ตอนที่ 392: ใช้ตะเกียบต่างอาวุธ

คำพูดของเซียวฮานทำให้ใบหน้าของฉินจี๋เกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ฉินหยู่ปิงก็พูดกับเซียวฮานอย่างเย็นชา เซียวฮาน เราจะดื่มกับใครก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า

ถูกต้อง เซียวฮาน เจ้าอย่าก้าวก่ายให้มาก สิ่งที่เราต้องการจะทำไม่ต้องให้เจ้ามายุ่ง ฉินซวงพูด

เซียวฮาน เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองสูงส่ง หากไม่ใช่ว่าปู่ของเจ้า เจ้าไม่มีสิทธิ์แม้จะก้าวเข้ามาในพระราชวังฉินหวง เจ้าคิดว่าเจ้าเยี่ยมยอดมากนักหรือ เยี่ยมยอดแม้กระทั่งพี่ใหญ่ยังมีสถานะต่ำกว่าเจ้า ? ปู่ของเจ้าได้สิ้นเปลืองโอสถวิเศษมากมาย แต่เจ้าก็ยังเป็นได้แค่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ช่างน่าขยะแขยงนัก ! องค์หญิงแห่งฟูหนานพูดจาเฉือดเฉือนโดยไม่ให้เกียรติเซียวฮาน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเซียวฮานก็เริ่มมืดครึ้มและดวงตาของเขาก็เย็นชา ฉินซวงและฉินหยู่ปิงเป็นองค์หญิงงดงาม ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่เขาไล่ตามมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อเขาได้สารภาพรักกับทั้งสอง เขาก็ถูกปฏิเสธอย่างไร้เมตตา เซียวฮานไม่ยอมแพ้ เพราะเขาเชื่อด้วยตำแหน่งของเขาในอาณาจักรฉินหวง มันเป็นเรื่องของเวลาก่อนที่เขาจะได้หนึ่งในสองคนนั้นเป็นคู่หมั้น ด้วยการให้ปู่ของเขาบอกกับองค์ราชาเรื่องการแต่งงาน มันก็ไม่ยากเกินไปนัก เขาไม่คิดเลยว่าสองคนที่เขาไล่ตามมาโดยตลอดจะมาดื่มให้กับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักและพูดจาตัดเยื่อใยเขาต่อหน้าต่อตาคนผู้นั้น สำหรับคนที่เป็นชนชั้นสูงแล้ว นี่คือสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้

องค์หญิงแห่งฟูหนานที่พูดจี้ใจดำของเขา มันเป็นการดูถูกเขาอย่างมากและเขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ทำให้เขาได้แต่ยืนหน้าซีดเซียว

เมื่อเห็นเซียวฮานโกรธแค่ไหน ฉินจี๋ก็เริ่มยิ้มอย่างชอบใจขณะที่เขาพูดว่า เซียวฮาน ตอนนี้พี่น้องของข้าและองค์หญิงทั้งสามกำลังทานอาหารกัน ข้าวางแผนที่จะให้ของขวัญกับเสด็จพ่อแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ไม่ต้องพูดคุย เจ้าออกไปได้แล้ว ! พร้อมกับที่ฉินจี๋มองไปข้างนอก พาเซียนฮานออกไปจากที่นี่ !

ทันใดนั้นก็มีนางกำนัลสองคนเดินเข้ามาเพื่อนำเซียวฮานออกจากวังไปอย่างสุภาพ ใต้เท้าเซียวฮาน เชิญ !

เซียวฮานปล่อยอารมณ์โกรธออกมาอย่างรุนแรงขณะที่ความโกรธในใจของเขาเริ่มปะทุ ความโกรธและอิจฉาของเขาถูกทุ่มใส่ไปยังเจี้ยนเฉินและมันเป็นความโกรธที่มากจนถึงที่สุด

ดี ดี ดี ! องค์หญิงแห่งฟูหนานเจ้าบอกว่าข้าไม่อาจเทียบได้กับองค์ชายสาม ข้าเซียวฉานขอยอมรับ นั่นเป็นเพราะเมื่อเทียบกับอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์เทียมฟ้าอย่างองค์ชายสาม ข้าด้อยกว่า แต่ขอข้าถามท่าน คนแปลกหน้าคนนี้มีอะไรดีกว่านี้อีกหรือไม่ ? เขาเพียงแต่รูปงาม สถานะ, ตำแหน่ง, พลังของเขา เขาเทียบได้กับข้าหรือไม่ ? เซียวฮานพูดโดนเน้นแต่ละคำโดยมีความโกรธและความอิจฉาเข้าไปด้วย ทำให้เขาไม่อาจหาเหตุผลใด ๆ ได้อีก

