ตอนที่ 448 – การต่อสู้ที่ภูเขาเทียนหัว (1)

ภายในพระราชวังของอาณาจักรเกอซุน ราชาที่แต่งตัวอย่างเต็มยศก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาสนทนากับชาย 2 คนที่บนโต๊ะกับเขา มีผู้อาวุโสและชายหนุ่มทั้งคู่แต่งกายด้วยชุดราชวงศ์ พวกเขายังเปล่งราศีเป็นพิเศษและมีวิธีการพูดที่ละเอียดอ่อน

ชายสองคนนี้เป็นอัครเสนาบดีและองค์ชายแห่งอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ทันทีที่อาณาจักรเกอซุนสิ้นสุดสงคราม ราชทูตทั้งสองได้ออกเดินทางจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ก่อนที่ในที่สุดจะมาถึงพระราชวังของอาณาจักรเกอซุนเพื่อพูดคุยกับราชา

ช่วงนี้ราชาก็ยุ่งมาก เมื่อบ่ายวานนี้ เขาได้พูดคุยกับราชทูตจากสี่ราชอาณาจักร พวกเขาพูดคุยหัวข้อสำคัญ 2 เรื่อง หัวข้อแรกคือการฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักรฉินหวงกับอาณาจักรเกอซุนและเรื่องที่พวกเขาต้องการได้พบกับหนึ่งในที่ปรึกษาจักรพรรดิ ประการที่สองเกี่ยวกับการชดเชยสินสงครามที่พวกเขาเป็นหนี้

ที่ปรึกษาจักรพรรดิได้จากไปแล้ว ดังนั้นตัวแทนจากสี่อาณาจักรจึงไม่สามารถพบปะพวกเขาได้ อย่างไรก็ตามจากการแพร่งพรายข้อมูลอย่างรอบคอบของราชา พวกเขาได้ยินบางสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง: เหตุผลซึ่งที่ปรึกษาจักรพรรดิมาให้ความช่วยเหลือแก่อาณาจักรเกอซุน นั้นเป็นเพราะคำสั่งของผู้พิทักษ์จักรพรรดิจากอาณาจักรฉินหวง

การเปิดเผยว่ามีผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรฉินหวงมาเกี่ยวข้องได้ทำให้ราชทูตทั้งสี่ตกใจจนหลั่งเหงื่อเย็น พวกเขาเป็นสมาชิกระดับสูงในอาณาจักรของตน ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าใจถึงความสำคัญของตำแหน่งผู้พิทักษ์จักรพรรดิเป็นอย่างดี

ราวกับว่าถูกคุกคามโดยผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรฉินหวง การเจรจาจึงราบรื่น หนึ่งในสี่อาณาจักรตกลงที่จะจ่ายเงินและแกนอสูรจำนวนมาก ด้วยเงินเพียงอย่างเดียว อาณาจักรอันเดรียส อาณาจักรวายุครามและอาณาจักรมังกรซ่อนทั้งหมดตกลงที่จะจ่ายเป็นเหรียญม่วงทั้งหมดจำนวน 50 ล้านเหรียญ ด้วยเงินก้อนใหญ่จำนวนมหาศาลทำให้คลังที่ว่างเปล่าของอาณาจักรเกอซุนกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

อาณาจักรปิงหยางเป็นอาณาจักรที่ให้เงินจำนวนน้อยที่สุดแก่พวกเขาเพียงเหรียญม่วง 1 ล้านเหรียญ ราชทูตจากอาณาจักรปิงหยางอธิบายกับพวกเขาว่าผู้เชี่ยวชาญลึกลับได้บุกเข้าคลังของพวกเขาและขโมยของมีค่าทุกอย่างไป

ห้าราชอาณาจักรยังคงคุยกันต่อไปโดยไม่มีปัญหาใด ๆ เพิ่มอีก 1 ชั่วยามก่อนที่ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนจะออกคำสั่งให้ปล่อยตัวราชาแห่งอาณาจักรปิงหยาง

เนื่องจากสถานะราชาแห่งอาณาจักรปิงหยาง เขาจึงยังไม่ถูกประหารชีวิต เขากลับถูกกักขังไว้ในคุกของป้อมปราการทางเหนือ

