ตอนที่ 423: ถ้ำของเซียนผู้คุมกฎ

หลังจากได้ยินคำเตือนของเฉียนหยุน ผู้อาวุโสที่เหลือพยักหน้าแล้วเตรียมตัว พวกเขาโบกมือ ใบมีดก็แกว่งลงมาที่เจี้ยนเฉิน

ในเวลาเดียวกันเฉียนหยุนก็หยิบกระบี่ออกมาโจมตีเขาเช่นกัน

เจี้ยนเฉินโบกกระบี่ของเขา ทำให้พลังงานดั้งเดิมบินออกมาจากใบมีด มันเหมือนคลื่นที่ซัดไปทางชาย 2 คน เขากวัดแกว่งมือขวา พลังงานดั้งเดิมก็พุ่งไปยังผู้อาวุโสทั้งสองด้วยเส้นสีฟ้าและสีม่วง

หลังจากได้ยินคำแนะนำของเฉียนหยุน เซียนสวรรค์อีก 2 คนจึงหลบและไม่สัมผัสพลังงานสีฟ้าและสีม่วง ผู้อาวุโสดึงอาวุธกลับมา เขากระโดดถอยหลังไปครู่หนึ่งก่อนที่จะกระโจนไปหาเจี้ยนเฉินพร้อมกับมีดขนาดใหญ่

พลังงานดั้งเดิมของเจี้ยนเฉินทำลายผ่านปราณกระบี่ที่ผู้อาวุโสส่งมาและล้างพื้นที่ด้วยพลังงานที่เหลืออยู่ทำให้สถานที่นั้นเต็มไปด้วยฝุ่น ควันเต็มอากาศและสิ่งของต่าง ๆ ในพระราชวังก็กระจัดกระจายเนื่องจากพลังงาน

” ปราณกระบี่กลืนกิน ! ” เฉียนหยุนเปล่งเสียงดังขณะที่กระบี่ของเขาเริ่มเปล่งประกายอย่างมีพลัง ในช่วงเวลาต่อมา ปราณกระบี่ยาว 1 เมตรก็แทงเข้ามาในท้องฟ้าก่อนที่จะพุ่งไปหาเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินรู้สึกกดดันเมื่อปราณกระบี่ยึดตัวเขา การโจมตีจากเฉียนหยุนครั้งนี้คือทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี

เจี้ยนเฉินขยับตัวเพื่อหลบหลีก เขาเห็นว่าปราณกระบี่กลืนกินได้ขังเขาไว้ เขาไม่สามารถสลัดมันออกได้ หมายความว่าเขาทำได้เพียงพยายามทำลายมัน

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายทันทีที่เขาเริ่มควบคุมธาตุไฟของโลกอีกครั้ง กระบี่ 3 เล่มเกิดขึ้นจากไฟและมันทำให้อุณหภูมิรอบ ๆ สูงขึ้นไปถึงจุดเดือด

วูช ! วูช ! วูช !

กระบี่ทั้งสามนั้นขยายผ่านอากาศไปสู่ทักษะการต่อสู้ปราณกระบี่กลืนกินจากเฉียนหยุน

ปัง !

ทั้งสองฝ่ายปะทะกันเสียงดังและทำลายพื้นที่ทั้งหมดโดยรอบ เปลวไฟพุ่งออกมาทุกหนทุกแห่ง ทำลายส่วนต่าง ๆ ของพระราชวังและฆ่าทหารใกล้เคียงหลายรายที่อยู่ใกล้เปลวไฟ

ในความโกลาหล แม้แต่ทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างยอดเยี่ยมก็อาจเสียชีวิตได้อย่างง่ายดาย บางคนหาที่กำบังหลบซ่อน พวกทหารพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อความอยู่รอด

เจี้ยนเฉินเริ่มห่อหุ้มตัวเองด้วยธาตุลม เขาโจมตีเฉียนหยุนพร้อมกับกระบี่พลังงานดั้งเดิม

เฉียนหยุนมองดูเจี้ยนเฉินครู่หนึ่งก่อนที่จะหันไปดูพระราชวังที่เสียหายอย่างมาก เขาบินออกจากพระราชวังเพื่อพาเจี้ยนเฉินออกไปโดยไม่ลังเล

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายสีฟ้าและสีม่วงอีกครั้ง สีทั้งสองปรากฏขึ้นในดวงตาทั้งสองข้าง ทำให้ดวงตาของเขาเย็นลงจนมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง

ทันใดนั้นก้อนหินก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศแล้วยิงตรงไปที่เฉียนหยุนด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

เฉียนหยุนเคยเห็นความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินด้วยตัวเขาเองเมื่อเขาอยู่ในป้อมปราการของอาณาจักรปิงหยาง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาทเจี้ยนเฉิน พลังเซียนเริ่มพุ่งออกจากร่างของเขาเพื่อทำหน้าที่เป็นม่านพลังป้องกันตัวเขาจากหิน

