ตอนที่ 1756: โหดร้าย

“เจี้ยนเฉิน เจ้ากล้าลองที่จะรับมรดกราชาเทพต้วนมู่เอง…”

“เจี้ยนเฉิน ลงมือสิ ไม่เช่นนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า…”

ขั้นเหนือเทพ 6 คนแรกที่พุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินตะโกนออกมาอย่างอุกอาจ ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง พวกเขาได้ปล่อยพลังปราณไปยังเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินใส่ชุดเกราะที่ชำรุดซึ่งปกป้องร่างกายได้น้อยกว่าหนึ่งในสาม เสื้อคลุมสีขาวและผมของเขาก็ปลิวไสวแม้จะไม่มีลม ในเวลาเดียวกันเจตจำนงกระบี่ที่น่าตะลึงออกจากร่างกายของเขา เจตจำนงกระบี่นั้นมีพลังมากเสียจนขั้นเหนือเทพทั้งหกต้องจริงจัง

“ตัดนภา ! ” เจี้ยนเฉินตะโกนออกมา เขายกกระบี่หิมะบินพุ่งขึ้นเหนือหัวของเขาและปล่อยลำแสงที่มีความยามสามร้อยเมตรทันที ขณะที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหิมะ ปราณกระบี่ฟันลงมา

เมื่อมันตกลงมาที่พื้น รอบ ๆ ดูเหมือนจะแข็งตัวกลายเป็นเขตแดนกระบี่ การโจมตีมันมีระยะอยู่ที่ขั้นเหนือเทพทั้ง 6 คน

ตูม !

การปะทะกันระหว่างปราณกระบี่และการโจมตีครั้งใหญ่ พวกมันแตกกระจายในเวลาเดียวกันทำให้เกิดพลังงานที่น่ากลัวและเศษเสี้ยวของปราณกระบี่กระจายไปรอบ ๆ

ร่างเจี้ยนเฉินสั่นไหวและดูเหมือนว่าเขาจะซีดเล็กน้อย อวัยวะภายในของเขาพุ่งขึ้นลงราวกับคลื่นทะเล อย่างไรก็ตามเขายังคงสร้างเกราะที่แข็งแกร่งและยืนได้อย่างมั่นคง เขาป้องกันพลังงานที่เข้ามาพร้อมกับป้องกันนางฟ้าเฮายู่

ในเวลาเดียวกันปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสองเส้นปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเขา มันส่องแสงพร่างพราวและแรงกดดันจากปราณกระบี่พุ่งขึ้นมาอย่างน่ากลัว

สีหน้าของขั้นเหนือเทพทั้งหกคนรอบ ๆ เจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปทันทีเมื่อปราณกระบี่ลึกซึ้งปรากฏขึ้น มีความกลัวปรากฏอยู่ในสายตาของพวกเขา พวกเขาได้เห็นพลังของปราณกระบี่ลึกซึ้ง มันสามารถคร่าชีวิตของขั้นเหนือเทพช่วงต้นได้อย่างง่ายดาย

“ถอยไป ถ้าเจ้าไม่อยากตายหรือจะให้เราฆ่าเจ้าอย่างไร้ปราณี” เจี้ยนเฉินตะโกนออกมา มีความกดดันของเขาเพิ่มขึ้นขณะที่เขาพร้อมจะสังหารศัตรูด้วยตัวเอง

6 วินาทีผ่านไปแล้ว

ขั้นเหนือเทพทั้งหกมองหน้ากันขณะที่พวกเขาลังเล

“เราจะกลัวอะไร ? เรามี 6 คน แม้ว่าทักษะลับของเขามีพลัง ข้าก็ไม่อยากเชื่อว่าเราจะไม่อาจหยุดมันได้ หากเราทั้งหกร่วมมือกันจัดการเขา”

ในที่สุดขั้นเหนือเทพทั้งหกคนก็หยุดลังเลหลังจากที่หนึ่งในนั้นพูดออกมา พวกเขาล้อมเจี้ยนเฉินและพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

