ตอนที่ 444 – สังหารสำนักหัวหยุน (1)

เจียงไป่ถอนลมหายใจออกช้า ๆ ด้วยความตกใจเล็กน้อย “นายน้อยสี่ค่อนข้างอัจฉริยะ ครั้งหนึ่งข้าเคยคาดหวังอย่างมากสำหรับนายน้อยสี่ แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากผ่านไป 6 ปี นายน้อยสี่จะกลายเป็นเซียนสวรรค์ พรสวรรค์แบบนี้แทบจะไม่เคยเห็นแม้แต่ครั้งเดียวในรอบหมื่นปีในทวีปนี้”

“ฮ่าฮ่า..” การได้ยินคำสรรเสริญของเจียงไป่ เจียงหยางป้าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะด้วยความสุขที่ได้เกิดขึ้นในใจเขา แม้แต่ตาของเขาก็มีน้ำตาไหลออกมา แต่เขาก็เต็มไปด้วยความสุข

“นี่เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อสำหรับทุกคน เซียงเทียนเป็นเซียนสวรรค์หรือไม่? เราควรเผยแพร่ข่าวนี้ทันทีด้วยอัจฉริยะเช่นนี้ในตระกูลเจียงหยาง แม้แต่พระราชวังของราชาก็จะพยายามที่จะประจบประแจงเรา” ป้าของเจี้ยนเฉิน หยูเฟิงหยานพูด

เจี้ยนเฉินตอบทันที “ป้ารอง เรื่องบางอย่างเช่นนี้ไม่ควรเปิดเผยอย่างง่ายดาย ข้าไม่ต้องการให้คนอื่นรู้”

ข่าวเซียนสวรรค์อายุ 21 ปีจะแพร่กระจายไปทั่วทวีปดั่งเช่นไฟไหม้ป่า มันจะนำมาซึ่งปัญหาอย่างแน่นอน ดังนั้นเจี้ยนเฉินยังไม่ต้องการให้ทุกคนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

“สิ่งที่นายน้อยสี่นั้นพูดถูกต้อง เราไม่ควรเปิดเผยสิ่งนี้ต่อสาธารณะ ให้เราซ่อนมันไว้ตอนนี้ ถ้ามหาอำนาจหลักในทวีปนี้ได้ยินเกี่ยวกับความสามารถของนายน้อยสี่ ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ? บางคนอาจตัดสินใจนำนายน้อยสี่ไปด้วยความกรุณาของพวกเขาเอง บางคนอาจตัดสินใจว่านายน้อยสี่อาจเป็นอันตรายต่อพวกเขาในภายหลัง เจียงไป่พูดอย่างจริงจัง

เจียงหยางป้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ ในขณะที่เขาเริ่มสงบลงเขาพูดว่า เจียงไป่พูดได้ถูกต้อง ความลับของเซียงเอ๋อควรเก็บไว้ในตระกูลของเรา แม้ว่ามันจะทำให้เรามีเกียรติอย่างยิ่งถ้าคนอื่นรู้ แต่มันก็จะสร้างปัญหาให้กับเซียงเอ๋อด้วย”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ไป๋หยุนเทียนรู้สึกกลัวแทนลูกของนางอยู่บ้าง ไม่มีใครเป็นห่วงลูกของนางมากกว่านางและแม้แต่ป้ารองก็รู้สึกถึงความรุนแรงของสถานการณ์ ชายผู้บริสุทธิ์ปราศจากมลทินก็ยังคงมีความผิดฐานมีแหวนหยก ผู้ใหญ่ทุกคนในที่นี่รู้ว่าผู้คนเข้าใจแนวเหตุผลและในสายตาของพวกเขา เจี้ยนเฉินได้เปลี่ยนเป็นสมบัติล้ำค่า

เมื่อได้ยินเจียงไป่และพ่อของเขาพูด เจี้ยนเฉินไม่สนใจปัญหาอีกต่อไป เขาตระหนักดีว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่มีอันตรายใด ๆ ที่จะเกิดขึ้นหากเขาไม่ได้เจอกับเซียนผู้คุมกฏ อย่างไรก็ตามแม้ว่าเซียนผู้คุมกฏต้องการทำบางสิ่งบางอย่างกับเขา ด้วยสถานะของเจี้ยนเฉินในฐานะผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวง ก็เพียงพอที่จะให้อาณาจักรฉินหวงดำเนินการแทน

