ตอนที่ 1495: ความลับของอาวุธเซียน

ในช่วงยุคแห่งสันติภาพที่ผ่านมานี้ เซียนผู้คุมกฎถือเป็นจอมยุทธที่ไม่ค่อยปรากฏต่อหน้าผู้คนแม้จะผ่านไปหลายศตวรรษ กระนั้นก็มีเซียนผู้คุมกฎสองคนสวมชุดเกราะที่ทำจากโลหะผสม คุกเข่าเหมือนยาม พวกเขาไม่กล้าหายใจเสียงดังเกินไป หากสิ่งนี้เกิดขึ้นในอดีต มันจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนตกใจ แม้ในขณะนี้ในขณะที่ทวีปเทียนหยวนกำลังเผชิญกับภัยคุกคามจากต่างโลก แต่เซียนผู้คุมกฎยังคงมีสถานะที่ไม่ธรรมดาหลังจากที่ทั้งเซียนราชาและเซียนจักรพรรดิต่างก็ปรากฏตัวขึ้น การคุกเข่าของเซียนผู้คุมกฎด้วยความเต็มใจนั้นแทบเป็นไปไม่ได้จริง แม้แต่เซียนจักรพรรดิก็จะไม่สามารถบรรลุผลสำเร็จได้

อย่างไรก็ตามตอนนี้เจี้ยนเฉินมีเกียรติยศเพียงพอที่เซียนผู้คุมกฎจะคุกเข่าเพื่อเขา อย่าว่าแต่เซียนผู้คุมกฎ แม้แต่เซียนจักรพรรดิหลายคนที่ชื่นชมเขาก็อดไม่ได้ที่จะยอมคุกเข่ายอมจำนนต่อเจี้ยนเฉิน

นี่ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่รักศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่สิ่งที่พวกเขารู้สึกคือความชื่นชมต่อผู้มีอำนาจ ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าเจี้ยนเฉินเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่สามารถแซงหน้าเซียนจักรพรรดิทั้งหมดนับตั้งแต่โมเทียนหยุน

หยางลี่, กุยไฮ่ยี่เต่า และเฟิงเซียวเทียนไม่สามารถพิจารณาได้ว่าเป็นคนของทวีปเทียนหยวน และเมื่อพวกเขาลงมาจากโลกเซียน ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาก็ลดลงมาเป็นระดับเซียนจักรพรรดิเช่นกัน พวกเขาไม่สามารถฟื้นฟูพลังได้จนถึงตอนนี้ ด้วยเหตุนี้ทั้งสามคนจึงสามารถพิจารณาได้ว่าเป็นกึ่งขอบเขตดั้งเดิมเท่านั้น พวกเขาไม่ใช่จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมเต็มตัว

“ทุกคนลุกขึ้นได้” เจี้ยนเฉินพูดอย่างปรานีกับผู้คนทั้งสองแถว สายตาของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ผสมผสานปนเปกัน เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องในอดีตเมื่อเขาถูกบังคับให้ต้องอยู่ในเมืองทหารรับจ้างเพราะเซียนผู้คุมกฎกำลังตามล่าเขา ในเวลานั้นเซียนผู้คุมกฎเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามมากในสายตาของเขา เขาไม่มีพลังพอที่จะสู้กลับหรือหนีไปต่อหน้าพวกเขา แต่ตอนนี้เขาได้กลายเป็นคนที่เซียนผู้คุมกฎต้องชื่นชม เรื่องนี้ทำให้เขาประหลาดใจมาก

” ขอรับ ! ” ยามทั้งสองแถวตอบพร้อมกันอย่างสุภาพ พวกเขาจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นและเดินไปด้านข้างในขณะที่หายใจเงียบ ๆ เซียนผู้คุมกฎสองคนจะเหลียวมองเจี้ยนเฉินเป็นครั้งคราว ใบหน้าของพวกเขาบ่งบอกถึงความทุ่มเทอย่างแรงกล้า