มีแสงแห่งความเย็นชาผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน เพียงความคิด ปราณกระบี่ลึกซึ้งเหนือหัวของเขาก็พุ่งออกไปทันทีพร้อมกับพุ่งเข้าหาบรรดาขั้นเหนือเทพ

ทันทีที่ปราณกระบี่ลึกซึ้งพุ่งออกไปหาขั้นเหนือเทพทั้งหกคนก็หยุด พวกเขาทุกคนหยุดเพื่อรับปราณกระบี่ พลังงานดั้งเดิมส่องแสงกระพริบรอบ ๆ ตัวของเขาอย่างดุเดือดราวกับกฎต่าง ๆ รวมกันเป็นกระบี่พุ่งเข้าหาปราณกระบี่ลึกซึ้ง

อย่างไรก็ปราณกระบี่ลึกซึ้งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและโดยทั่วไปมันเกินกว่าปฏิกิริยาของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวเร็วมาก แต่ก็ยังช้ากว่าเมื่อเทียบกับปราณกระบี่ลึกซึ้ง ก่อนที่การโจมตีของพวกเขาจะสัมผัสกับปราณกระบี่ลึกซึ้ง ปราณกระบี่ก็ได้มาถึงหน้าผากของเขาแล้ว

พรวด !

เลือดลอยฟุ้งเต็มอากาศมีรอยบาดอยู่บนหน้าผากของขั้นเหนือเทพคนหนึ่ง ปราณกระบี่ลึกซึ้งเจาะเข้าไปที่หน้าผากของเขาโดยไม่มีสิ่งใดขวางได้และกำจัดวิญญาณของเขาทันที

การโจมตีจากขั้นเหนือเทพอีกห้าคนมีที่จุดประสงค์เพื่อหยุดยั้งปราณกระบี่ลึกซึ้งนั้นพลาดไปและโจมตีเข้าที่เจี้ยนเฉินแทน

ร่างกายของเจี้ยนเฉินสั่นสะท้าน เลือดไหลออกจากมุมปากของเขา มีบาดแผลสี่แห่งปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา เลือดของเขาย้อมชุดคลุมสีขาวของเขาให้เป็นสีแดง การโจมตีครั้งที่ห้าได้กระทบกับชุดเกราะที่ชำรุดของเขา

เกราะเป็นวัตถุเทพ แม้ว่ามันจะเสียหายแต่มันก็แข็งแกร่งมาก การโจมตีของขั้นเหนือเทพไม่ได้สร้างรอยขีดข่วนบนตัวเกราะแม้แต่น้อย แต่มันยังคงกระจายพลังไปยังร่างกายของเจี้ยนเฉิน

ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็ก้าวถอยหลังอย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตามแรงผลักที่เข้ามามันมีพลังมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่อาจต้านมันได้ด้วยการถอยหลังแค่ก้าวเดียว เมื่อเขาต้องถอยออกไปอีกก้าว เขาก็กัดฟันอย่างหนักและกระบี่หิมะบินของเขาก็แทงไปที่พื้นและลากเป็นรอยยาวเพื่อช่วยให้เขาหยุดถอยหลังได้ อย่างไรก็ตามอาการบาดเจ็บของเขาก็ได้แย่ลงทำให้เขากระอักเลือดออกจากปากอีกรอบ

เขาไม่อาจที่จะถอยหลังได้อีกก้าว ถ้าเขาทำอย่างนั้น เขาจะถอยไปโดนวิญญาณของนางฟ้าเฮายู่ !