หลังจากการเจรจาเสร็จสิ้นราชาของอาณาจักรเกอซุนก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ในช่วงเวลาต่อมาเขาได้ไปพูดคุยกับราชทูตจากอาณาจักรอื่น สิ่งนี้ทำให้เขายุ่งมากและด้วยราชทูตทั้งสองจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์ มันเป็นเรื่องจำเป็นที่เขาต้องไปทักทายพวกเขาเป็นการส่วนตัว

อาณาจักรอินทรีสวรรค์ไม่ใช่อาณาจักรที่อาณาจักรเกอซุนสามารถทำให้โกรธได้

อัครเสนาบดีจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์เริ่มพูดคุยกับราชาแห่งราชอาณาจักรเกอซุนในขณะที่องค์ชายนั่งอยู่ข้าง ๆ อัครเสนาบดีโดยไม่พูดอะไร

อัครเสนาบดีพูดจากวกวนไปมาเพื่อพยายามที่จะเข้าใจสถานการณ์ระหว่างอาณาจักรเกอซุนและอาณาจักรฉินหวง ในเวลาเดียวกันพวกเขาพยายามหาเหตุผลว่าทำไมอาณาจักรฉินหวงถึงได้ช่วยอาณาจักรเกอซุนต่อสู้กับอีกสี่อาณาจักร

ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนได้คิดค้นคำตอบสำหรับหัวข้อที่จะทำให้อาณาจักรเกอซุนอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบที่สุดและเน้นสถานะของผู้พิทักษ์จักรพรรดิ ตอนนี้ความสัมพันธ์ของอาณาจักรเกอซุนกับอาณาจักรฉินหวงเป็นอะไรบางอย่างที่แม้ว่าเขาจะไม่คุ้นเคย แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะทำให้อาณาจักรอินทรีสวรรค์โกรธเช่นกัน

เมื่อได้ยินว่าราชาเกอซุนมีผู้พิทักษ์จักรพรรดิที่ช่วยเหลืออาณาจักรของเขา อัครเสนาบดีและองค์ชายจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์ก็พลันเคร่งเครียด เมื่อพูดกับราชาหลายคำ พวกเขาก็เปลี่ยนหัวข้อไปเป็นหัวข้อที่สองซึ่งราชาของเขาเป็นผู้มอบหมายหน้าที่ให้กับอัครเสนาบดีเอง

“ฝ่าบาท ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิงเกอหลันมีพระชนมายุ 20 พรรษาแล้วและยังไม่ได้แต่งงาน อาณาจักรอินทรีสวรรค์ของเราหวังว่าอาณาจักรทั้งสองของเราจะกลายเป็นพันธมิตรมาหลายชั่วอายุคน ดังนั้นผู้รับใช้คนนี้จึงมาที่นี่ในวันนี้เพื่อขอแต่งงาน อาณาจักรของเราหวังว่าองค์หญิงเกอหลันจะแต่งงานกับองค์ชายรองของอาณาจักรอินทรีสวรรค์ของเรา” อัครเสนาบดีพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ราชาของอาณาจักรเกอซุนก็ดูมีสีหน้าอับอายบนใบหน้าของเขา หลายปีที่ผ่านมาเขาได้หมั้นองค์หญิงเกอหลันกับคุณชายสี่ของตระกูลเจียงหยาง, เจียงหยางเซียงเทียน เรื่องนี้ทำโดยหวังจะเชื่อมสัมพันธ์ครอบครัวของราชากับผู้เชี่ยวชาญ และเพราะคาเฟอร์ยกย่องเขาอย่างต่อเนื่องสำหรับความสามารถของเขา หากเจียงหยางเซียงเทียนได้ตายไปในเมื่อหลายปีที่ผ่านมา งานแต่งงานจะถูกยกเลิกเป็นธรรมดาและราชาก็จะหาคนอื่นอีกคนสำหรับองค์หญิงในการแต่งงาน

เมื่อสองวันก่อนเขาได้ยินมาว่าเจียงหยางเซียงเทียนได้กลับมาบ้านแล้ว เนื่องจากสิ่งต่าง ๆ มีความก้าวหน้าเช่นนี้ เขาจะไม่ยกเลิกการหมั้นก่อนและให้เกียรติเขา ตระกูลเจียงหยางตอนนี้นั้นก็ยังแตกต่างห่างไกลจากเดิมมาก ด้วยเจียงหวูจี่เผยให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขา ตระกูลเจียงหยางได้ขึ้นสู่อำนาจ แม้แต่พระราชวังของราชาก็ไม่กล้าทำให้พวกเขาโกรธโดยง่าย

