ตอนที่ 365 – หนีไม่พ้น (3)

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนพื้นถ้ำด้วยท่าทางที่สงบ แม้ว่ามันจะไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน แต่ก็ยังไม่ใช่เวลาที่จะจากไป เขาจะต้องรอจนถึงค่ำก่อนที่เขาจะจากไปเพื่อที่โอกาสในการถูกตรวจพบจะได้ต่ำลงมาก

พลบค่ำใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วปล่อยแสงอันมืดมิดลงบนพื้น บนยอดภูเขา ผู้อาวุโส 8 คนยืนเป็นวงกลมขณะที่ลมแรงพัดผมของพวกเขาเข้าสู่สภาวะยุ่งเหยิงและกระพือเสื้อผ้าดูราวกับว่าพวกมันพร้อมจะฉีกขาด

“ผู้อาวุโสสามตระกูลไค ท่านคิดว่าเจี้ยนเฉินซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขาแห่งนี้จริง ๆ หรือ ? ” ผู้อาวุโสสวมเสื้อคลุมสีแดงมองดูหนึ่งในสี่พี่น้องและถาม

ชายคนนั้นพยักหน้า “แม้ว่าเขาจะเร็วพอที่จะทิ้งข้าไว้ข้างหลัง แต่ข้าก็สามารถมองเห็นว่าเขาไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ว่าได้เดินทางออกจากภูเขานี้”

“ถ้าอย่างนั้น เจ้าจะสามารถยืนยันตำแหน่งของเขาภายในเทือกเขานี้ได้หรือไม่ ? ” อีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างพี่คนที่สามถาม เขาคือผู้อาวุโสสามของตระกูลเจียเต๋อ

ผู้อาวุโสสามของตระกูลไคส่ายหน้า “ข้าไม่สามารถ พื้นที่ที่นี่ซับซ้อนเกินไปและมีแต่หินล้วน ๆ แม้ว่าเขาจะทิ้งร่องรอยไว้ที่นี่มันก็ยากที่จะหา

ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ เงียบไปเมื่อพวกเขาคิดเกี่ยวกับคำพูดของผู้อาวุโสสาม พวกเขาค้นหาเทือกเขามาตลอดครึ่งวันแล้ว แต่ก็ไม่มีร่องรอยอะไรเลย

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสคนโตของตระกูลไคพูดว่า “น้องสาม ข้าได้ยินมาว่าความเร็วของเจี้ยนเฉินเร็วกว่าเจ้ามากเมื่อตอนที่เจ้าบินไปในอากาศจริงหรือไม่”

เมื่อผู้อาวุโสสามนึกย้อนไปถึงตอนที่เขาไล่เจี้ยนเฉิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเขาพูดว่า ถูกต้อง ความเร็วของเจี้ยนเฉินในภายหลังนั้นเร็วมาก เขาสามารถแซงหน้าข้าด้วยความเร็วนั้น ข้าจะบอกว่าแม้แต่ผู้อาวุโสสามก็ไม่สามารถตามทันได้” ผู้อาวุโสสามพูด

“เจ้าพูดเหลวไหล ผู้อาวุโสสามเป็นเซียนสวรรค์ธาตุลมวัฎจักรที่สี่ นอกเหนือจากเซียนสวรรค์ธาตุลมคนอื่นแล้ว ไม่มีใครที่ยังมีชีวิตซึ่งสามารถก้าวขึ้นมาเทียบเคียงกับผู้อาวุโสสามในเรื่องความเร็วได้ ! ” ผู้อาวุโสสี่ระเบิดด้วยความโกรธ คำที่ผู้อาวุโสสามพูดนั้นทำให้เขาโกรธแค้น

“ผู้อาวุโสสี่ ! ” ผู้อาวุโสสามโบกมือราวกับจะบรรเทาความโกรธของผู้อาวุโสสี่ พี่น้องตระกูลไคสี่คนและตระกูลชิต่างก็มีความสัมพันธ์พิเศษกัน ทั้งสี่คนนั้นเป็นเซียนสวรรค์ที่มีอันดับสูง หากผู้อาวุโสสี่ไม่ไว้หน้าพวกเขา ก็อาจเกิดปัญหาขึ้นได้

