ตอนที่ 410 – เขาวงกตใต้ดิน

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา เซียนสวรรค์ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจตั้งแต่เมื่อใดที่อาณาจักรเกอซุนมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้? พวกเขาไม่เคยได้ยินว่ามีบุคคลเช่นนี้มาก่อน

โดยปราศจากคำพูด มือของเจี้ยนเฉินยื่นขึ้นไปบนท้องฟ้า เกือบจะทันที กระบี่เพลิงยักษ์ 2 เล่มก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังเซียนสวรรค์ทั้งสอง

เซียนสวรรค์สองคนสุดท้ายแห่งอาณาจักรปิงหยางตัดสินใจไม่ใช้คำพูดอีกต่อไปหลังจากตระหนักว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนของอาณาจักรเกอซุน การต่อสู้นั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ ณ จุดนี้และหากหนึ่งในสองฝ่ายนั้นเสียชีวิตก็จะไม่มีที่สิ้นสุด ตัดสินใจที่จะไม่ถอยหลัง พวกเขาทั้งคู่นำอาวุธเซียนของพวกเขาออกมาทันทีเพื่อสกัดกั้นกระบี่เพลิง

ด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง กระบี่เพลิงแตกสลายและท้องฟ้าเต็มไปด้วยเปลวไฟที่ตกค้าง เซียนสวรรค์ทั้งสองคนเลือกที่จะใช้พลังเซียนปกป้องร่างกายของพวกเขาแทนที่จะหลบหลีก พวกเขาพุ่งเข้าไปในทะเลเพลิงเพื่อไปหาเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินลอยอยู่กลางอากาศในขณะที่เฝ้ามองเซียนสวรรค์ทั้งสอง แม้เปลวไฟจะลุกอยู่บนร่างของพวกเขา แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในใจของเขาเนื่องจากความสามารถในการเห็นไปทั่วของเขา

แก่นพลังที่สดใสของสีฟ้าและสีม่วงบริสุทธิ์เริ่มเปล่งประกายบนนิ้วของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะแข็งตัวเพื่อกลายเป็นกระบี่ การใช้กลยุทธ์การโจมตีแบบสายฟ้าแล่บ เขาได้สร้างพลังงานจากแหล่งกำเนิดในมือเพื่อยุติการต่อสู้โดยเร็วที่สุด

ทันทีที่พลังงานดั้งเดิมแข็งตัว เซียนสวรรค์ทั้งสองก็หลุดออกมาจากทะเลเพลิงที่มุ่งหน้าไปหาเจี้ยนเฉิน อาวุธเซียนของพวกเขาทั้งคู่ มีแรงกดดันจำนวนมากที่พุ่งมาจากพวกเขาไปยังเจี้ยนเฉิน ด้วยการตัดสินใจของเซียนสวรรค์ทั้งสอง พวกเขาตกลงที่จะใช้ทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีของพวกเขา

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายอย่างสดใส แม้ว่าเขาจะสูญเสียพลังเซียน แต่พลังบรรพกาลก็เปลี่ยนร่างของเขาเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม แม้แต่ความเร็วของเขาก็ยังเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากได้รับพลังบรรพกาล แสงสีฟ้าและสีม่วงที่สามารถเห็นได้ก่อนที่มือขวาของเจี้ยนเฉินจะกระแทกพลังงานดั้งเดิมเข้ากับอาวุธเซียนของเซียนสวรรค์

เมื่อสัมผัสพลังงานอันมหาศาลก็พุ่งทะยานออกมาจากที่ซึ่งอาวุธทั้งสามพุ่งชนกันในทุกทิศทาง เจี้ยนเฉินและอีกสองคนถูกส่งตัวลอยกลับไปเพราะผลลัพธ์

ในที่สุดเมื่อเซียนสวรรค์ทั้งสองทรงตัวมั่นคงแล้ว พวกเขาทั้งสองก็กระอักเลือดออกมาทันที ด้วยการอ้าปากค้างอย่างน่ากลัว พวกเขามองไปดูที่อาวุธเซียนในมือของพวกเขา