เดิมทีสองคนนี้ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี แต่หลายคนเข้าร่วมในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเนื่องจากพวกเขาชื่นชมเจี้ยนเฉิน จากนั้นพวกเขากลายเป็นผู้พิทักษ์โถงประชุมในจวนเจ้าเมือง สำหรับพวกเขา การได้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง พวกเขารักงานนี้ด้วยความภาคภูมิใจ เนื่องจากห้องโถงนี้เป็นสถานที่ที่สามารถกำหนดชะตากรรมของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้ ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีอิทธิพลต่อทั้งทวีปเทียนหยวน นี่เป็นเพราะการประชุมสำคัญของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีถูกจัดขึ้นในโถงประชุมนี้

ยามทุกคนมีความสุขอย่างล้นหลามเมื่อเห็นเจี้ยนเฉิน ชื่อของเจี้ยนเฉินได้มาถึงหูของพวกเขามานานแล้ว พวกเขาเห็นรูปปั้นของเขาเท่านั้นและไม่เคยเห็นตัวจริงเลย ไม่เพียงแต่พวกเขาได้เห็นเขาในวันนี้ด้วยตาของตัวเอง แต่พวกเขาสามารถโต้ตอบกับเขาได้ในระยะใกล้ ทุกคนจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า หลานชาย เจ้าหายไปนานหลายปี หากเจ้ายังไม่กลับมา หญิงสาวทั้งสองคงจะส่งผู้คนไปทั่วทั้งทวีปเพื่อค้นหาเจ้า” ไป๋ไฮหัวเราะเสียงดังพลาง เดินมือไพล่หลังเข้ามาจากข้างนอก ดูเหมือนว่าเขาจะเดินเล่นสบาย ๆ แต่เขาข้ามไปหลายร้อยเมตรในแต่ละก้าว เขามาถึงข้างในห้องโถงโดยการก้าวเพียงไม่กี่ก้าว

” ในที่สุดพี่ชายก็กลับมาแล้ว ! ”

” เจี้ยนเฉิน ! ”

ทันทีที่ไป๋ไฮเข้ามาในห้องโถง ไป๋เหลียนและโหยวเยว่ก็เปล่งเสียงปิติยินดี หญิงสองคนพุ่งเข้าหาเขาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเขามีความสุขมาก

หลังจากนั้น หยุนเจิ้ง, ศิษย์พี่อัน, หวังยี่เฟิง, ตู่กูเฟิง, เจียเต๋อไท่และสมาชิกระดับสูงคนอื่นก็รีบมาจากทุกที่ พวกเขาจับมือกับเจี้ยนเฉินก่อนที่จะยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ

เจียนเฉินยิ้มเมื่อเห็นผู้คนเหล่านี้. รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น.

“หลานชายที่รัก การฟื้นคืนชีพเจ้าของอาวุธเซียนเป็นอย่างไรบ้าง ? ทั่วทั้งโลกกำลังพูดคุยกันเรื่องนี้ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา มีผู้อาวุโสที่มีอำนาจจำนวนมากที่มาถามข่าว แต่พวกเขาทั้งหมดก็ผิดหวังในท้ายที่สุด ข้าคือตาทวดของเจ้า แม้ว่าเจ้าต้องการซ่อนสิ่งนี้จากโลกทั้งใบ เจ้าก็ยังต้องบอกข้าและทำให้ข้าหายอยากรู้” ไป๋ไฮหัวเราะเบา ๆ ในฐานะผู้อาวุโสของเจี้ยนเฉิน เขาไม่จำเป็นต้องประพฤติตนสุภาพและระมัดระวังเมื่อพูดกับเจี้ยนเฉิน

“พี่เจี้ยนเฉิน ท่านหายไปไหนมากว่าทศวรรษ ? ท่านทำให้ข้าและพี่โหยวเยว่กังวลมาก” ไป๋เหลียนบ่นในขณะที่กอดแขนของเจี้ยนเฉินไว้ เสียงของนางเต็มไปด้วยความคิดถึง