เมื่อได้ยินคำสบประมาทนี้จากผู้อาวุโสสี่ พี่น้องอีกสามคนก็มีสีหน้าที่มืดครึ้ม พี่น้องทั้งสี่เป็นสหายร่วมต้านศัตรูคนเดียวกัน ดังนั้นเมื่อผู้อาวุโสสี่ดูถูกพวกเขาคนใดคนหนึ่ง ก็เท่ากับได้ดูถูกพวกเขาทั้งสี่

“สหาย ผู้อาวุโสสี่มักจะอารมณ์ไม่ดีอยู่เสมอ โปรดยกโทษให้พวกเรา ข้าขอขมาแทนเขาด้วย ข้าหวังว่าพวกท่านจะไม่ถือสาเรื่องนี้” ผู้อาวุโสสามพูดด้วยสีหน้าอ่อนโยนในขณะที่เขาป้องมือไว้ด้วยกันเพื่อเป็นสัญญาณการขอโทษ

ใบหน้าของพี่น้องทั้งสี่นั้นดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากนั้น พวกเขาไม่ได้ถือสาอารมณ์อันร้อนแรงของผู้อาวุโสสี่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจ ด้วยคำขอโทษนี้จากผู้อาวุโสสาม พวกเขาทั้งหมดไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้อีก

“พวกเรามาคุยเรื่องแผนต่อไปของเราเพื่อที่จะหาเจี้ยนเฉินภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขามีมรดกตกทอดของทั้งสองตระกูลของพวกเรา เราไม่สามารถสูญเสียพวกมันไปได้” ผู้อาวุโสของตระกูลเจียเต๋อพูด

“แต่พื้นที่รอบ ๆ สถานที่แห่งนี้กว้างใหญ่ เจี้ยนเฉินสามารถอยู่ที่ไหนก็ได้ในเทือกเขานี้ เพียงแค่เรามองหาเขา ข้ารู้สึกว่าเราควรขอความช่วยเหลือเพิ่มเติม ให้เราจ้างคนบางคนมาช่วยเราและให้กลุ่มทหารรับจ้างอื่นเข้าร่วมด้วย” ผู้อาวุโสสี่พูดด้วยใบหน้าที่เดือดร้อน เวลาที่พวกเขาใช้ไล่ล่าเจี้ยนเฉินนั้นนานจนทนไม่ไหว

“แผนนี้เป็นแผนที่ดีสำหรับข้า” ผู้อาวุโสตระกูลเจียเต๋อคนอื่นพูดในข้อตกลง

ผู้อาวุโสสามของตระกูลชิเอ่ยว่า “เจี้ยนเฉินเป็นคนที่ฉลาดมาก ไม่ว่าเราจะคิดอะไร เขาก็สามารถคิดได้เช่นกัน นอกจากนี้เราได้จัดการด้วยวิธีการเช่นนี้หนึ่งครั้งในหุบเขาหมื่นพิษ ดังนั้นเขาจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ดังกล่าว ข้าบอกได้ว่าเขาจะพยายามใช้ประโยชน์จากคืนนี้เพื่อหลบหนี ดังนั้นคืนนี้จึงเป็นคืนที่สำคัญที่สุด เราควรแบ่งออกเป็น 8 ทิศทางและดูแลพื้นที่เพื่อว่าเขาจะได้ไม่สามารถหลบหนีได้ หลังจากเช้าวันรุ่งขึ้น เราควรส่งคนใดคนหนึ่งไปจ้างทหารรับจ้างสักหลายคนเพื่อค้นหาในภูเขาและตามหาเขา”

” วิธีนี้ใช้ได้ มาลงมือกันเถอะ”

กับข้อเสนอที่วางแผนไว้โดยผู้อาวุโสสาม ส่วนที่เหลืออีกแปดคนเตรียมพื้นที่เพื่อป้องกันก่อนที่จะแยกกัน