องค์หญิงแห่งฟูหนานแสดงออกมาอย่างหยิ่งยโสขณะที่นางมองไปที่เซียวฮานอย่างเหยียดหยาม เซียวฮาน ตำแหน่งของเข้าที่ได้มาเพราะว่าปู่ของเจ้าและไม่ใช่อำนาจที่แท้จริงของเจ้า สำหรับความแข็งแกร่ง… นางหยุดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหันไปมองเจี้ยนเฉินด้วยแววตาที่สดใส ขณะที่เจียนเฉินเองก็ไม่ได้สนใจเซียวฮาน สำหรับความแข็งแกร่งของชายผู้นี้ ตัวเจ้าที่ไม่อาจเทียบองค์ชายสามได้ เจ้าคงไม่ต้องหวังที่จะมาเทียบกับเขา เจี้ยนเฉิน

ฮึ่มมม เขาไม่มีอะไรเลย ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าข้า เซียวฮานตะโกนออกมาด้วยความโกรธขณะที่เขาจ้องเจี้ยนเฉินอย่างมาดร้าย เด็กน้อย ข้า เซียวฮาน ขอท้าทายเจ้า เจ้ากล้ายอมรับหรือไม่ ?

คิ้วของเจียนเฉินขมวดเข้าหากัน เซียวฮานผู้นี้เกินเยียวยาแล้ว

ในเวลานี้ฉินจี๋พูด เซียวฮาน องค์หญิงแห่งฟูหนานพูดความจริง เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของน้องเจี้ยนเฉิน ดังนั้นอย่าทำให้ตัวเองขายหน้า เจ้าสองคนพาเซียวฮานออกไป ฉินจี๋พูดกับนางกำนัลตรง ๆ เขาไม่ได้ประทับใจเซียวฮานเหมือนกันและไม่สนใจที่จะให้เกียรติเขา

เพคะ องค์ชายสาม ใต้เท้าเซียวฮาน….

ไปซิ !

สองนางกำนัลพยายามพาเซียวฮานออกจากวัง แต่พวกนางก็ถูกเขาผลักออกก่อนที่จะมองเจี้ยนเฉินอย่างมาดร้าย พลังเซียนมากมายมารวมตัวกันที่มือขวาก่อนที่จะกลายเป็นขวานยักษ์และชี้ไปที่เจียนเฉินและพูดว่า เจ้ากล้ายอมรับหรือไม่ ?

การยั่วยุของเซียวฮานทำให้ฉินจี๋ระเบิดโทสะออกมา เขากระแทกโต๊ะจนพัง เซียวฮาน ตำหนักดอกเมฆจะไม่ยอมทนกับพฤติกรรมเช่นนี้ หากเจ้ายังคงทำตัวเช่นนี้ อย่าตำหนิข้าฉินจี๋ที่ไม่ไว้หน้าเจ้า

เซียวฮานสูญเสียเหตุผลจากความโกรธไปแล้ว เขาไม่สนใจคำพูดขององค์ชายสามและยังคงชี้ดาบไปที่เจี้ยนเฉินพลางพูดซ้ำ ๆ ว่า เจ้ากล้ายอมรับหรือไม่ !

บังอาจ ! ฉินจี๋ฟาดฝ่ามือลงบนโต๊ะอีกครั้งด้วยความโกรธราวกับว่าเขากำลังเตรียมรับมือด้วยตนเอง

เจี้ยนเฉินยกมือขึ้นเพื่อหยุดฉินจี๋ในขณะที่มองเซียวฮาน พี่ฉินจี๋ ถ้าพี่ชายผู้นี้ต้องการที่จะท้าทายข้า ข้าก็ต้องรับมัน

ฉินจี๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้า น้องเจียนเฉิน โปรดยั้งมือด้วย

โปรดอะไรกัน หา ? ฮ่าฮ่า สอนบทเรียนที่ดีให้กับเขาที เขาทำให้เราอกแตกตายแทบทุกวัน ! ฉินซวงพูดอย่างไม่พอใจ

ถูกต้อง ข้าเกลียดเขา ฉินหยู่ปิงมองไปด้วยความรังเกียจ

เจียนเฉินมองไปที่เซียวฮาน เจ้าลงมือได้เลย

ออกไปข้างนอกเถอะ ตำหนักแห่งนี้เล็กเกินไปและข้าไม่ต้องการทำลายตำหนักขององค์ชายสาม เขาตะโกน

ไม่จำเป็น เจียนเฉินส่ายหัว ข้าไม่อยากไปไหน เจ้ามั่นใจได้เราจะไม่ทำลายสิ่งของใด ๆ ในตำหนักนี้

เจี้ยนเฉินตอบแบบสบาย ๆ ทำให้เซียวฮานระเบิดความโกรธอีกครั้ง ยโสยิ่งนัก ข้าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้อย่างสาสม จากนั้นเขาก็ยกอาวุธเซียนขวานยักษ์ขึ้นมาและพุ่งเข้าโจมตีเจี้ยนเฉิน

ฉินซวง ฉินหยู่ปิงและองค์หญิงแห่งฟูหนาน ต่างส่งสัญญาณน้อย ๆ ขณะที่พวกนางพยายามถอยออกมาเพื่อหลีกเลี่ยงคลื่นพลัง

เจียนเฉินโบกมืออย่างสบาย ๆ ตะเกียบจากโต๊ะก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศพร้อมกับแสงสีม่วง-ฟ้าก่อนที่จะพุ่งใส่เซียวฮาน

อ๊ากก ! เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นมา มีตะเกียบฝังอยู่ในแขนขวาของเซียวฮานจนทะลุกระดูกจนไม่อาจขยับแขนได้

ว้าว เจียนเฉิน เจ้าน่าทึ่งมาก…

น่าทึ่งมาก น่าทึ่งมากจริง ๆ เจี้ยนเฉินเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหนถึงได้ใช้แค่ตะเกียบก็เอาชนะเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้แล้ว ?