ภายในวังของราชอาณาจักรเกอซุน ราชาที่แต่งกายอย่างสง่างามและอาจารย์ใหญ่ของสำนักคากัต คาเฟอร์กำลังยืนอยู่ในศาลาที่ตั้งอยู่ในสวน

“คาเฟอร์ เจ้าคิดว่าผู้พิทักษ์จักรวรรดิ เจี้ยนเฉินคือใคร ? ทำไมเขาต้องเร่งรีบออกจากอาณาจักรอันไกลโพ้นมาช่วยอาณาจักรเกอซุนของเรา ? แม้ว่าอาณาจักรเกอซุนของเรามีดินแดนอันอุดมสมบูรณ์มากมาย แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นความสนใจของอาณาจักรฉินหวง นอกจากนี้ระยะทางระหว่างอาณาจักรของเรานั้นไกลเกินไปสำหรับเรื่องนี้” ราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนถามด้วยความสงสัย นี่เป็นคำถามที่เขาใช้เวลาครุ่นคิดมาหลายชั่วยาม แต่เขาก็ยังไม่ได้รับคำตอบ

คาเฟอร์ส่ายหน้า “ชื่อของ ‘เจี้ยนเฉิน’ ไม่ใช่ชื่อที่ข้ารู้จัก ข้าก็งงเหมือนกันว่าทำไมอาณาจักรฉินหวงจึงให้ความช่วยเหลือแก่อาณาจักรของเรา สำหรับพวกเขาที่มาจากอาณาจักรที่ห่างไกลเช่นนั้นจะต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างระหว่างผู้พิทักษ์ของจักรวรรดิกับอาณาจักรเกอซุนของเรา

นัยน์ตาของฮ่องเต้หรี่ตาลงพร้อมกับแววตาเจิดจ้าที่มองเห็นได้ชัดเจน “คาเฟอร์ เจ้าคิดว่าเกี่ยวข้องกับหัวหน้าตระกูลเจียงหยางหรือไม่ ? “

ตาของคาเฟอร์ทอประกายแวววาวกับคำถาม ในเวลาเดียวกัน องครักษ์จากข้างนอกได้เข้ามาก่อนที่จะคุกเข่าต่อหน้าคนทั้งสอง” ฝ่าบาท ข้ามารายงานเรื่องเร่งด่วนจากเมืองลอร์ ! “

เมื่อได้ยินว่ามีข่าวจากเมืองลอร์ ฮ่องเต้จึงสั่ง ส่งมา

องครักษ์เดินเข้าหาฮ่องเต้ทันทีและวางข้อความในมือให้แก่ฮ่องเต้ด้วยอย่างเคารพ ฮ่องเต้อ่านข้อความก่อนที่จะพูดอย่างตกใจ “เขายังมีชีวิตอยู่หรือ ? “

ร่างกายของคาเฟอร์แข็งทื่อขณะที่เขาพูดด้วยความประหลาดใจ “บรรพบุรุษเจียงหยางกลับมาหรือ ? ถ้าเขากลับมาแล้ว เรื่องที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรฉินหวงก็คงเป็นฝีมือของเขา

ฮ่องเต้สั่นศีรษะก่อนส่งจดหมายให้คาเฟอร์

เมื่ออ่านเนื้อหาของจดหมาย คาเฟอร์ก็แสดงสีหน้าตกใจเช่นกัน “เจียงหยางเซียงเทียน ? ข้าไม่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือแม้กระทั่งกลับมา เมื่อเขาจากไปมันก็ไร้ร่องรอย แม้แต่ตระกูลเจียงหยางก็ไม่พบร่องรอยของเขาเมื่อพวกเขาตามหาเขา ข้าคิดว่าเขาตายไปแล้ว แต่สำหรับการที่เขากลับมา นั่นค่อนข้างน่าตกใจ”