……

ภายในถ้ำมืด เจี้ยนเฉินยังคงนั่งนิ่ง ๆ อยู่อย่างสงบ แม้ว่าจะเป็นเช้าตรู่มาก แต่เขาก็ยังไม่ย้ายออกจากถ้ำ

1 ชั่วยามผ่านไปอย่างรวดเร็วทำให้เกือบตีสี่ มาถึงตอนนี้ลูกเสือขาวตื่นขึ้นมาแล้วคลานไปรอบ ๆ ถ้ำที่มืดมิดในขณะที่กำลังร้องด้วยสีหน้าสนุกสนาน

เจี้ยนเฉินลืมตาของเขาช้า ๆ ยืนขึ้นและฟังการเคลื่อนไหวรอบ ๆ ถ้ำ จากนั้นเก็บไข่มุกราตรีคืน เขาอุ้มลูกเสือขาวขี้เล่นและมุ่งหน้าออกจากถ้ำ

เจียนเฉินเดินไปที่ปากถ้ำ ขยับหินปิดปากถ้ำออกอย่างช้า ๆ เขากลัวว่าเขาจะส่งเสียงดังและแจ้งเตือนเซียนสวรรค์ที่ซ่อนอยู่

ดูเหมือนราวกับว่าลูกเสือขาวรู้สึกถึงอันตรายที่ซ่อนอยู่ในตอนกลางคืน มันจึงยังคงเงียบสงบ หัวของมันโผล่ออกมาจากเสื้อผ้าของเจี้ยนเฉิน ลูกเสือขาวจ้องมองไปรอบ ๆ บริเวณนั้นด้วยดวงตาที่สดใสและขี้สงสัย

เดินอย่างเงียบ ๆ ออกจากถ้ำโดยไม่มีเสียง เจี้ยนเฉินเริ่มเดินทางราวกับว่าเขาเป็นปีศาจในตอนกลางคืน เมื่อการปรากฏตัวของเขาถูกปกปิด ขณะที่เดินข้ามภูเขาจึงไม่ได้ยินเสียงใด ๆ เลย

ในเวลาเดียวกันห่างจากเจี้ยนเฉินออกไป 10 กิโลเมตร ชายสูงอายุกำลังนั่งอยู่บนยอดเขาราวกับว่ากลมกลืนอยู่กับโลกของมันเอง หลังจากบ่มเพาะอย่างหนักและเป็นเซียนสวรรค์ ไม่เพียงแต่เขาสามารถควบคุมพลังงานโลกจนทำให้บินได้เท่านั้น เขายังสามารถตรวจจับการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่เกิดขึ้นภายในโลกได้

ในขณะนี้ ผู้อาวุโสลืมตาของเขาทันทีขณะที่แสงลึกลับสองดวงเริ่มส่องแสงอยู่ภายในพวกมัน

“มีสิ่งรบกวนพลังงานบางอย่างกำลังเคลื่อนไหว” ดวงตาของผู้อาวุโสเริ่มรุนแรงขึ้น ในขณะที่เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันทีราวกับปีศาจในตอนกลางคืน

ภายในเวลาไม่กี่วินาทีผู้อาวุโสก็มาถึงภูเขาอีกลูกหนึ่งซึ่งในทันที ดวงตาของผู้เฒ่าก็ยังจ้องมองลงมาและมองเห็นบางสิ่งที่เขาสนใจ

“ในที่สุดข้าก็พบเจ้า” ผู้อาวุโสยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นโดยไม่ลังเลเขาก็บินไปที่เงาดำมืดนั้น

ในเวลาเดียวกันเงาดำมืดที่ผู้อาวุโสเห็นดูเหมือนจะเห็นผู้อาวุโสและเร่งความเร็วขึ้นทันที

“เจี้ยนเฉิน เจ้าคิดว่าเจ้ากำลังจะไปไหน ? ! ” ผู้อาวุโสที่บินคำรามก่อนที่จะเพิ่มความเร็วของตัวเองเพื่อลองและแซงร่างที่หลบหนี

