพลวงตาในขณะที่เขาทุ่มเทความสนใจทั้งหมดให้กับเพลงกระบี่ของราชาเทพต้วนมู่ ดูเหมือนว่าจิตใจของเขาจะจมลงไปในขณะที่เขาเข้าใจรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับการใช้งานกฎของกระบี่ของราชาเทพต้วนมู่อย่างใกล้ชิด

“เพลงกระบี่ของราชาเทพต้วนมู่ไม่ได้มีเพียงเส้นทางแห่งกระบี่เท่านั้น แต่มีกฎของมิติด้วยเช่นกัน” เจี้ยนเฉินตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างและเต็มไปด้วยความชื่นชม ไม่เพียงแต่ความสำเร็จของราชาเทพต้วนมู่เกี่ยวกับกฎของกระบี่จะน่าประทับใจเท่านั้น แต่กฎของมิติของเขาก็มาถึงระดับที่ลึกซึ้งเช่นกัน