ฮ่องเต้มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาพูดว่า การกลับมาของเจียงหยางเซียงเทียน นั้นค่อนข้างตรงเวลา จริง ๆ แล้วตอนนี้ความแข็งแกร่งของเจียงหวูจี่ได้ถูกเปิดเผยออกมา มันจะไม่ได้มีอะไรเลยสำหรับเรื่องป้อมปราการทางตอนเหนือของเรา เราจะไม่รู้ความแข็งแกร่งของเจียงหวูจี่ แม้แต่สำนักหัวหยุนก็ยังไม่กล้าต่อต้านตระกูลเจียงหยาง แต่ตอนนี้เจียงหยางเซียงเทียนก็ปลอดภัยแล้ว”

คาเฟอร์พยักหน้าก่อนที่จะนึกย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ปีก่อนที่สำนักคากัต เมื่อพลังงานของโลกบินไปรอบ ๆ เจี้ยนเฉินด้วยพลังระเบิดเมื่อเขากลายเป็นเซียน “เจียงหยางเซียงเทียนนั้นไม่ใช่อัจฉริยะธรรมดา ให้เวลาเขา เขาจะผ่านข้อจำกัดใด ๆ ที่มีอยู่ในตัวเขาและจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน”

นางกำนัลคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับโค้งคำนับเล็กน้อยขณะที่นางพูดว่า ฝ่าบาท ท่านผู้แทนจากอาณาจักรวายุคราม อาณาจักรอันเดรียส อาณาจักรมังกรซ่อนและอาณาจักรปิงหยางทั้งหมดมารวมกันที่พระราชวัง รอที่จะเข้าพบฝ่าบาท”

” ข้ารู้แล้ว เจ้าไปได้” ฮ่องเต้โบกมือของเขา

“เพคะ ฝ่าบาท” นางกำนัลก็ถอยกลับเข้าไปในพระราชวัง

“อำนาจแห่งอาณาจักรฉินหวงนั้นยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง ทั้งสี่อาณาจักรต่างก็ตกใจกลัวทันที คาเฟอร์ ข้าจะออกไปก่อนเพื่อดูว่าตัวแทนทั้งสี่ต้องการทำอะไรเพื่อชดเชย”

……

ข่าวจากด้านในของคฤหาสน์เจียงหยางที่ว่านายน้อยสี่ได้กลับมาได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วเมืองลอร์ แม้แต่ตระกูลหลักอีกสามตระกูลในเมืองก็ได้ยินข่าวและผู้นำของแต่ละตระกูลก็มาพร้อมกับแสดงความยินดี แม้ว่าตระกูลเจียงหยางเป็นเพียงหนึ่งในสี่ตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองลอร์ ทุก ๆ คนก็รู้ว่าตระกูลเจียงหยางนั้นเป็นตระกูลที่ได้รับเคารพนับถือมากที่สุดในเมือง นี่เป็นเพราะพวกเขามาที่นี่ก่อนที่เมืองลอร์จะก่อตั้งขึ้น ในขณะที่อีกสามตระกูลมาในภายหลัง

เนื่องจากตระกูลเจียงหยางนั้นมีความลึกลับโดยธรรมชาติ คนทั่วไปจึงคิดเสมอว่าทั้งสี่ตระกูลนั้นมีความเท่าเทียมกัน

เจียงหยางป้าทักทายผู้นำตระกูลทั้งสามคนเป็นการส่วนตัวและเจียงไป่ได้พาพวกเขาเข้าสู่ห้องโถงซึ่งเป็นเกียรติแก่ผู้นำทั้งสาม แม้ว่าเจียงไป่จะเป็นเซียนสวรรค์ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความเย่อหยิ่งที่มักพบเห็นกันทั่วไป เขาเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของพ่อบ้านที่ภักดีโดยทำในสิ่งที่เขาได้รับคำสั่งให้ทำ แม้ต่อด้านหน้าของเจียงหยางป้า เขามักเรียกตัวเองว่าเป็นข้ารับใช้