เจี้ยนเฉิน เจ้าต้องสอนข้าบ้าง…

องค์หญิงทั้งสามต่างปรบมือของพวกเขาและชื่นชมเจี้ยนเฉิน ดวงตาของพวกนางสว่างไสวราวกับดวงดาว

เมื่อเห็นบาดแผลบนร่างกายของเซียวฮาน ฉินจี๋ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ชายผู้นี้เป็นผู้สังหารนายน้อยจากตระกูลชิและตระกูลเจี่ยเต๋อ ด้วยเหตุนี้เขาจึงกังวลว่าเจี้ยนเฉินอาจจะคร่าชีวิตเซียวฮานด้วยความโกรธ

พาเซียวฮานไปรักษาบาลแผล ฉินจีโบกมือให้กับนางกำนัลทั้งสอง

เซียวฮานไม่อาจระงับความเจ็บปวดที่แขนของเขาได้ ได้แต่มองไปอย่างเจียนเฉินอย่างอาฆาตเท่านั้น เขาเดินออกจากวังโดยไม่หันกลับมามอง เนื่องจากที่นี่ไม่เคยให้เกียรติเขาเลย

หลังจากเซียวฮานจากไป เจียนเฉินก็มองไปที่ฉินจี๋ พี่ฉินจี๋ เซียนฮานเป็นใคร?

ฉินจีนั่งลง สถานะของเซียวฮานนั่นมีความเป็นพิเศษอยู่บ้าง ภายในวังนี้เขามีสถานะไม่ต่างไปจากองค์ชาย ปู่ของเขาเป็นราชครูและมีตำแหน่งที่มีชื่อเสียงอย่างมาก สถานะของปู่เขาอาจจะเทียบเท่าได้กับพ่อแม่ของข้า พ่อเซียวฮานยังเป็นหัวหน้ากองทหารจักรวรรดิเมื่อ 5 ปีก่อน มีอยู่ครั้งหนึ่งที่พ่อของข้าเป็นเป้าหมายในการจู่โจม พ่อของเซียวฮานได้ระเบิดตัวเองเพื่อลากคนผู้นั้นตายไปด้วย ด้วยเหตุนี้พ่อของข้าจึงรักเซียวฮานอย่างมาก ทำให้สถานะของเขาเพิ่มขึ้นเทียบเท่ากับองค์ชาย

เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ปู่ของเซียวฮานอยู่ในขอบเขตอะไร ? เจียนเฉินถาม

เซียนสวรรค์ ! เขาอยู่วัฏจักรที่ 5 ของเซียนสวรรค์ ! ฉินจี๋พูดอย่างจริงจัง

อัจฉริยะที่มาถึงวัฏจักรที่ 5 ของขอบเขตเซียนสวรรค์ เจียนเฉินพึมพำเบา ๆ

หลังจากมื้ออาหาร องค์หญิงทั้ง 3 ก็อำลาเจียนเฉินเพื่อให้เขากลับไปยังที่พักของเขา เขานั่งลงบนเตียงขณะที่เขาคิดว่าการเฉลิมฉลองวันคล้ายวันพระราชสมภพขององค์ราชา เขาไม่รู้ว่าเขาจะให้ของขวัญประเภทใดแก่องค์ราชาดี

นอกเหนือจากทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ สมบัติสวรรค์และแกนอสูรระดับ 6 เจี้ยนเฉินก็ไม่มีอะไรอีก ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่จะต้องให้กันง่าย ๆ และแกนอสูรระดับ 6 ก็ไม่ควรคู่ควรที่จะเป็นของขวัญให้ราชาของอาณาจักฉินหวง

ในเวลานั้น จิตใจของเจียนเฉินก็คิดขึ้นได้พร้อมกับโบกมือและปรากฏเม็ดยาในมือของเขา นี่คือเม็ดยาจิตวิญญาณธาตุแสงขั้น 8 ที่ผู้เฒ่าเซียวมอบให้แก่เขา เขายังไม่เต็มใจที่จะใช้มัน ดังนั้นเขาจึงคิดหาเหตุผลว่าควรจะทำอย่างไร

แต่ยาจิตวิญญาณธาตุแสงขั้น 8 นี่เป็นสิ่งเดียวที่ข้าสามารถให้ได้ เจียนเฉินพึมพำ พลังเซียนธาตุแสงของเขานั้นอยู่ห่างไกลเซียนธาตุแสงขั้น 8 มาก นอกจากนี้วิธีที่เขาควบคุมมัน ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสร้างมันขึ้นมาได้