เจี้ยนเฉินเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บหนัก แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทางที่อ่อนแรงใด ๆ บนใบหน้าของเขา มือข้างหนึ่งของเขาหยินเม็ดยารักษาระดับ 7 ขึ้นมาก่อนที่จะเอาเข้าปากพร้อมกับเม็ดยาฟื้นวิญญาณ เขากินมันทั้งคู่ในคราวเดียว

เมื่อเม็ดยาได้ลงสู่กระเพาะ บาดแผลของเขาก็ได้เริ่มหายไปอย่างรวดเร็ว พลังวิญญาณของเขาที่เขาใช้กับปราณกระบี่ลึกซึ้งก็ฟื้นฟูอย่างรวดเร็วเช่นกันเมื่อยาฟื้นฟูวิญญาณละลาย

ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็โคจรพลังบรรพกาล เขาใช้พลังบรรพกาลเพื่อให้เม็ดยาทำงานเต็มประสิทธิภาพและรักษาเขาในเวลาเดียวกัน

บาดแผลของเจี้ยนเฉินหายดีอย่างน่าตกใจจากการใช้พลังบรรพกาลและยาเม็ด หากมีขั้นเหนือเทพคนใดเห็นเขาจะต้องตกใจอย่างสมบูรณ์

สิบหน้าวินาทีผ่านไป

“นภาสมุทร ! ” ในเวลานั้นมีเสียงตะโกนดังขึ้น หนึ่งในห้าขั้นเหนือเทพเริ่มใช้ทักษะการต่อสู้ระดับสัจจะ ด้านหลังของเขามีมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ปรากฏขึ้น มันหลอมรวมเข้ากับสภาพแวดล้อมในขณะที่มันเคลื่อนไหวพลังงานทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ สั่นสะท้านและเข้าล้อมเจี้ยนเฉิน

“ดัชนีเทพ ! ” เหนือเทพอีกคนใช้ทักษะต่อสู้เช่นกัน มีเปลวไฟพุ่งออกจากนิ้วของเขาและเริ่มขยายใหญ่ขึ้นขณะที่พุ่งเข้ามาหาเจี้ยนเฉิน

“ความมืดสัมบูรณ์ ! ”

“ฝ่ามือทำลายล้าง ! ”

“เคียวฟันวิญญาณ ! ”

ขั้นเหนือเทพทั้งห้าใช้ทักษะการต่อสู้ระดับสัจจะ ความกดดันที่น่าสะพรึงแทรกซึมอยู่รอบ ๆ ทั้งห้าคนและพร้อมที่จะเข้าฉีกทุกสิ่งอย่างและม้วนเข้าหาเจี้ยนเฉินด้วยพลังทำลายล้างที่สมบูรณ์แบบ

เจี้ยนเฉินไม่เคยรู้สึกแย่มาก่อน เพียงคิด เขาก็ส่งพลังปราณกระบี่ลึกซึ้งสองสายออกไปเพื่อป้องกันทักษะการต่อสู้ของทั้งห้าคน

ปราณกระบี่ลึกซึ้งกลายเป็นลำแสงและชนเข้ากับปราณสายแรกในเวลาเดียวกัน จากผลของการฟื้นฟูทักษะการต่อสู้ครั้งแรกถูกทำลายโดยไม่อาจต้านได้ ปราณกระบี่ยังคงพุ่งต่อไปปะทะเข้ากับทักษะการต่อสู้ที่ 2, 3, 4และ 5

ตูม ! ตูม ! ตูม ! ตูม !

นอกเหนือจากเสียงปะทะของปราณกระบี่ที่ทำลายทักษะการต่อสู้ของขั้นเหนือเทพทั้งห้าแล้ว ปราณกระบี่ลึกซึ้งยังคงไม่สลาย มันสั่นไหวและยังคงมุ่งเข้าหาขั้นเหนือเทพดั่งพลังของนักรบ

ขั้นเหนือเทพกลายเป็นขึงขัง เขาตะโกนออกมาทันทีและพลังงานก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา เขาเหวี่ยงเคียวของเขาเข้าปะทะปราณกระบี่ลึกซึ้งด้วยพลังของกฏ

เขาเดิมพันด้วยชีวิตกับการโจมตีครั้งนี้ !