ด้านหน้าของพวกเขาจะมีรอยบิ่นบนอาวุธเซียนของพวกเขา เมื่ออาวุธเซียนได้รับความเสียหาย เจ้าของก็จะบาดเจ็บสาหัส

เมื่อมองจากอาวุธของพวกเขา เซียนสวรรค์ทั้งคู่ก็หันมามองเจี้ยนเฉินด้วยความตกใจกลัว จากนั้นหนึ่งในสองคนก็ร้องออกมาทันที “ทำการเตือนภัยในระดับสูงสุด ! “

จากที่ไกลออกไป ใกล้กับพระราชวังมีกลุ่มทหารคอยเฝ้าดูการต่อสู้อยู่ที่่นั่น ในกลุ่มนี้มีชายสูงอายุสวมเสื้อคลุมมังกรสีม่วงและสีทอง ช่วงเวลาที่เขาได้ยินคำพูดของเซียนสวรรค์ ดวงตาของเขาหรี่แคบลง

ผู้อาวุโสที่สวมเสื้อคลุมมังกรสีม่วงและสีทองนี้เป็นฮ่องเต้แห่งอาณาจักรปิงหยาง ข้างกายเขามีองครักษ์ส่วนตัว แต่เมื่อพวกเขาแต่ละคนได้ยินสิ่งที่เซียนสวรรค์ร้องบอก ใบหน้าของพวกเขาก็กลับบิดเบี้้ยว

“เตือนภัยระดับสูงสุด ? ฝ่าบาท ได้โปรดรีบเสด็จเข้าไปในเขาวงกต ! “

” พาฝ่าบาทไปยังเขาวงกตใต้ดินเดี๋ยวนี้ ! “

……

องครักษ์ที่อยู่ด้านข้างฮ่องเต้เริ่มกระซิบกระซาบกันอย่างลนลาน ก่อนที่จะล้อมฮ่องเต้และพาเขาออกไปให้พ้นสายตาในชั่วพริบตา

เจี้ยนเฉินเริ่มใช้พลังงานดั้งเดิมของจิตวิญญาณกระบี่เพื่อจำกัดการจู่โจมของเซียนสวรรค์ทั้งสองคนบนท้องฟ้า ถึงตอนนี้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป ได้แต่ป้องกันการโจมตีก่อนที่จะถูกเจี้ยนเฉินฆ่าตายในที่สุด

เมื่อความตายของทั้งสองเกิดขึ้นก็ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อีกแล้ว เจี้ยนเฉินร่อนลงมาที่พื้นดินโดยเพิ่มรัศมีการรับรู้เป็น 15 กิโลเมตร ทีละก้าว ๆ เจี้ยนเฉินเข้าใกล้ห้องโถงที่ใหญ่ที่สุดภายในพระราชวังหลัก

ไม่นานหลังจากนั้น เจี้ยนเฉินถูกล้อมรอบไปด้วยทหารนับไม่ถ้วนอีกครั้งเหมือนแมงเม่าล้อมรอบกองไฟ ทหารเหล่านี้ห่างจากเขาไป 100 เมตรพร้อมกับใบหน้าที่ดูหวาดกลัว ขาของพวกเขาเดินโซเซไปมาราวกับจะกลัวที่จะพุ่งเข้าหาความตาย

เจี้ยนเฉินไม่ใช่คนประเภทที่จะสังหารหมู่ต่อไปเช่นนี้ เดินไปข้างหน้า ในที่สุดเขาก็มาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของพระราชวังกลางและเดินเข้าไปในขณะที่ทหารยืนอยู่ข้างหลังอย่างกังวล ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่กล้าติดตามเขา

การสังหารเซียนสวรรค์ทั้งสองคนของเจี้ยนเฉินได้ถูกมองเห็นอย่างละเอียดโดยทหารแต่ละคนในที่นี่ทำให้พวกเขาตกใจกลัวจนถึงจุดที่หวาดกลัวที่สุด แม้จะเป็นทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี พวกเขาก็ถูกข่มขู่มานานจนถึงจุดที่ต้องการหนีไปให้ไกลที่สุด

แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เจี้ยนเฉินมาที่ในพระราชวังของอาณาจักรปิงหยาง แต่เขาก็มีความเข้าใจอันดีเกี่ยวกับการจัดการภายใน เจี้ยนเฉินเดินตรงไปที่ท้องพระโรง สังเกตว่ามีปุ่มซ่อนอยู่ข้างบัลลังก์ ด้วยเสียงกรีดร้องหลังจากถูกผลักบัลลังก์เริ่มขยับก่อนที่จะเผยให้เห็นหลุมกว้าง 2 เมตรที่ดูเหมือนจะมีบันไดที่ทอดยาว

” หืม ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหน อย่าคิดว่าเจ้าจะหนีไปจากข้าได้” เจี้ยนเฉินแค่นเสียงก่อนลงไปในหลุม

ด้านในของถ้ำมืดมากและทุก 30 เมตรมีไข่มุกราตรีส่องทางผ่านความมืดด้วยแสงที่หริบหรี่

หลังจากลงมาได้ประมาณ 1,000 เมตร ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็มาถึงจุดที่ลึกที่สุดของสถานที่ ไม่มีพื้นดินที่จะมองเห็นได้ที่นี่กลับมีเพียงพื้นเหล็กเท่านั้นที่สามารถพบได้

เจี้ยนเฉินเดินไปตามทางเดินต่อไปเรื่อย ๆ สถานที่แห่งนี้เป็นเขาวงกตใต้ดินที่ทำจากเหล็กเย็น แม้ว่าโลกข้างบนจะล่มสลาย แต่เขาวงกตนี้จะไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เลย

ด้วยความช่วยเหลือการมองเห็นทุกหนทุกแห่ง เขาวงกตทั้งหมดจึงถูกวาดเป็นแผนที่ออกมาไม่มีสิ่งใดถูกซ่อนไว้จากการรับรู้ของเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตามเขารู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลก – เขาวงกตทั้งหมดดูเหมือนจะยังมีชีวิตอยู่ ภายในกำแพงเหล็กอาจเป็นแบบที่สามารถเคลื่อนย้ายได้อย่างอิสระและเปลี่ยนเค้าโครงของเขาวงกตทั้งหมดเพื่อที่ว่าเส้นทางที่ผ่านไปได้ในตอนแรกจะกลายเป็นทางตัน ด้วยเหตุนี้ใครก็ตามที่ติดอยู่ข้างในจะเดินเป็นวงกลมตลอดไปและจะต้องตายในที่นี้

ด้วยความคิดนี้ เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้นด้วยความรำคาญ มันทำให้เขาคิดว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้างเขาวงกตที่ซับซ้อนด้วยการทำงานเช่นนี้

เจี้ยนเฉินเดินไปตามทางได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ทุบทำลายเส้นทางที่ขวางกั้นเส้นทางของเขาด้วยปราณกระบี่เพื่อก้าวไปข้างหน้า

หากเซียนสวรรค์ติดอยู่ที่นี่ พวกเขาก็จะต้องติดอยู่ที่นี่สักพัก แต่สถานที่แห่งนี้ไม่เป็นอุปสรรคต่อเจี้ยนเฉิน

ทันใดนั้นควันสีเทาก็เริ่มไหลเข้ามาเต็มทุกเส้นทางของเขาวงกต ในชั่วพริบตาเขาวงกตนั้นเต็มไปด้วยหมอกพิษที่แม้แต่ยาแก้พิษทั่วไปก็ไม่สามารถรักษาได้ แม้ว่ามันจะล้มเหลวในการฆ่าเซียนสวรรค์ แต่ก็ยังคงสร้างความเสียหายได้จำนวนหนึ่งหลังจากได้รับพิษ