หินสีฟ้าและสีม่วงไล่ตามเฉียนหยุนด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว ขณะที่พวกมันกระทบกับพลังเซียนของเขา โล่ก็สั่นสะเทือน 1 ครั้งก่อนที่จะต้านทานหินอย่างต่อเนื่อง

พลังงานของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้าซึ่งเริ่มล้อมรอบหินทั้งหมดที่เขาใช้ยิง ในพริบตา มันก็บินกลับไปที่เฉียนหยุนและแทงระหว่างดวงตาของเขาโดยมีพลังงานดั้งเดิมคอยช่วยสนับสนุน

ตอนนี้เฉียนหยุนถูกล้อมรอบไปด้วยก้อนหิน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้อาวุธเซียนเพื่อพยายามปิดกั้นการโจมตีของเจี้ยนเฉิน

“ติ๊ง ! “

รอยแตกที่ชัดเจนปรากฏขึ้น อาวุธเซียนของเฉียนหยุนมีสองรอยบิ่นใหม่ ทำให้เฉียนหยุนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ทันทีหลังการโจมตีครั้งแรก เจี้ยนเฉินไล่ตามเขาด้วยการโจมตีครั้งที่สอง พลังงานดั้งเดิมของเขาเปลี่ยนไปเป็นรังสีแสงที่น่าทึ่งซึ่งพุ่งเป้าไปที่ดวงตาของเฉียนหยุนด้วยความแม่นยำสูง

เฉียนหยุนหน้าซีดเมื่อเขารู้ว่าเขาจะต้องใช้อาวุธเซียนอีกครั้งเพื่อปกป้องตัวเองในการหลบหนี

เมื่อพลังงานพุ่งเข้าชนอาวุธเซียนของเฉียนหยุน รอยแตกใหม่จึงเกิดขึ้นอีก เฉียนหยุนกระอักเลือดอีกครั้งหนึ่ง ม่านพลังของเขาไม่สามารถคงอยู่ได้อีกต่อไปและหายไปทันที ทันทีที่มันหายไป หินที่ลอยอยู่ใกล้ ๆ ก็เจาะเข้าไปในร่างกายของเขาและทำให้เลือดสาดไปทั่วร่างกาย

เฉียนหยุนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดออกมาก่อนที่จะตกลงมาจากท้องฟ้า

” เฉียนหยุน ! ” ผู้อาวุโสอีกคนร้องด้วยความตกใจและไล่ตามร่างของเฉียนหยุน

เจี้ยนเฉินหัวเราะเยาะด้วยสายตาโหดเหี้ยม เขาชี้นิ้วออกไป หินที่ลอยอยู่ทั้งหมดหมุนไปรอบ ๆ แล้วบินไปที่ผู้อาวุโสอีกคน

ผู้อาวุโสตะโกนเสียงดังขึ้น พวกเขาระเบิดพลังเซียนออกมาและใช้มันเพื่อขับไล่หินที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

เจี้ยนเฉินคลายมือซ้าย สร้างกระบี่ขึ้นมาจากไฟ หลังจากที่เขาสะบัดมือ กระบี่ร้อนแรงพุ่งเข้าหาม่านพลังของผู้อาวุโสเพื่อพยายามทำลายมัน

ปัง !

หลังจากควันจางไป ผู้อาวุโสจึงเห็นเลือดหยดลงมาจากหน้าซีดของเขา เขาตกลงไปที่พื้นดินเหมือนกับเฉียนหยุน

ร่างของเจี้ยนเฉินบินลงมาหลังจากที่เขาใช้พลังงานกระบี่ยิงใส่ทั้งสอง ดวงตาของเขาเย็นชาพร้อมความตั้งใจที่จะฆ่าพวกเขา เห็นได้ชัดว่าเจี้ยนเฉินไม่ได้วางแผนจะปล่อยให้ทั้งสองคนไป

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินไล่ตามพวกเขา ผู้อาวุโสที่อยู่กับเฉียนหยุนมีใบหน้าที่สิ้นหวัง หลังจากปะทะกัน ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งแค่ไหนและมันก็ไร้ประโยชน์สำหรับเขาที่จะพยายามปกป้องตนเองจากเจี้ยนเฉิน

“นี่เป็นผลสืบเนื่องมาจากการที่อาณาจักรฉินกานของเจ้าสอดมือเข้าไปยุ่งกับสงครามครั้งนี้ วันนี้พระราชวังของเจ้าจะต้องพินาศและอาณาจักรฉินกานจะต้องล่มสลาย” เจี้ยนเฉินพูด

หยุดก่อน ! เสียงหวาดกลัวของกลุ่มคนดังสนั่นขณะที่คนกลุ่มใหญ่วิ่งเข้ามาหาพวกเขา ตัดสินจากเสื้อผ้าของพวกเขา พวกเขาเป็นคนที่อยู่ในระดับสูง และชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำสวมใส่เสื้อคลุมมังกรสีม่วงและสีทองที่สะดุดตา