จุดประสงค์หลักของผู้นำทั้งสามในการมาที่คฤหาสน์คือความหวังในการจัดการแต่งงานระหว่างบุตรสาวคนหนึ่งของพวกเขากับนายน้อยสี่ของตระกูลเจียงหยาง เมื่อเจียงหยางป้าบอกพวกเขาว่าบุตรชายคนที่สี่ของเขาหมั้นกับองค์หญิงเกอหลันแล้ว พวกเขาต่างก็เผยสีหน้าที่ผิดหวัง หลังจากอยู่ต่อไปอีกซักพักแล้วก็พูดอีกหลายคำแล้วก็จากไป

บ่ายวันนั้น เจี้ยนเฉินเดินออกจากคฤหัสถ์เจียงหยางไปตามถนน เขามุ่งหน้าไปยังจุดที่เฉินฟางและซานพักอาศัย หลังจากพาพวกเขาทั้งสองออกจากโรงเตี๊ยมไป เขาก็กลับไปที่ตระกูลเจียงหยาง

” คำนับนายน้อยสี่ ! ” ยามที่ประตูพูดกับเจี้ยนเฉินทันที ทุกคนจำได้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นใคร

เจี้ยนเฉินพยักหน้าและนำเฉินฟางและซานเข้ามาในลานบ้าน ร้องเรียกให้สาวใช้ 2 คนพาพวกเขาไปหาเจียงไป่ ขอให้เขาเตรียมการสำหรับคนทั้งสอง เจี้ยนเฉินพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนทั้งสอง

เมื่อเจียงไป่ได้ยินว่าสามีของนางเสียชีวิตเพื่อปกป้องเจี้ยนเฉินอย่างไร ใบหน้าของเจียงไป่ก็จริงจังมาก โดยบอกว่าเขาจะดูแลการเตรียมการด้วยตัวเอง เขาได้รายงานเรื่องนี้กับไป๋หยุนเทียน แม่ของเจี้ยนเฉิน

เมื่อพ่อแม่ของเจี้ยนเฉินได้ยินเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเจี้ยนเฉินเฉินกับเฉินฟางและซาน พวกเขาหยุดงานทันทีและไปขอบคุณพวกเขาอย่างสุภาพโดยไม่สนใจช่องว่างทางสังคม

ดังนั้นเฉินฟางและซานจึงเริ่มพักที่คฤหาสน์เจียงหยางในตอนนั้น อย่างไรก็ตามข่าวที่ว่าเคนดัลเสียชีวิตนั้นไม่ได้ถูกเปิดเผยต่อเฉินฟางและบุตรชายของนาง

เจี้ยนเฉินและเจียงไป่เดินช้า ๆ ผ่านลานก่อนที่จะเจี้ยนเฉินถามออกมาด้วยความโศกเศร้า ” เจียงไป่ มีวิธีการใดที่จะสร้างอาวุธเซียนขึ้นมาใหม่หลังจากถูกทำลายหรือไม่ ? “

เจียงไป่ส่ายหน้า “ข้าไม่มีความรู้ด้านนี้เลย ใช่เคนเส้าซานหรือไม่ ? “

เจี้ยนเฉินถอนหายใจ “เคนเส้าซานบาดเจ็บเพราะข้า หากข้าไม่แก้ไขปัญหานี้ ข้าจะไม่สบายใจได้เลย”

เจียงไป่เงียบไปครู่หนึ่ง ” นายน้อยสี่ ทวีปเทียนหยวนนั้นมีของแปลกและเวทมนตร์หลายประเภท ความรู้ปัจจุบันของเราเป็นเพียงส่วนน้อย แม้ว่าเราจะไม่ทราบวิธีการใด ๆ ในการซ่อมอาวุธเซียนของบุคคล แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีข้อพิสูจน์ว่ามันไม่สามารถทำได้”

เจี้ยนเฉินเงียบไปครู่หนึ่ง ถ้าเขาไม่สามารถรักษาซานได้ เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเอง ซานเป็นบุตรชายของเคนดัลและยังคงได้รับบาดเจ็บเพราะเขาอีก

“เจียงไป่ ข้าจะไปข้างนอกสักครู่ ข้าต้องไปจัดการเรื่องบางอย่างกับสำนักหัวหยุน” เจี้ยนเฉินพูด เสียงของเขาสงบและไม่สามารถแยกแยะอารมณ์ได้