ภายในคืนที่สงบสุข คำพูดที่ระเบิดขึ้นมาของผู้อาวุโสก็ดังขึ้นทั่วทั้งพื้นที่เพื่อที่เซียนสวรรค์ทั้งเจ็ดคนอื่น ๆ จะสามารถได้ยินเขาอย่างชัดเจน พลันก็ได้ยินเสียงที่คมชัดหลายเสียง ในขณะที่อีกเจ็ดเซียนสวรรค์บินมาเข้ามาในพื้นที่

เจี้ยนเฉินเหมือนนกพิราบที่สะดุ้งตกใจเมื่อเห็นเกาทัณฑ์ เขาก็ยอมแพ้ทุกอย่างในทันทีและบินอย่างรวดเร็วไปยังทางออกของภูเขา

ความมืดของยามค่ำคืนนั้นไม่มีผลกระทบอะไรที่สำคัญสำหรับเซียนสวรรค์ ดังนั้นผู้อาวุโสทุกคนจึงเพิ่มความเร็วของพวกเขาอีกครั้ง

ในการไล่ล่านี้เจี้ยนเฉินสามารถหลบหนีออกจากพื้นที่ได้อย่างรวดเร็ว ด้วยการใช้ทักษะมายาพริบตาและทักษะขโมยชะตาสวรรค์เพื่อเพิ่มความเร็วของเขา เขาก็ดูเหมือนลูกศรในตอนกลางคืน ในไม่ช้า เขาก็สามารถเคลื่อนย้ายออกจากพื้นที่อันยาวไกลด้วยเมฆฝุ่นขนาดใหญ่ที่ตามมา

ด้วยการใช้ทั้งทักษะมายาพริบตาและทักษะขโมยชะตาสวรรค์ทำให้เซียนสวรรค์ที่บินไล่ตามเขาหายตัวไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินเริ่มชะลอตัวลงเล็กน้อยและหยุดใช้ทักษะขโมยชะตาสวรรค์ เขารู้ว่าถ้าเขาจะไปเร็วเกินไป เส้นทางฝุ่นจะแจ้งตำแหน่งของเขาที่อยู่ห่างออกไปและอนุญาตให้กลุ่มเซียนสวรรค์ค้นพบว่าเขาอยู่ที่ไหนอย่างรวดเร็ว

แต่ไม่นานหลังจากที่เจี้ยนเฉินได้ใช้ความเร็วของเขาก็จะเห็นแสงสีฟ้าที่ส่องประกายระยิบระยับในยามค่ำคืนที่มืดมิดด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงกลัว

“บัดซบ มันเป็นเซียนสวรรค์ธาตุลม” เจี้ยนเฉินด่าทอก่อนที่จะเปิดใช้งานทักษะขโมยชะตาสวรรค์อีกครั้ง ความเร็วของเขาพุ่งสูงขึ้นทันทีเพื่อหนีจากเซียนสวรรค์ผู้อยู่ข้างหลังเขา

เซียนสวรรค์ธาตุลมไล่ตามเขาคือผู้อาวุโสสามของตระกูลชิและเป็นบุคคลเดียวกันกับที่เคยใช้ยาพิษเพื่อขู่เจี้ยนเฉิน

เมื่อเห็นร่างของเจี้ยนเฉินไกลออกไปเรื่อย ๆ ผู้อาวุโสสามอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ความเร็วนี้ของเจี้ยนเฉินเกินขอบเขตของความเป็นไปได้ ถ้ามันเป็นความสามารถที่จะเอาชนะเขา นี่เป็นเรื่องยากที่จะเชื่ออย่างแท้จริงว่าเซียนปฐพี สามารถบรรลุความเร็วดังกล่าวได้”

ความเร็วใหม่ของเจี้ยนเฉินจะเพียงพอสำหรับเขาที่จะเดินทางเป็นเวลา 1 ชั่วยามเท่านั้น หลังจาก 1 ชั่วยามเขาจะหมดแรง เขาไม่มีกำลังพอที่จะต่อสู้ ได้แต่หนีเพียงอย่างเดียว