ตอนที่ 1206 – การมาถึงของเจียงหยางหู่ (2)

ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนของไป๋ไฮถูกกำจัดได้อย่างง่ายดายโดยเฟิงยี่เซียว สร้างความตะลึงให้แก่ไป๋ไฮอย่างสมบูรณ์ แม้แต่เซียนผู้คุมกฏทั้งสี่ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อเช่นกัน

พวกเขารู้ว่าเฟิงยี่เซียวมีพลังอย่างมากและพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกัน อย่างไรก็ตาม ไป๋ไฮยังคงเป็นเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 7 เขายังอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟิงยี่เซียว แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็น่าจะใกล้เคียง บวกกับความจริงที่ว่า เขาสามารถใช้ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนก็พอที่จะเป็นภัยคุกคามต่อเซียนราชาบางคน

อย่างไรก็ตาม เฟิงยี่เซียวได้ขจัดการจู่โจมอย่างสมบูรณ์ด้วยการโจมตีง่าย ๆ ความแข็งแกร่งของเขาช่างน่ากลัวจนทุกคนตกใจ

นี่เป็นเพราะในสายตาของพวกเขามีเพียงเซียนราชาเท่านั้นที่สามารถทำให้ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนสลายได้ง่าย ๆ จากเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 7

เฟิงยี่เซียวไม่ได้ทำอะไรเลย เขาจ้องมองที่ไป๋ไฮเฉย ๆ และพูดว่า “ในเมื่อศัตรูของข้าตายไป ข้าก็ควรจากไปเช่นกัน” จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและบินออกไปไกล เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีและไม่ต้องการทำลายองค์กรที่ทรงพลังนี้แม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม เฟิงยี่เซียวจู่ ๆ ก็ตัวแข็งในเวลานี้ เขาหยุดชะงักในขณะที่สีหน้าของเขาเป็นเป็นเคร่งเครียดอย่างมาก ทันใดนั้นเขาก็หันกลับมาและมองไปในทิศทางของจวนเจ้าเมืองด้วยสายตาที่เปล่งประกาย

ปราณกระบี่กว้าง 1 เมตรปรากฏออกมาจากที่ใดที่หนึ่งและพุ่งเข้าหาเขาด้วยความเร็วเหมือนสายฟ้า

เช่นเดียวกับแสงไฟ ปราณกระบี่มีความน่ากลัว ความรุนแรงและการทำลายล้าง มันฉีกผ่านมิติและทำให้พลังงานโลกโดยรอบสั่นสะเทือนราวกับกำลังสั่นไหวด้วยความกลัว แม้แต่เซียนผู้คุมกฏและเฟิงยี่เซียวก็ยังสั่นไหวข้างใน

เฟิงยี่เซียวเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมอย่างที่สุด เนื่องจากวิธีการบ่มเพาะแบบพิเศษของเขา เขามีประสาทสัมผัสและสัญชาตญาณที่คมชัดกว่าบุคคลทั่วไป เขาสามารถรู้สึกถึงภัยคุกคามแห่งความตายบนปราณกระบี่สีดำ การปรากฏตัวอย่างเร่งด่วนและจิตสังหารที่เย็นชา ทำให้เขารู้สึกเหมือนเขาหายใจไม่ออก

ปราณกระบี่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว รวดเร็วจนเฟิงยี่เซียวไม่สามารถหลบได้ มันผ่านหน้าอกของเขาเหมือนมีดร้อน ๆ ผ่าผ่านเนย คว้านเป็นรูขนาดเท่ากำปั้น

เฟิงยี่เซียวทำเสียงฮึดฮัด กระอักเลือดออกมาเต็มปาก มันกลายเป็นหมอกเปื้อนเลือดขณะที่ฝนตก เขาเริ่มซีดลงอย่างมากในขณะนั้นและสูญเสียความสามารถของเขาที่จะลอยอยู่ท้องฟ้าและตกลงไปที่พื้น

ปัง !

เฟิงยี่เซียวกระแทกกับพื้นและก่อให้เกิดปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นในดินอ่อน ๆ ฝุ่นถูกกระแทกลอยขึ้นไปในอากาศ

เซียนผู้คุมกฏทุกคนตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน พวกเขาไม่มีใครคิดว่าร่างของเฟิงยี่เซียวจะอ่อนแอกว่าปราณกระบี่

“หัวหน้า มันเป็นหัวหน้า หัวหน้ากลับมา” ไม่นานนัก เซียนผู้คุมกฏก็คิดออกทุกอย่างและร้องออกมาด้วยความดีใจ

“พลังงานมืดที่มีการปรากฏตัวที่น่ากลัวซึ่งเต็มไปด้วยความรุนแรงและการทำลายล้างเป็นสิ่งที่หัวหน้าเจี้ยนเฉินเท่านั้นที่สามารถควบคุมได้ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าหัวหน้าเจี้ยนเฉินจะกลับมาในช่วงเวลาสำคัญนี้”

“ด้วยการที่หัวหน้าเจี้ยนเฉินมา ราชาหมาป่าก็ตายไปแล้วอย่างแน่นอน กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเราไม่ใช่ใครที่จะล่วงเกินได้เช่นนั้น..”