โหยวเยว่ยืนอยู่ข้างหนึ่งขณะที่นางจ้องมองเจี้ยนเฉิน นางยิ้มและดวงตาที่อ่อนโยนของนางก็แวววับไปด้วยน้ำตา

แม้ว่าจะเป็นเวลากว่าทศวรรษ แต่คนที่อ่อนแอที่สุดของที่นี่ ไป๋เหลียนก็ยังเป็นเซียนผู้คุมกฎ

พวกเขามีช่วงอายุหลายพันปี ดังนั้นช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้จึงไม่ได้ทำให้มีอะไรเปลี่ยนแปลงมาก ทุกคนดูเหมือนเดิมกับก่อนหน้านี้รวมถึงไป๋เหลียนและโหยวเยว่ นอกเหนือจากว่าทุกคนเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นและมีจิตใจมั่นคง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ

เจี้ยนเฉินทักทายทุกคนและถามไถ่สารทุกข์สุกดิบก่อนที่จะบอกพวกเขาเกี่ยวกับข้อบกพร่องเกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพเจ้าของอาวุธเซียน เขาสามารถรู้สึกได้ว่าอีกไม่นานจะเกิดสงครามการต่อสู้ครั้งที่สามกับโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องซ่อนข้อบกพร่องอีกต่อไป การบอกทุกคนจะช่วยเพิ่มความมั่นใจและกำลังใจในการทำงาน

ทุกคนในโถงประชุมเงียบนิ่งเมื่อพวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับข้อบกพร่องของอาวุธเซียนที่ฟื้นขึ้นมา แม้แต่ไป๋ไฮก็ขมวดคิ้วอย่างเงียบ ๆ

ในทวีปเทียนหยวน ผู้คนมากมายทิ้งอาวุธเซียนไว้เบื้องหลังเมื่อพวกเขาตายจากไป นอกเหนือจากการช่วยเหลือกลุ่มคนของตัวเอง หลายคนทำเพราะมีความเป็นไปได้เพียงเล็กน้อยที่เขาจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่ แม้ว่าโอกาสจะน้อยนิด แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ทิ้งอาวุธเซียนไว้เบื้องหลังโดยไม่ลังเลที่จะเสี่ยงโชคกับชีวิตที่สอง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถรู้ได้ก็คือพวกเขาจะกลายเป็นหุ่นเชิดที่ไร้สติหลังจากฟื้นขึ้นมา และพวกเขาจะถูกควบคุมโดยบุคคลที่ฟื้นชีพพวกเขาขึ้นมา หากพวกเขาทุกคนได้เรียนรู้ว่านี่จะเป็นผลลัพธ์ของ ‘ชีวิตที่สองของพวกเขา’ จะมีคนจำนวนมากที่เต็มใจทิ้งอาวุธเซียนไว้เพื่อถูกควบคุมเป็นหุ่นเชิดหรือ

เมื่อจอมยุทธชั้นสวรรค์ที่ 9 ไม่ได้ทิ้งอาวุธเซียนของพวกเขาไว้ พวกเขาเลือกที่จะทำลายมันในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต

ท้ายที่สุดไม่ใช่ว่าทุกคนมีกลุ่มตระกูล มีผู้บ่มเพาะอิสระหลายคนเช่นกัน

“เฮ้อ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าอาวุธที่ได้รับการฟื้นชีพจะกลายเป็นเช่นนี้ ข้าสามารถจินตนาการได้ว่าจะมีอาวุธเซียนจำนวนน้อยลงในทวีปเทียนหยวนในอนาคตหากเรื่องนี้ไปถึงสาธารณชน” ไป๋ไฮถอนหายใจหลังจากนั้น อารมณ์ของเขาหลากหลายผสมกันมาก