ที่สำคัญที่สุดคือราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมอาณาจักรฉินหวงจึงยินดีที่จะช่วยเหลืออาณาจักรเกอซุน เขาคิดว่าเป็นเพราะตระกูลเจียงหยาง ซึ่งเป็นไปได้มากที่บรรพชนที่หายตัวไปอย่างลึกลับของตระกูลเจียงหยางได้มีส่วนร่วมต่อเรื่องนี้ ดังนั้นราชาแห่งราชอาณาจักรเกอซุนจึงไม่กล้าละเลยตระกูลเจียงหยาง

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ราชาแห่งราชอาณาจักรเกอซุนก็ตอบว่า “อัครเสนาบดีเช่อ เยว่เอ๋อเป็นบุตรสาวที่มีค่าคนเดียวของข้า ข้าไม่สามารถพูดคุยเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่ปรึกษากับนางและฟังในสิ่งที่นางต้องการ”

“นั่นไม่มีปัญหา ฝ่าบาททรงเป็นเสด็จพ่อที่ดี นี่เป็นเรื่องที่น่าชื่นชม” อัครเสนาบดีเช่อไม่ได้รีบตัดสินใจและยิ้ม แม้แต่องค์ชายแห่งอาณาจักรอินทรีสวรรค์ก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจบนใบหน้าของเขาและสงบนิ่งมาก

หลังจากนั้นราชทูตทั้งสองจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์ก็กล่าวต่อไปอีกหลายคำจึงออกไปพักผ่อน ทันทีที่พวกเขาจากไป ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนก็ถอนหายใจยาวก่อนที่จะหลับตาและนวดขมับของเขา

การรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกับอาณาจักรอินทรีสวรรค์ผ่านการแต่งงานเป็นสิ่งที่จะทำให้หัวใจของราชาเต้นรัว หากพวกเขาทำเรื่องนี้ อาณาจักรเกอซุนจะได้รับประโยชน์อย่างแน่นอนจากสัญญาดังกล่าวและจะมีความสำคัญในการพัฒนาทั่วทั้งอาณาจักร

“หากไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักรฉินหวงและบรรพชนเจียงหยาง ข้าควรทำอย่างไร? ข้าควรจะเสี่ยงกับความโกรธของอาณาจักรอินทรีสวรรค์และจัดการแต่งงานกับเจียงหยางเซียงเทียน หรือข้าควรจะเสี่ยงกับความโกรธของตระกูลเจียงหยางเพื่ออาณาจักรอินทรีสวรรค์ ? ” ราชาพึมพำกับตัวเอง ในตำแหน่งของเขาในฐานะราชา เขาต้องทำให้ความสำคัญกับการพัฒนาอาณาจักรเป็นอันดับแรกและสำคัญที่สุด แม้ว่าเขาจะรักลูกสาวของเขาอย่างสุดซึ้ง แต่ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเจียงหยางเซียงเทียนจากตระกูลเจียงหยางนั้นเป็นอัจฉริยะ แต่ในใจเขาก็รู้ว่าความก้าวหน้าของเจียงหยางเซียงเทียนนั้นใช้เวลานานมาก อย่างน้อยที่สุดมันก็ใช้เวลาสิบปี อย่างมากที่สุดมันก็ใช้เวลากว่าหนึ่งร้อยปี นี่เป็นช่วงเวลาที่เขารอไม่ได้

ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนไม่แน่ใจว่าทำไมอาณาจักรฉินหวงถึงได้ช่วยพวกเขา แต่ถ้าเป็นเพราะผู้อาวุโสมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรแห่งฉินหวงนั้น มันก็ไม่รับประกันความช่วยเหลือในครั้งที่ 2 เขาต้องนำอาณาจักรเกอซุนของเขาไปสู่เส้นทางที่ชัดเจนยิ่งขึ้น

ที่จุดสูงสุดของภูเขาเทียนหัว ลมพัดด้วยเสียงที่ดังเข้าไปในหูราวกับว่าปีศาจกำลังกรีดร้อง ห่างจากสำนักหัวหยุนไม่ไกล เจี้ยนเฉินสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่บนท้องฟ้าและเผชิญหน้ากับคนอื่นอีกสามคน

“ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าเป็นคนหยิ่งยโส เจ้าเป็นเซียนสวรรค์” ซีหยาพูดด้วยความอิจฉา