สี่เซียนผู้คุมกฏเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเช่นเดียวกับไป๋ไฮ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นเจี้ยนเฉินมาก่อน แต่พวกเขาก็คุ้นเคยกับพลังบรรพกาลของเจี้ยนเฉินเป็นอย่างมาก เนื่องจากพลังงานที่ไม่เคยเห็นมาก่อนนี้กลายเป็นตัวแทนของเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าจะไม่มีใครรู้จักถึงพลังบรรพกาล แต่การปรากฏตัวของพลังงานที่ไม่เหมือนใครได้กลายเป็นที่รู้จักของผู้เชี่ยวชาญหลายคนของทวีป

นอกเมือง เฟิงยี่เซียวปีนออกจากปล่องด้วยความยากลำบาก เขาคุกเข่าบนเข่าข้างหนึ่งพร้อมกับหน้าที่ซีด ขณะที่ร่างกายของเขาสั่นเบา ๆ ในลักษณะที่ไม่สามารถควบคุมได้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเลือดปะทุออกมาจากแผลที่หน้าอกของเขาเหมือนน้ำพุ ย้อมดินทั้งหมดเป็นสีแดง

เฟิงยี่เซียวเจ็บปวดอย่างรุนแรง เมื่อปราณกระบี่ได้ผ่านหน้าอกของเขามาก่อน พลังบรรพกาลจำนวนเล็กน้อยที่เหลือก็ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังซึ่งตอนนี้อาละวาดอย่างรุนแรงผ่านร่างของเขา อวัยวะและหลอดเลือดของเขาทั้งหมดได้เกิดปัญหาโดยพลังบรรพกาล แม้ว่าเขาจะใช้พลังทั้งหมดของเขาในการสะกดข่มและต่อต้านพลังบรรพกาล แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุดการโจมตีพลังบรรพกาล ปล่อยให้มันทำลายล้างต่อไป

” เจ – เจี้ยนเฉิน ข้าไม่เคยคิดเลยว่าหัวหน้าจะอยู่ในเมืองจริง ๆ ในวันนี้” เฟิงยี่เซียวเปล่งเสียงดัง เขาเคยได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเจี้ยนเฉิน ดังนั้นเขาจึงเดาได้ทันทีว่าผู้ใดที่ส่งปราณกระบี่ออกมา

ร่างสวมเสื้อคลุมสีขาวบินไปหาเฟิงยี่เซียวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุด 3 ก้าวตรงหน้าเขา

เขาเป็นชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะอยู่ในวัยยี่สิบ เขารูปงามและมีใบหน้าที่เปล่งแสงวิญญาณวีรบุรุษ ดวงตาของเขาเย็นชาและเขาไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมาเลย ดูเหมือนว่าเขาจะเหมือนคนธรรมดา

ชายหนุ่มยืนไพล่หลังในขณะที่จ้องมองไปที่เฟิงยี่เซียวอย่างไร้อารมณ์ เขากล่าวว่า” เจ้ากล้าที่จะฆ่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของข้าในขณะที่เป็นเพียงเซียนผู้คุมกฏ”

เฟิงยี่เซียวยกศีรษะขึ้นมองชายหนุ่ม ดวงตาของเขาหรี่แคบลงเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นใบหน้าของชายหนุ่ม แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเขาเป็นการส่วนตัว แต่เขาก็ได้เห็นภาพของชายหนุ่มหลายครั้งในอดีต

“มันคือเจ้าจริงๆ เจี้ยนเฉิน” เฟิงยี่เซียวคำรามในขณะที่เขาถอนหายใจในเรื่องโชคของเขา

เฟิงยี่เซียวกล้าหาญมากพอที่จะมาที่กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเพื่อฆ่ากูตูเพราะเขามั่นใจว่าหัวหน้าไม่ได้อยู่ในเมือง บวกกับความจริงที่ว่าเขาเกลียดวิถีชีวิตที่พเนจรและเขาอยู่ใกล้กับการทะลวงผ่านด่าน เขาวางแผนที่จะฆ่าศัตรูของเขาก่อนที่จะลงหลักปักฐานในภูมิประเทศที่รกร้างเพื่อบ่มเพาะ ในเวลานั้นเจี้ยนเฉินจะไม่สามารถหาเขาพบได้ไม่ว่าความสามารถของเขานั้นยิ่งใหญ่เพียงใด

แต่เขาไม่เคยคิดว่าเจี้ยนเฉินจะอยู่ในเมือง แผนเดิมของเขาฟังดูดี แต่โชคชะตากลับมีแนวคิดอื่น