กลุ่มคนที่เข้ามาหน้าซีดเมื่อเห็นชายสองคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ชายที่สวมเสื้อคลุมมังกรคุกเข่าต่อหน้าเฉียนหยุนและถามว่า “ท่านบรรพชน ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่ ? “

เฉียนหยุนนอนบนพื้น เขามองขึ้นไปที่ท้องฟ้าอย่างหมดหนทาง ” ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของข้า หากข้าไม่ละโมภอยากได้ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ของเจียงหวูจี่ เหตุการณ์ในวันนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น”

“ท่านบรรพชนอย่าได้เอ่ยเช่นนั้น นี่เป็นความผิดของอาณาจักรฉินกานที่เราอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน” ชายผู้สวมเสื้อคลุมมังกรมีสีหน้าเศร้าก่อนที่จะหันไปประชันหน้ากับเจี้ยนเฉิน “ข้ารู้ว่าเจ้ามาที่นี่เกี่ยวกับอาณาจักรเกอซุน ข้า ซึ่งเป็นราชาจะประกาศว่าอาณาจักรฉินกานของเราจะไม่เข้าไปยุ่งกับอาณาจักรเกอซุนอีกต่อไป โปรดยกโทษให้กับความผิดพลาดของท่าบรรพชนของข้าด้วย”

ใบหน้าเย้ยหยันมีรอยยิ้มเย็นชาของเจี้ยนเฉินพูดว่า “คำพูดของท่านไร้ประโยชน์ วันนี้ข้าจะบดขยี้พระรราชวังและทำลายอาณาจักรฉินกาน

คำพูดของเจี้ยนเฉินทำให้ทุกคนเคร่งเครียดอย่างมาก ถึงตอนนี้ ไม่มีใครสงสัยเลยว่าคำพูดของเจี้ยนเฉินนั้นร้ายแรงแค่ไหน หลังจากเอาชนะเซียนสวรรค์ 2 คน บุคคลแบบนี้จะสามารถทำตามที่เขาพูด ไม่มีใครเหลืออยู่ในกลุ่มนี้ที่จะสามารถต่อต้านชายที่สามารถใช้พลังงานของโลกไปตามความต้องการของเขา

ทุกคนที่รวมตัวกันที่นี่เป็นคนระดับสูงของอาณาจักรฉินกานและสนับสนุนอาณาจักรด้วยทักษะของพวกเขา หากพวกเขาต้องตาย อาณาจักรฉินกานก็อาจต้องล่มสลายไปด้วย

ราชาแห่งอาณาจักรฉินกานเริ่มมีปัญหามากขึ้นและพยายามคิดหาวิธีแก้ปัญหา เขาพูดด้วยดวงตาที่เปล่งประกายว่า “ถ้าเจ้าหยุดทำลายอาณาจักรฉินกาน ข้าจะบอกความลับแก่เจ้า”

เมื่อมาถึงจุดนี้ เฉียนหยุนรู้ทันทีว่าราชากำลังพูดถึงอะไร เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนกว่า “ไม่ ! บอกเขาไม่ได้ ! “

“ท่านบรรพชน หากอาณาจักรฉินกานของเราจะต้องหายไปแล้ว อะไรคือจุดหมายที่เราต้องปกป้องความลับนี้ ? ” เห็นได้ชัดว่าราชาก็หมดหนทาง เขาเองก็ไม่ต้องการบอกความลับนี้กับใคร

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายด้วยความสงสัย “ความลับนั้นคืออะไร ? “

“เรารู้ว่าถ้ำของเซียนผู้คุมกฎอยู่ที่ไหน ถ้าเจ้าสัญญาว่าจะไม่ทำลายอาณาจักรฉินกานของเรา และสัญญาว่าจะไม่หาข้ออ้างที่จะโจมตีอาณาจักรของเราอีกครั้ง ข้าจะบอกตำแหน่งของมัน” ราชาพูดด้วยท่าทางวิตกกังวล

หัวใจของเจี้ยนเฉินเต้นระทึกเมื่อได้ยินจากความจริงที่ว่ามีถ้ำของเซียนผู้คุมกฎ ความตั้งใจฆ่าเริ่มลดลงจากร่างกายของเขาในขณะที่เขาเริ่มสงบลง

เจี้ยนเฉินพูดด้วยความลังเลว่า “ถ้าตำแหน่งของถ้ำของเซียนผู้คุมกฎแห่งนี้เป็นอันตรายก็เท่ากับว่าข้าหลงกลติดกับดัก”

ไม่ใช่อย่างแน่นอน! ราชามีสีหน้าจริงจัง. ” เจ้าของถ้ำแห่งนี้เป็นของผู้พิทักษ์จักรพรรดิอาณาจักรฉินกานของเราเมื่อพันปีก่อน ในช่วงสุดท้ายของอายุขัยของเขา เขาเสียชีวิตขณะนั่งสมาธิในถ้ำ แต่ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาได้วางอาคมเพื่อปกป้องทางเข้าถ้ำ ซึ่งหมายความว่าไม่มีใครสามารถเข้าไปในถ้ำได้เป็นเวลา 1,000 ปี “