เมื่อเห็นหมอกพิษภายในเขาวงกต เจี้ยนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะดูถูกเล็กน้อย ด้วยร่างกายของเขา หมื่นต้านพิษ ไม่มีพิษใดในโลกที่สามารถส่งผลกระทบต่อเขา

เจี้ยนเฉินเดินไปตามทางเดินโดยไม่ชักช้าในขณะที่เจาะผ่านกำแพงที่เคลื่อนมากีดขวางทางเดินของเขา

ปัจจุบันภายในส่วนที่ลึกที่สุดของเขาวงกต ฮ่องเต้แห่งอาณาจักรปิงหยางและผู้ติดตามที่ภักดีที่สุด 30 คนของเขาได้มารวมตัวกันพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งขรึม

ตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขาคือส่วนที่ปลอดภัยที่สุดของเขาวงกตและได้รับการปกป้องด้วยกำแพงเหล็กทั้งสี่ด้านที่หนาประมาณ 10 เมตร แม้แต่เซียนสวรรค์ก็จะพบความยากลำบากในการทำลายพวกมันและยังมีอาหารจำนวนมากที่เพียงพอสำหรับคนหลายร้อยคนที่อาศัยอยู่เป็นเวลาหลายปี ทำให้ที่นี่ปลอดภัยอย่างไม่น่าเชื่อ

” ใครคือคนที่น่าสะพรึงกลัวผู้นี้ ถ้าที่ปรึกษาของเราทั้งสองคนไม่สามารถหยุดเขาได้” ฮ่องเต้พูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสลด

“ฝ่าบาท ข้าน้อยเชื่อว่าบุคคลนี้ต้องมาจากอาณาจักรเกอซุน ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่าในระหว่างการสู้รบระหว่างอาณาจักรของเรากับอาณาจักรเกอซุน พวกเขามีผู้เชี่ยวชาญที่ประกาศตอบโต้พวกเรา” องครักษ์พูด

ฮ่องเต้ทรงพยักหน้าอย่างแผ่วเบา “ข้าก็ได้ยินเช่นกัน แต่เจ้าคิดว่าคน ๆ นั้นจะสามารถหาสถานที่แห่งนี้ได้หรือไม่ ? ” ฮ่องเต้พูดด้วยความกังวล

“ฝ่าบาท ท่านโปรดอย่าได้กังวล เขาวงกตนี้ซับซ้อนมากและสามารถเปลี่ยนเค้าโครงที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วนพร้อมกับกับดักต่าง ๆ มากมาย เว้นแต่จะมีคนทรยศ มันจะไม่มีทางที่เขาจะพบสถานที่แห่งนี้ได้” องครักษ์อีกคนพูด เหล่านี้คือผู้ติดตามที่ภักดีมากที่สุดของเขาซึ่งมองว่าฮ่องเต้มีความสำคัญสูงสุด

“ฝ่าบาท โปรดอย่ากังวล ผู้เชี่ยวชาญของเราที่ป้อมปราการจะมาที่นี่ในไม่ช้าและบังคับให้ชายคนนั้นออกไปจากที่นี่โดยไม่มีความหวังใด ๆ ” องครักษ์อีกคนพูด แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเซียนสวรรค์ทุก ๆ คนของปิงหยางได้เสียชีวิตไปแล้ว แต่ข่าวการตายของพวกเขาที่ป้อมปราการยังไม่มาถึงที่นี่

……

เจี้ยนเฉินยังคงเจาะสิ่งกีดขวางทางออก จนกระทั่งในที่สุดเขาก็มาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของเขาวงกตที่ซึ่งมีความสง่างาม แต่สามารถมองเห็นกำแพงเหล็กหนา

เมื่อเห็นกำแพงเหล็กนี้เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างเย็นชาก่อนที่จะสร้างพลังงานดั้งเดิมบนนิ้วมือของเขา พลังงานดั้งเดิมเพิ่มความยาวเป็น 10 เมตรก่อนที่จะตัดผ่านผนังเหล็กราวกับว่ามันเป็นเต้าหู้