เจี้ยนเฉินไม่สนใจซีหยาแม้แต่น้อย ซีหยาเพิ่งเข้าสู่อาณาจักรเซียนสวรรค์ ความแข็งแกร่งของเขาจึงยังไม่เสถียร นอกจากนี้เซียนสวรรค์วัฏจักรแรกก็ยังเป็นตัวตนที่ต่ำมาก

เจี้ยนเฉินให้ความสนใจกับผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองแล้วพูดว่า “ลงมือได้ แต่อย่าพูดอะไร มิฉะนั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน หากเจ้าไม่ปล่อยพลังทั้งหมดของเจ้าออกมา เจ้าจะพ่ายแพ้มาก”

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองไม่ได้โกรธคำพูดของเขา แต่ใบหน้าของพวกเขามืดครึ้มลงเล็กน้อย พวกเขาตระหนักถึงความเร็วของเจี้ยนเฉิน ด้วยธาตุลมและความจริงที่ว่าการควบคุมพลังของเจี้ยนเฉินนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกเขา

ผู้อาวุโสสูงสุดมองหน้าซึ่งกันและกันทั้งสองรู้ดีว่าพวกเขากำลังคิดอะไร พวกเขาพุ่งปราณกระบี่ทั้งสองลำเข้าหาเจี้ยนเฉินทันที

ซีหยาไม่ได้ลดความเร็วด้วยเช่นกัน ด้วยการถือกระบี่อันยอดเยี่ยมในมือของเขา เขาจึงรีบพุ่งเข้าไปหาเจี้ยนเฉิน เขามีความมั่นใจเต็มที่ด้วยว่าผู้อาวุโสทั้งสองที่จู่โจมในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินจะไม่มีโอกาสได้หลบหนี

มือของเจี้ยนเฉินกวาดขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้ธาตุไฟทั้งหมดในโลกรวมตัวกันด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ในทันใดนั้นใบมีดสามใบที่ทำจากไฟก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศและพุ่งเข้าหาคนทั้งสาม

“ตูม ! “

หลังจากเกิดการระเบิดเสียงดัง เปลวไฟเริ่มแผ่กระจายไปทั่วพื้นที่และส่องสว่างบนท้องฟ้า พลังงานที่รุนแรงปกคลุมก้อนเมฆจนหมด หลังจากนั้นท้องฟ้าก็ปลอดโปร่ง ทำให้เห็นเป็นสีฟ้าสดใส

ปราณกระบี่ 2 สายถูกทำลายโดยแรงกระแทกขณะที่ซีหยาถูกบังคับให้กระเด็นกลับมา อย่างไรก็ตามด้วยการบังคับพลังเซียนมาครอบคลุมร่างกายของเขา มันเป็นรูปแบบของการป้องกันเปลวไฟ

ร่างของเจี้ยนเฉินสั่นไหวสักครู่ก่อนที่จะบินไปยังซีหยาด้วยความช่วยเหลือของธาตุลม มือขวาของเขาหงายขึ้นก่อนที่จะรวบรวมธาตุไฟทั้งหมดเพื่อสร้างลูกบอลไฟขนาดยักษ์

“ในการต่อสู้เช่นนี้ เจ้าไม่มีสิทธิ์เข้าร่วม ถอยไปซะ ! ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชาก่อนที่จะฟาดฝ่ามืออย่างรวดเร็ว ทันทีที่ฝ่ามือเข้ามาใกล้หน้าอกของซีหยา พลังงานภายในฝ่ามือก็ระเบิดขึ้นอย่างกะทันหัน พลังงานสลายการป้องกันของซีหยาและกระแทกเข้าที่หน้าอกของเขาอย่างรุนแรง

“พรวด ! ” ซีหยากระอักเลือดออกมาคำหนึ่งก่อนที่จะหน้าซีด สูญเสียการควบคุมร่างกายของเขา เขาตกลงสู่พื้นดินเหมือนว่าวที่ถูกตัดสายป่าน

เขาเป็นเพียงแค่คนที่เพิ่งกลายเป็นเซียนสวรรค์ ความแข็งแกร่งของเขายังอยู่ในระดับต่ำสุดและแม้แต่การบินก็เป็นสิ่งที่ไม่คุ้นเคยสำหรับเขา ดังนั้นเมื่อเทียบกับเจี้ยนเฉินที่มีประสบการณ์ต่อสู้กับเซียนสวรรค์มามากมายนับไม่ถ้วน ซีหยาจึงไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อย